Tíminn - 10.02.1988, Blaðsíða 8

Tíminn - 10.02.1988, Blaðsíða 8
Miðvikudagur 10. febrúar 1988 8 Tíminn Timitin MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU 0G FÉLAGSHYGGJU Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og Framsóknarfélögin í Reykjavík Framkvæmdastjóri Ritstjórar: Aðstoöarritstjóri: Fréttastjórar: Auglýsingastjóri: Kristinn Finnbogason Indriði G. Þorsteinsson ábm. IngvarGíslason OddurÓlafsson Birgir Guðmundsson EggertSkúlason Steingrímur G íslason Skrifstofur: Síðumúli 15, Reykjavík. Sími: 686300. Auglýsingasími: 18300. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn 686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot: Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent h.f. Auglýsingaverð kr. 400 prdálk- sentimetri. - Verð í lausasölu 55.- kr. og 65.- kr. um helgar. Áskrift 600.- Islensk heilbrigðisáætlun Fyrir forgöngu heilbrigðis- og tryggingaráð- herra, Guðmundar Bjarnasonar, var efnt til heil- brigðisþings sem haldið var 5. þ.m. Við það tækifæri flutti ráðherrann ítarlega setningarræðu þar sem hann fjallaði um framfarir í heilbrigðisþjónustu hér á landi undanfarin ár og stöðu þeirra mála miðað við það sem annars staðar gerist. Tók ráðherrann svo til orða um heilbrigðis- þjónustuna, að hvernig sem á málið væri litið væri íslensk heilbrigðisþjónusta góð. Pá gerði heilbrigðisráðherra að sérstöku um- ræðuefni undirbúning þess að ræða heilbrigðisáætl- un á Alþingi og samþykkja hana sem ályktun þingsins. Ráðherrann minnti á, að á síðustu 10 árum hefði verið vaxandi umræða um breytt viðhorf í heilbrigðismálum á alþjóðavettvangi og upp úr þeirri umfjöllun hefði orðið til áætlun Heilbrigðisstofnunar Sameinuðu þjóðanna um „heilbrigði allra fyrir árið 2000.“ íslendingar brugðust við þeirri áskorun sem fólst í þessari almennu og alþjóðlegu heilbrigðisáætlun með því að vinna að gerð íslenskrar heilbrigðis- áætlunar. Ríkisstjórn Steingríms Hermannssonar ályktaði sérstaklega um að gera slíka heilbrigðis- áætlun að stefnumáli sínu og var vel að því máli unnið í tíð þáverandi heilbrigðisráðherra, Ragn- hildar Helgadóttur, sem lagði heilbrigðisáætlun fyrir Alþingi sl. vor í skýrsluformi. Núverandi heilbrigðisráðherra taldi eðlilegt að ræða heilbrigðisáætlunina á heilbrigðisþingi og fá um hana sem besta umfjöllun og sem víðtækastar umsagnir áður en hún yrði lögð fyrir Alþingi í lokagerð af hálfu ráðherra. Lýsti ráðherra yfir því í ræðu sinni á heilbrigðisþinginu, að á næstu dögum og vikum yrði tekið til við að vinna úr öllum gögnum sem fyrir lægju varðandi hugsanlegar breytingar á áætluninni og þegar því væri lokið og samræming hefði átt sér stað á efni og texta, myndi hann leggja áætlunina fyrir Alþingi til umfjöllunar og ályktunar. Kvaðst ráðherra vona að endurskoð- unarstarfið ynnist svo vel, að hægt yrði að leggja áætlunina fyrir á þessu þingi. Almennar umræður um heilbrigðismál á Alþingi eru tímabærar. Heilbrigðismálaáætlun og greinar- gerð sem henni myndi fylgja, er góður grundvöllur undir slíkar umræður. Ekki er að efa að allar upplýsingar, sem fela í sér almenna greinargerð um stöðu heilbrigðismála og stefnu í þeim málum, er mjög gagnleg og tímabær. Heilbrigðismál eru mikilvæg þjóðmál, en þau eru hvorki einföld né vandalaus, heldur flókin og háð ýmsum vanda, sem augljóst er að menn sjá fyrir sér og meta eftir mismunandi sjónarmiðum. Heilbrigði þjóðar verð- ur ekki eingöngu tryggt með þjálfuðu starfsliði og kostnaðarsömum framkvæmdum í heilbrigðisþjón- ustu, heldur heilbrigðum lífsháttum í víðustu mérkingu þess orðs. GARRI Rófan á SÍS Staksteinahöfundur Morgun- blaösins tekur sig til í gær og gerir Garrapistil frá því í liðinni viku að umræðuefni. Þar tók Garri undir með framkvæmdastjóra Félags Sambandsfiskframleiðenda, sem hafði rætt í blaðagrein um þann gráa leik ýmissa framámanna í einkageiranum að reyna að koma þvi inn hjá almenningi að það væru Sambandsfrystihúsin ein sem væru að tala um