Tíminn - 02.07.1987, Blaðsíða 19

Fimmtudagur 2. júlí 1987
Tíminn 19
llllllllllll UM STRÆTI OG TORG ............................ ........ ........ ^............... 7:': .............. ..... ....... ... .............. -..................... ........... Krist.nn Snæland: .....................
Philippe Junot
enn á biðilsbuxunum
Hjónabandiö stóö stutt hjá Junot og Karólínu prinsessu. Hún var ung og
ástfangin og vildi ólm giftast honum, þrátt fyrir mótspyrnu foreldranna
Þarna kom samt strik í reikning-
inn. því Sophie er strangkaþólsk
og hún vildi gifta sig í kirkju -
annað kom ekki til greina.
Samband þeirra varaði samt í
cin þrjú ár. þó ekkert yrði úr
giftingu. Þau fóru í ferðir sarnan og
skemmtu sér ásamt „þotufólkinu"
á viðcigandi stöðum og tímurn:
Skíðaleyfi í Sviss, veiðar í Engl-
andi, vordvöl á Rivíerunni o.s.frv.
— og biðu cftir úrskurði kirkjunnar.
Háttsettir ættingjar Sophie von
Habsburg fóru á fund páfa, en
ekkert gekk. Sophic fór að vinna
sem innanhússarkitekt í Madrid og
upp á síðkastið hefur hún unnið
fyrir tfmaritið Hola! m.a. tók hún
í maí s.l. langt og ítarlegt viðtal við
ameríska leikarann Richard Gcre.
En ekki hefur farið sögum af
vinnunni hans Junot, þó cr sagt að
hann sé „bisncssmaður".
Nýjasta kærastan - 24
ára sænskættuð fegurðardis
Nýjustu fréttir af kvennagullinu
Philippe Junot cru þær, að hann sé
nú trúlofaður einu sinni enn. Kær-
astan heitir Nina Wendelboe Lar-
sen og cr hálfsænsk. Fjölskyldan er
vellauðug og á eignir víðs vegar um
hciminn. Hún er 24 ára, Ijóshærð,
há og grönn, gullfalleg og vel
menntuð. Hún hefur verið í há-
skólanámi í háskólanum í Gcorge-
town í Washington í Bandaríkjun-
um og stundar nú framhaldsnám í
París, - þegar tími gcfst til frá
trúlofunarönnum.
Þau eru óspör á að sitja fyrir hjá
Ijósmynduruin og tala við blaða-
menn, og í sameiginlegu viðtali við
þau bæði kom fram, að þau ætla að
gifta sig mjög bráðlega. Það verða
engin vandkvæði á fyrir þau að
ganga í hjónaband, því að Nina cr
lútherstrúar og þau ætla að ganga
í borgaralcgt hjónaband. Junot
segist vera yfir sig ástfanginn.
Hann baúð Ninu í heimsókn til
forcldra sinna í París um pásk-
ana... - og þá játaði hann mér ást
sina, segir hin tilvonandi brúður
hrifin.
Hið stutta og misheppnaða
hjónaband Karólínu Mónakó-
prinsessu og franska glaumgosans
Philippe Junot varð heldur enda-
sleppt, - en þó má segja að enn sjái
ekki fyrir endann á því.
Philippe Junot vildi ekki eignast
barn með Karólínu. og það er
grundvöllurinn fyrir beiðni um óg-
ildingu hjónabandsins, en páfinn
og hin kirkjulegu yfirvöld hafa
ekki enn orðið við beiðni þeirra.
Þau skildu samt að lögum og
síðan gekk Karólína borgaralega í
hjónaband með Stefano sínum, og
gengur nú mcð þriðja barn þeirra
hjóna.
Habsborgarprinsessa í spilið
Fljótlega eftir að Junot og Karól-
ína skildu komu upp sögusagnir
um að nú væri hann trúlofaður
Sophie von Habsburg, þýskri
prinsessu, -því auðvitað lítur herr-
ann ekki við öðrum en prinsessum
og hefðarmeyjum.
Sophie von Habsburg og Philippe
Junot þegar þau voru trúlofuð, en
þau segja að ástarsamband þeirra
hafi breyst ■ trausta vináttu
A RUNTINUM
Lin löggæsla
Ef ég man rétt, þá var rúnturinn
ekinn á ’35 til ’55 árgerðunum,
svona nokkurn veginn hindrunar-
laust. Röðin rann áfram á þægileg-
um hraða og lagt í kantinn ef
spjalla þurfti við kunningjana.
Lögreglan átti það líka til að loka
rúntinum ef rúntaksturinn var far-
inn að valda almennum vegfarend-
um töfum og óþægindum. Með
öðrum orðum, lögreglan leið eng-
um að hindra eðlilega umferð og ól
þannig hina ungu ökumenn rúnts-
ins upp við þá lágmarks tillitssemi
að hindra ekki umferð annarra
vegfarenda. Þá var aðallögreglu-
stöð borgarinnar reyndar í Póst-
hússtræti. Með því að ryðja hlaðið
hjá sér og aðkomuieiðir var lög-
reglan því að huga að eigin hags-
munum og öryggi borgaranna.
Kennsluna í tillitssemi fengu ungu
ökumennirnir í þá daga, sem eins-
konar uppbót við rúntaksturinn.
