Tíminn - 27.11.1986, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 27. nóvember 1986
Jíminn 9
VETTVANGUR lllllllillll!
Athugasemd við svar Guðmundar Bjarnasonar í Degi 20. nóv. sl.
I Degi 20. nóv. sl. birtist alllöng
grein eftir þig sem þú segir vera
svar við bréfkorni því sem ég sendi
þér fyrr í þessum mánuði.
Fyrir flest það sem að mér snýr
í svari þínu vil ég í upphafi þakka
en við annað gera lítilsháttar at-
hugasemdir, þó í ljós komi við
lestur svarsins að við erum sam-
mála um býsna margt.
Þú ferð nokkuð vítt yfir í svari
þínu og stundar þar m.a. einskonar
fræðslustarfsemi um mál, sem ég
hef ekki fært í tal við þig en eru
sjálfsagt ágæt fyrir því.
Auk þess sendir þú Gunnari
Hilmarssyni einskonar „hliðar-
grein“ sem ég leiði að sjálfsögðu hjá
mér, enda hygg ég að Gunnar sé
fyllilega fær um að svara fyrir sig,
telji hann ástæðu til þess.
Fréttina í hádegis útvarpinu
sunnudaginn 2. nóv. sl. heyrði ég
ekki en þú fræddir mig um hana er
við sátum og röbbuðum saman í
lok aukakjördæmisþingsins. Því
miður get ég ekki liðsinnt þér neitt
í því leiðinda máli, þar verður þú
að leita annars staðar fanga.
Kolbeinseyjarmálinu reyndi ég
að fylgjast nokkuð með á sínum
tíma, en mikið er samt ánægjulegt
að sjá það svart á hvítu, að þið
þingmennimir hafið þar staðið sam-
an sem einn maður. Slík samstaða
er kjördæminu afar dýrmæt auk
þess sem mér sýnist svona fljótt á
litið, að hún dragi mjög úr hættunni
á hörðum og persónulegum deilum
í komandi kosningabaráttu, þó svo
að sérframboð komi fram,' sem
ekki er vitað á þessari stundu.
Vík ég þá að því sem mér finnst
vera beint til mín í svari þínu.
Þú segir að það sé viðtal en ekki
grein sem birtist í Degi 6. nóv. sl.
Alltaf finnast mér það sniðug viðtöl
þar sem engin einasta bein spurn-
ing kemur fram frá fréttamanni, en
ætíð skal hafa það sem sannara
reynist og hafðu því þökk fyrir
leiðréttinguna.
Þá vil ég þakka hlýleg orð um
skoðanaskipti okkar á liðnum
árum og vænti þess að framhald
geti þar á orðið, þó smávegis úfar
haf risið rétt f augnablikinu.
Þegar grein eða viðtal birtist á
prenti kemur sá samsetningur fyrir
augu tugþúsunda fólks. Eigi að
gera athugasemdir við slíkt verður
það að gerast á svipuðum vettvangi
svo jafnræði sé. Þar hefur samtal
tveggja einstaklinga lítið að segja
sama hvort það fer fram í gegnum
síma eða þegar leiðir liggja saman.
Það er aðeins tveggja manna tal en
berst ekki eyrum fjöldans seni hins
vegar les hið prentaða orð.
Þessi er ástæðan', fyrir því að ég valdi
skoðanaskiptum okkar annan far-
veg en venjulega. „Valið í 1. sæti
listans gat ekki gerst átaklaust,
miðað við að annarhvor okkar
Stefáns hlaut að víkja, svo sem þú
bendir á“ segir þú í svarinu.
1 bréfkorninu stóð hinsvegar. Til
þess að hún (það er að segja
Valgerður) gæti hlotið það sæti
(annað sætið) varð annar hvor
ykkar Stefáns að víkja o.s.frv.
Þarna er ofurlítill munur á og enn
skulum við hafa það sem sannara
reynist.
Enn fjallar þú nokkuð um lýð-
ræði og segist vonast til að við
séum sammála um „að lýðræði
getur aldrei tryggt rétt minnihlut-
ans yfir meirihlutanum." Látum
svo vera.