að fella þyrfti gengið, en ekki frystihús einkarekstrar- manna. í sama pistli minntist Garri víst líka á Kringluna og benti á að vitaskuld væru það neytendur í landinu sem greiða myndu þá bygg- ingu í gegnum vöruverðið. Þetta hefur hvort tveggja hlaup- ið illilega fyrir brjóstið á Stak- steinahöfundi. Meðal annars rifjar hann upp gömul ummæli úr eigin pistlum, þar sem einhvem tíma hafi verið komist svo að orði að sé stigið á skottið á SÍS þá veini Tíminn. Kaunar minnir Garra að þcssi ummæli hafi verið á þá leið að þegar stigið væri á rófuna á SÍS þá gelti Tíminn, en skiptir þó litlu. Eins og margoft hefur komið fram hér í blaðinu er efling samvinnu- stefnunnar í landinu eitt af stefnu- málum jafnt Framsóknarflokksins sem Tímans. Af þeim sökum telur Tíminn sér það síður en svo til vansa þótt hann sé borinn sökum fyrir að styðja samvinnufélögin, heldur þvert á móti. En rök Stak- steinahöfundar í þessum pistli eru raunar forvitnilcg. Vextirnir og Kringlan Varðandi atriðið hver sé að óska eftir gengisfellingu hefur Stak- steinahöfundur eins og við er að búast engin málefnaleg svör. Að því er varðar það efni lætur hann við það eitt sitja að snúa talinu að vaxtamálum og segja að það sé Ijóst, „að afstaða framsóknar- manna til gengismála, svo að ekki sé talað um vaxtamálin, sýnist ráðast meira af því, hvernig SÍS vegnar heldur en almennum við- horfum til þróunar efnahagsmála“. Hér vakna hins vegar spuming- ar. Að vísu var verið að tala um gengismál en ekki vaxtamál, en látum það gott heita. Er það heilla- vænlcgt fyrir framtíðarvelferð þjóðarinnar að fiskfrystingin, ein af undirstöðugreinum þjóðarbús- ins, sé þrautpínd af háum vöxtum? Og hvað kemur það við spurning- unni um einkarekstur eða sam- vinnurekstur? Svari nú Staksteina- höfundur ef hann er maður til. Rök Staksteinahöfundar fyrir því að nauðsynlegt hafi verið að byggja Kringluna eru ekki síöur merkileg. Þau eru að Sambandiö hafi s.l. haust gert tilboð í Útvegs- bankann, og einnig hafi það selt Sambandshúsið við Sölvhólsgötu, og keypt í staðinn landsvæði í Kópavogi og fasteign á Kirkjusandi sem til standi að gera að skrifstofu- húsi. Væntanlega vefst það fyrir fleir- um en Garra að sjá samhengið þarna. Hvers vegna var það bráð- nauðsynlegt að eyða stórfé af því fjármagni, sem til er í landinu, til þess að reisa höllina í Kringlumýr- inni, bara vegna þess að Samband- ið var að skipta um skrifstofuhús- næði? Er ekki munur á því annars vegar að selja eitt hús og kaupa annað í staðinn, og hins vegar að taka morð fjár til þess að reisa nýja verslunarhöll, á sama tíma og til dæmis Þjóðarbókhlaðan bíður hálfbyggð vestur á Melum? Fróð- lcgt væri að sjá Staksteinahöfund gefa nánari skýringar á þessu. Rökþrot f r jálshyggjunnar Sannleikurinn er vitaskuld sá að í skrifum á borð við þessi sjá menn Ijóslega fyrir sér það rökþrot sem frjálshyggjumenn lenda jafnan í þegar þeir standa frammi fyrir því að þurfa að ræða af skynsamlegu viti um atvinnumál þjóðarinnar. Að því er varðar til dæmis gengið og vextina þá er stefna þeirra sú að þar eigi allt að vera frjálst og markast af framboði og eftirspurn. Núna síöustu mánuði hefur dæmið hins vegar sýnt að þetta stenst ekki við hérlcndar aðstæður. Þensla á vinnu- og fjárfestingar- markaðnum á höfuðborgarsvæð- inu hefur leitt af sér hækkandi vexti, sem aftur hefur bitnað á útflutningsfyrirtækjum í kreppu vegna verðfalls dollarans. Og er þar síður en svo um ein saman Sambandsfrystihús að ræða, held- ur öll fyrirtæki sem flytja út vörur. Sú hætta blasir því við að óheft stefna frjálshyggjunnar geti drepiö niður undirstöðufyrirtækin í land- inu, á sama tíma og verslun og þjónusta blómstri. Og sér þá hver niaður í hendi sér að þjónustu- greinarnar endast ekki lengi eftir að undirstaðan hefur verið kaf- færð. Þess vegna dugar frjáls- hyggja Morgunblaðsins ekki. Hér verður að beita skynseminni. Og þess vegna lendir Staksteinahöf- undur í rökþroti með málstaö