Nú er öldin önnur, aðallögreglu-
stöðin komin inn að Hlemmi og ’75
til ’87 árgerðimar sem unga fólkið
ekur nú um rúntinn. hvort sem eru
V8 tækin, Tvin Cam, 16 ventla eða
TURBO tíkurnar virðast svo bil-
anagjarnar að fáir komast heilan
rúnt án þess að bíllinn stöðvist
nokkrum sinnum svo og svo lengi
á miðri akbrautinni og haldi þar
með öllum rúntinum föstum. Nú er
þetta því miður ekki rétt, bílarnir
eru býsna góðir og eiga létt með að
taka sprett. Vandinn er eins og fyrr
sagði, lögreglustöðin er komin inn
á Hlemm og við bætist að ungu
ökumennirnir eru bilaðir, það
vantar í þá tillitssemina. Við höfðum
líka Sigga palestínu, Sigurð Ág-
ústsson lögregluþjón sem oft var á
mótorhjóli, hann gaf trössum,
glönnum og gáleysingjum engin
grið, Siggi var allstaðar og þótt
hann væri ákveðinn og stjórnsamur
held ég að sektabókin hans hafi
ekki verið stór. Sigurður Ágústs-
son var heilshugar í því að reyna
aðbyggja uppumferðarmenningu.
Núna er eins og lögreglan hafi
ekki tíma til þess að sinna minni
málum og smánuddi. Bílar aka
eineygðir, á þá vantar aurhlífar og
glitaugu. Ekið er með háum ljósum
um miðjan dag og ekki má koma
dropi úr lofti, þá er fjöldi bíla
kominn með neyðarþokuljósin að
aftan kveikt, þótt ekki megi nota
þau innanbæjar. Bílum og þar eru
G-merktir bílar mjög áberandi, er
ekið númerslausum að aftan eða
framan. Slíka bíla á vitanlega að
taka úr umferð þegar í stað og til
geymslu inn á Hlemmstöð. Þaðan
fari þeir svo strax og úr hefur verið
bætt. Krakkar eða unglingar aka
fjórhjólatækjum og skellinöðrum
um gangstíga, sáningar og gras-
bletti t.d. í Seljahverfi og öllum
þessum smámálum sinnir lögreglan
Iítt eða ekki. Öll þessi smámál eru
ekki þess eðlis að ástæða sé til
sekta, nema ítrekuð séu og óvenju
gróf. Hitt er brýnt og afar þýðing-
armikið að lögreglan sé afskipta-
söm varðandi þessi smámál, það er
áríðandi uppeldisatriði.
Það er til dæmis nöturlegt að vita
fjóra lögregluþjóna gangandi í
miðbænum og tvo þrjá lögreglubíla
á sveimi um svæðið og enginn
þeirra gerir neitt til þess að reka þá
ökumenn áfram sem halda umferð-
inni um rúntinn fastri. Þótt svo að
ungmennin séu ekki að flýta sér,
þá getur lögreglu og sjúkraliði
legið á og farþegum leigubíla finnst
lítið varið í að sitja fastir í röð og
horfa á gjaldmælinn tifa. Ef lög-
reglan treystir sér ekki til þess að
halda umferðinni um rúntinn gang-
andi, þá ber henni að loka honum
fyrir annarri umferð en þeirri sem
á erindi um svæðið.
Annað dæmi um tillitsleysi ungu
ökumannanna er framkoma þeirra
við skemmtistaði borgarinnar. Við
flesta skemmtistaði borgarinnar
eru tvær akreinar ætlaðar í ákveðn-
um tilgangi. Önnur sú sem nær er
húsinu er ætluð leigubílum sem
bíða farþega. Hin erætluð leigubíl-
um, og/eða bílum sem eru að losa
farþega. Við aðra skemmtistaði er
það gatan sjálfs sem er nýtt fyrir
þessar tvær raðir. Öllu jöfnu geng-
ur þessi skipulagning vel, nema við
þá skemmtistaði sem yngra fólkið
og þar með ungu ökumennirnir
sækja, þar ræður ruglið og tillits-
leysið ríkjum. Ástandið er verst
við Sigtún og Evrópu. Þó tekur
steininn úr þegar mennta eða fjöl-
brautarskólarnir eru með dans-
leiki. Þá er alveg sama hvaða hús
er eða hversu vel aðkeyrsla bíla er
afmörkuð. Þegar svona stendur á
ríkir einfaldlega öngþveiti við hús-
in. Það versta er þó enn ósagt.
Þrátt fyrir ítrekaðar beiðnir til
lögreglu um að koma og beina
umferðinni á rétta braut, þá er því
ekki sinnt. Tækifærið sem lögregl-
an fær þarna til þess að ala öku-
mennina ungu upp í tillitssemi er
látið ónotað. Það er reyndar um-
hugsunarefni, að þetta unga fólk
sem hér er skrifað um er flest með
ný, eins eða tveggja ára ökupróf.
Tillitssemi verður vitanlega ekki
kennd á 10 eða 20 klukkutímum,
en ökukennarar mættu gera betur.
Mild en ákveðin löggæsla við tæki-
færi eins og á rúntinum eða við
danshúsin gæti bætt umferðar-
menningu okkar svo um munar.
Sigurður Ágústsson er hættur og
það fyrir nokkuð löngu í almennri
löggæslu, þar er nú skarð fyrir
skildi.
Af mjóum þvengjum læra hund-
arnir að stela. Af smábrotum í
umferðinni sem lögreglan sinnir
ekki er hætt við að ökumenn gerist
kærulausir um hin stærri brotin.
Það má vera að lögreglan sé of
fámenn, en þá er ekki von að vel
fari og illt er í efni.