En ég hafna því hins vegar að
meirihluti og hann jafnvel naumur,
geti sagt minnihlutanum að sitja
hljóðum úti í horni og hafast ekki
að.
Viðbrögð minnihlutans hljóta
mótast af samvisku og sannfæringu
þeirra einstaklinga, sem hann
mynda.
Eða hvernig er það, er ekki í
stjórnarskrá okkar ákvæði um það
að alþingismaður sé éinungis bund-
inn af sannfæringu sinni. Það er
eins og mig rámi í að eitthvað hafi
verið minnst á þetta eigi fyrir
löngu.
Þá kem ég að því atriði í svarinu
sem ég tel dálítið alvarlegt og tek
nú upp orðrétta tilvitnun úr því og
gef þér orðið.
„Þú telur að erfitt verði að
sannfæra fólk um ágæti þeirra
einstaklinga sem skipa með mér
efstu sæti listans. Þar er ég þér ekki
sammála, auk þess sem mér finnst
þessar meiningar ekkert yfirmáta
smekklegar, svo notuð séu þín
eigin orð.“ Tilvitnun lýkur. Let-
urbreyting mín.
Ég mótmæli því alfarið að ég
hafi á nokkurn hátt sveigt að
viðkomandi einstaklingum eða
verið með meiningar í þeirra garð
í bréfkorninu.
Að gera mönnum upp hugsanir
eða meiningar er ljótt og ég trúi
slíku ekki upp á þig sem ég met
sem góðan dreng.
Held ég að þarna hljóti að vera
um einhverskonar fljótræði eða
pennaglöp að ræða. En til að taka
af allan vafa um meiningarnar fyrir
þá sem þetta kunna að lesa tek ég
upp úr bréfkorninu það sem þar er
sagt um listann.
Það hljóðar þannig:
„Án þess að ég ætli mér á
nokkurn hátt að kasta hnútum að
fólkinu sem skipar sjö efstu sæti
framboðslistans held ég að þér
muni reynast erfitt að sannfæra
kjósendur um ágæti hans. Að
minnsta kosti finnst mér upplausn-
in og glundroðinn sem ríkti á
kjördæmisþinginu hreint ekki vera
traustsyfírlýsing á listann né merki
um að hann geti talist sigurstrang-
legur. Það kemur í ljós í næstu
kosningum."
Þarna er lögð áhersla á að kasta
ekki hnútum að einstökum persón-
um en síðar vitnað til glundroðans
á kjördæmisþinginu sem raka fyrir
því að þú munir eiga erfitt verk
fyrir höndum.
En nú vil ég leggja spurningar
fyrir þig góði kunningi.
1. Leistu á það sem merki um
samstöðu um listann, sem var í
mótun, þegar um eða yfir 10%
þingfulltrúa höfðu yfirgefið
þingstað að lokinni kosningu í
tvö efstu sætin?
2. Telur þú það merki um að
listinn sé sigurstranglegur að
þingið var smámsaman að leys-
ast upp og áhuginn fyrir röðun
á hann var ekki meiri en það að
aðeins tæpur helmingur upphaf-
legs fulltrúafjölda tók þátt í
kosningum um síðustu sætin?
3. Eru þeir sem nú skora á Stefán
Valgeirsson að fara í sérfram-
boð, í leiðinni að lýsa trausti á
framboðslistann að þínu mati?
Þar sem ég reikna ekki með að
þú svarir þessum greinar stúf bendi
ég þér á að hægt er að láta svör við
þessurn spurningum fljóta með ef
þú þarft að svara einhverjum
öðrum, ekki síst vegna þess að
þeim er öllum hægt að svara með
eins atkvæðisorði.
Ég hélt að ég hefði í bréfkorninu
sett sæmilega skýrt fram hvernig ég
og margir fleiri teljum að helst sé
unnt að sameina flokkinn okkar að
nýju.
Ætla ég því engu þar við að bæta
að sinni. Én ef til vill geri ég það
síðar t.d. næstu kosninganótt en þá
er ég búinn að lofa að hringja til
þtn eins og venjulega.
Góði kunningi. Þetta mun verða
síðasta skrif sem ég sendi þér um
sinn nema eitthvert alveg sérstakt
tilefni gefist til.