sinn og leiðist út í það að skrifa eintóm- an skæting. Garri VÍTT OG BREITT Friðhelgi hinna útvöldu Vart getur þægilegra fólk í um- gengni en vel upp alin og dagfars- prúð einbirni, sem notið hafa um- hyggju og verndar og umfram allt velviljaðrar athygli. Til slíkra barna eru gerðar kröfur um að þau verði sjálfum sér og uppalendum til sóma og skortir síst að þeim er umbunað með hvatningarorðum og aðdáun á flestu því sem þau taka sér fyrir hendur. Einbirnin læra fljótt að þau eru ekki eins og hinir krakkarnir, sem vaða uppi með frekju og dólgshátt þegar við þeim er blakað. Þau eru lagin að standa utan við deilur og átök, en vilja öllum vel og leggja gott til mála þegar það er þeim sjálfum að skaðlausu. Vernduðu einbirnin eru yfirleitt óáreitin í garð annarra og verða því síður fyrir hnjaski en þeir sem vanist hafa á að ná athygli með uppátækjum sem ástsælum einka- börnum mundi aldrei láta sér til hugar koma. Lúaleg fréttaskýring Þegar svo ber til að stuggað er við eftirlætunum, sem aldrei hafa vanist að heyra styggðaryrði í sinn garð, skilja þau einfaldlega ekki slíkan ruddaskap. Þau sem eru svo grandvör og góð og hafa alist upp við að vera eitthvað alveg sérstakt og búa yfir eiginleikum sem öðrum eru ekki gefnir. Guðrún Agnarsdóttir, þingkona Kvennalistans, skrifaði grein sem birtist í Morgunblaðinu í gær og Tímanum í dag. Hún ber sig illa undan skrifum karla á Tímanum, sem veltu fyrir sér stórauknu fylgi Kvennalistans í skoðanakönnun- um og gerðust jafnvel svo djarfir að draga í efa að fylgisaukningin væri verðskulduð miðað við það áhrifaleysi sem samtökin hafa kos- ið sér í stefnumótun þjóðmála. Eitthvað var því líka velt upp að skýringin gæti allt eins verið sú að áhugi kosningabærra á stjórnmál- um færi þverrandi, því samhliða stórauknu fylgi Kvennalistans fer hópur óákveðinna mjög vaxandi. Viðbrögð þingkonunnar við skrifum Tímans um Kvennalistann eru í ætt við afstöðu dekurbarnsins. Hún neitar að viðurkenna að Kvennalistinn er ekki yfir gagnrýni hafinn og ber Tímakörlum skiln- ingsleysi á brýn. Aftur og aftur er vikið að því að Tímakarlar skilji ekki Kvennalist- ann, starfsaðferðir hans og mark- mið og alls ekki kall tímans. (Ó, hve margir hafa ekki höndlað það kall og standa svo uppi með það eins og nátttröll þegar tíminn held- ur áfram sína rás). Skilningsleysi Auk skilningsleysisins eru Tíma- ruddarnir útsetnir að fara óviður- kvæmilegum orðum um eftirlætið sem alltaf er jafn torskilið á að það býr ekki eilíflega í vernduðu og mjúku umhverfi aðdáenda sinna. Þeir gera lítið úr Kvennalistanum, skrifar Guðrún, þeir segja að hann sé óboðinn gestur í stjórnmálabar- áttuna og henni finnst þeir hafa haft neikvæð og lítilsvirðandi um- mæli um Kvennalistann „og þá um leið konur.“ Vel má vera að Tíntakarlar skilji ekki Kvennalistann, að minnsta kosti ekki þeim skilningi sem Guðrúnu Agnarsdóttur finnst eðli- legt og sjálfsagt að allir hafi á eðli hans og að femínisminn sé hið eina og sanna svar við kalli tímans. Hitt vita karlar Tímans örugg- lega ekki, hvers vegna Kvennalist- inn á að hafa þá sérstöðu að vera friðhelgur í misjafnlega óvæginni stjórnmálabaráttu. Þeir skilja ekki þá áráttu einbirnisins að hafa ávallt rétt fyrir sér í einu og öllu og hve hörundsárt það er þegar góður vilji þess og einlægir yfirburðir eru véfengdir, þótt í litlu sé. Þingkonan kemur víða við í grein sinni, sem öll er því marki brennd að hún skilur ekki að við á Tímanum skulum ekki skilja hvað Kvennalistinn ber af öðrum stjórn- málahreyfingum og að hann einn nemur og skilur kall tímans. Það er tilgangslaust að elta ólar við allar hugrenningar þingkon- unnar um forstokkað hugarfar Tímakarla og útlistanir á sérstöðu hinna frómu kvenna, sem að Kvennalistanum standa. Þær eru öðruvísi, rétt eins og einbirnin sem æfilangt eru umvafin sællri vissu um að þau séu eitthvað alveg sérstakt. Hinir baraskiljaþaðekki. OÓ

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.