Því vil ég ljúka með að segja þér
að þeir sem að undirskriftasöfnun-
inni starfa munu reyna að standa
þannig að henni að hún verði sem
trúverðugust og best unnin í alla
staði.
Hvort þessi lokaorð létta af þér
einhverjum áhyggjum veit ég ekki,
en mér býður í grun að af þeim
hafir þú nóg þessa dagana.
Með bestu kveðju
Akureyri, 22. nóv. 1986
Ari Friðfínnsson.
Bolli Héðinsson:
EKKIMEIR, EKKIMEIR!
Prófkjörin gerð að skrípaleik
Prófkjör það sem í hönd fer um
næstu helgi, hefur nú þegar fært
okkur, framsóknarmönnum í
Reykjavík, heim sanninn um það,
að okkur er ekki treystandi fyrir
opnum prófkjörum. Hér á ég við
það, að auðvitað er ekki nokkur
hemja eins og nú er útlit fyrir, að
„fólk utan úr bæ“ sem mjög óljóst
er um hvort styður flokkinn að öllu
jöfnu, skuli hafa afgerandi áhrif á
hvernig framboðslistinn við næstu.
alþingiskosningar verður skipaður.
Það er í alla staði mjög sann-
gjarnt og eðlilegt að á meðan
kjósendum flokksins gefst ekki færi
á að raða sjálfir á lista þegar í
kjörklefann er komið, sem væri
hið allra ákjósanlegasta fyrirkomu-
lag þá sé það rökrétt að skoðun
meirihluta þess fólks sem starfar
mest og best í flokknum ráði
skipan frambjóðenda á listann.
Prófkjör sem hafa farið fram með
þeim hætti að aðal- og varamenn í
fulltrúaráði flokksins velji fram-
bjóðendur, hafa dugað flokknum
í Reykjavík best. Um þau hefur
orðið mest eining og því ástæða til
að beita ekki öðrum aðferðum við
val á framboðslista Framsóknar-
flokksins í Reykjavík eftirleiðis,
en þeirri sem reynst hefur heilla-
drýgst.
Hvaða eiginleikar?
Við val frambjóðanda til að
verða fulltrúi framsóknarfólks í
Reykjavík á Alþingi næstu árin, þá
sakar ekki að hver maður staldri
við og hugi að því hvað best megi
prýða þann frambjóðanda sem val-
inn verður til forystu. Þ.á m. því
hvaða eiginleikar það eru sem
framsóknarmenn í Reykjavík
þurfa öðrum fremur að hafa f hug
að prýði frambjóðanda þeirra um-
fram það sem prýða má góða
frambjóðendur yfirleitt.
í því litla samfélagi sem flokks-
félög Framsóknarflokksins í
Reykjavík eru, er svo komið að
„þingmaðurinn" er pcrsónugerv-
ingur framsóknarinnar, sá sem
mænt er til f flokksstarfinu og
þaðan vænst umtalsverðrar forystu
og frumkvæðis. Ágreiningsefnin í
flokksstarfinu, persónuleg og mál-
efnaleg, gera það líka að verkum
að frambjóðandinn þarf einnig að
vera líklegur til að ná fram heilurm
sáttum.
Þetta eru óneitanlega atriði, sem
brýna þörf ber til að hafa efst í
huga þá er valinn er frambjóðandi
Framsóknarflokksins í Reykjavík
til næstu alþingiskosninga. Við að-
stæður líkt og í Reykjavík þar sem
Framsóknarflokkurinn hefur um
langa hríð átt undir högg að sækja,
meira en víða annarsstaðar úti unt
landið, þá skyldi þetta lykilhlut-
verk sent „þingmaðurinn" hefur að
gegna ekki vanmetið. í stjórnmál-
unum skiptast á skin og skúrir en
mest varðar að missa ekki móðinn;
hvetja til baráttu þcgar lítt miðar
og gleðjast mcð glöðum þá er því
er að heilsa. Allt eru þetta mikils-
verð atriði sem taka verður mið af.
Veljum Finn Ingólfsson
Til hinna eiginlegu starfa á lög-
gjafarsamkomunni eru þeir mann-
kostir sem framsóknarmenn gera
kröfu um til sinna þingmanna sjálf-
sagt ekki um margt frábrugðnir því
sem menn í öðrum stjórnmála-
flokkum gera til sinna frambjóð-
enda. Hljóta þar að varða mestu
þeir eiginleikar sem fólk sér besta
í sjálfu sér og endurspeglun þeirra
í frambjóðendum.
Ég fyrir mitt leyti er ekki í
neinum vafa um hvern ég tel hæf-
astan til að mæta þeim kröfutn sem
við eigum að gera til frambjóð-
enda. Af því mannvali sem nú er í
framboði tel ég það vera Finn
Ingólfsson. Af kynnum mínum af
honuin treysti ég mér að hvetja
sem flesta framsóknarmcnn í
Reykjavík til að setja Finn í fyrsta
sæti listans, þegar gengið verður að
kjörborðinu um næstu helgi.
Bolli Héðinsson
Þorsteinn Ólafsson:
Vandi fylgir vegsemd hverri
Um næstu helgi veljum við fram-
sóknarmenn fólk í efstu sæti á fram-
boðslista flokksins við næstu alþing-
iskosningar. Mikið vald er okkur
fengið í hendur og því valdi fylgir
mikil ábyrgð. Þetta er engin.Ieikur.
Við þurfum að vanda valið því mikið
er í húfi fyrir flokk okkar og þjóð.
Eg ætla aðeins í þessum fáu línum
að ræða um 1. sæti listans. Um það
sæti keppa þrír góðir menn, þeir
eru: Finnur Ingólfsson, Guðmundur
G. Þórarinsson og Haraldur Ólafs-
son. Góður stigbreytist góður-betri-
bestur. Auðvitað veljum við þann
besta í fyrsta sætið. í mínum huga er
Haraldur Ólafsson alþingismaður
bestur, að hinum ólöstuðum.
Haraldur hefur verið þingmaður
Reykvíkinga síðan okkar ástsæli
stjórnmálaskörungur, Ólafur heit-
inn Jóhannesson, andaðist. Harald-
ur hefur gegnt þingmannsstarfi sínu
við vaxandi álit og traust. Hann er
slíkur mannkostamaður að allirsem
honum kynnast ljúka upp einum
munni um hans velvilja og réttsýni.
Ég hef orðið var við, að andstæðing-
ar okkar öfunda framsóknarmenn
af, að hann skuli vera í forustusveit
flokksins.
Því miður virðist mér það fara
vaxandi í okkar þjóðfélagi, að þeir
sem eru með mesta auglýsinga-
mennsku og bægslagang komist j
lengst, en hinn hógværi en staðfasti '
verði undir. Ég spyr. Er þetta heppi-
leg þróun?
Haraldur Ólafsson minnir mig oft
á hinn prúða en farsæla stjórnmála-
mann Éinar heitinn Ágústsson. Það
var mikil gæfa okkar Islendinga að
hafa slíkan öðling til að tala máli
okkar í þrengingum þorskastríð-
Ef Framsóknarflokkurinn ætti
, kost á að taka þátt í næstu ríkisstjórn
og fengi í sinn hlut mennta- og
menningarmál, þá sé ég ekki annan
hæfari til að gegna því embætti en
Harald Ólafsson. Hann myndi einn-
, ig sóma sér vel sem félags- og
heilbrigðismálaráðherra, en í verka-
hring þess ráðherra koma máléfni
þcirra sem fyrir áföllum vcrða í
lífinu. Haraldur er þannig maður að
hann hefur alls staðar mannbætandi
áhrif á umhverfi sitt og er óumdeild-
ur.
Mér finnst of mikið í okkar þjóð-
félagi snúast um efnahagsmál í víð-
ustu merkingu þess orðs, þau mál
sem mölur og ryð granda. Gleymum
því ekki, að maðurinn lifir ekki á
brauði einu saman.
Framsóknarmenn vöndum val
okkar og veljum Harald Ólafsson í
1. sæti á framboðslista okkar í
Reykjavík.
Þorsteinn Ólafsson
kennari