Tíminn - 10.02.1989, Page 8

8 Tíminn
Föstudagur 10. febrúar 1989
Tíminn
MÁLSVARIFRJÁLSLYNDIS, SAMVINNU 0G FÉLAGSHYGGJU
Útgefandi: Framsóknarflokkurinn og
Framsóknarfélögin í Reykjavík
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar:
Aðstoöarritstjóri:
Fréttastjórar:
Auglýsingastjóri:
Kristinn Finnbogason
Indriði G. Þorsteinsson ábm.
IngvarGíslason
OddurÓlafsson
BirgirGuðmundsson
EggertSkúlason
SteingrímurGíslason
Skrifstofur: Lyngháls 9, Reykjavík. Simi: 686300. Auglýsingasími:
680001. Kvöldsímar: Áskrift og dreifing 686300, ritstjórn, fréttastjórar
686306, íþróttir 686332, tæknideild 686387. Setning og umbrot:
Tæknideild Tímans. Prentun: Blaðaprent h.f.
Póstfax: 68-76-91
Bjórinn og rækjan
Þessa dagana er sótt mjög að Halldóri Ás-
grímssyni, sjávarútvegsráðherra, vegna þess að
hann vill halda sig við samþykktir alþjóðlegrar
stofnunar um heimild til hvalveiða í vísinda-
skyni. Þetta gerist á tíma, þegar aðilar í
Vestur-Þýskalandi aflýsa viðskiptum við okkur
vegna þrýstings frá grænfriðungum, sem hafa nú
tekið þann kost að einbeita sér gegn íslending-
um. Starf þeirra er auðvelt vegna þess, að
einungis þarf að fá tvö fyrirtæki til liðs við
stefnumið grænfriðunga til að skapa okkur um-
talsverða erfiðleika í útflutningi.
Það er alveg nýtt, að beitt er þeim aðferðum
gegn lýðræðisríki, að stöðva útflutning frá því
til að knýja á um að brotið sé gegn alþjóðlegum
samþykktum, sem lýðræðisríki hafa ritað undir.
Slík pólitísk hermdarverk eru sem betur fer nær
óþekkt, og þau eru til lítils sóma þeim, sem telja
sig vera að stunda viðskipti á milli ríkja. Græn-
friðungar hafa ekki fengið því ráðið að hætt
skuli hvalveiðum í vísindaskyni. Síðasti þáttur
þessara veiða samkvæmt samþykktum Alþjóða
hvalveiðiráðsins á að fara fram í sumar hér við
land, en að þeim athugunum loknum er það
undir hvalveiðiráðinu komið hvert framhaldið
verður. Þessa eðlilegu þróun málsins þola
grænfriðungar ekki. Þeir verða að knýja fram
úrslit gegn samþykktum hvalveiðiráðsins núna,
og virðast hafa til þess stuðning einhverra
íslendinga.
Víst er hart við að búa að vestur-þýsk
innflutningsfyrirtæki skuli blanda sér í pólitísk
hermdarverk með þeim hætti sem þau hafa gert.
Það er einnig sérkennilegt að góðum samskipt-
um milli ríkja skuli stefnt í ógöngur með svo
skammsýnum aðgerðum. Á sama tíma og
vestur-þýsk fyrirtæki taka þátt í þeim gráa leik,
að loka fyrir kaup á niðursuðuvörum héðan,
reka vestur-þýsk fyrirtæki upp vein og óhljóð
yfir því, að hingað skuli ekki fluttur þýskur bjór.
En fyrst grænfriðungar eru farnir að ráða
þýskum viðskiptum við okkur, má telja það
heppilega tilviljun, að hingað á ekki að kaupa
þýskan bjór. Og þótt viðskiptabönn séu ógeð-
felld getur enginn við það ráðið, fari svo að
neytendur víki sér undan að kaupa þýskar vörur
í verslunum á íslandi á meðan grænfriðungar
ráða lögum og lofum um þá nýju viðskiptahætti,
sem Vestur-Þjóðverjar temja sér um þessar
mundir. Það gæti verið hollt fyrir hina skjótráðu
í þýskum matvælabissness, að við hvíldum
okkur á þýskum innflutningi um stund. Við
höfum ekki hlutast til um þýsk málefni, og allra
síst ef þau tengjast samþykktum alþjóðastofn-
ana. En íslendingar verða seint löðrungaðir til
hlýðni af erlendum þjóðum.
GARRI llllillllllllilllllllllllll
Einn strætóbill
Það þykir óneitanlega mikiU
kostur á hverju bæjarfélagi, hvar
sem er í heiminum, að innan þess
séu góðar almenningssamgöngur.
Meðal annars fyrir aðkomufólk,
en einnig fyrir þá heimamenn sem
ýmist eiga ekki bfl, vilja ekki aka
um á eigin bíl eða þurfa tímabundið
að komast leiðar sinnar án þess að
hafa yfir slíku ökutæki að ráða. Þá
þykir það vitaskuld einnig hin
mesta prýði á sérhverjum bæjaryf-
irvöldum að þau sjái um að þessir
hlutir séu í góðu lagi hjá sér.
Þetta er rifjað upp vegna þeirrar
reynslu sem Tímamenn hafa nú
næstliðið fengið af því að reyna að
treysta á einhver önnur samgöngu-
tæki heldur en einkabíla sína á
núverandi vinnustað sínum við
Lyngháls. Sú gata er í nýlegu
iðnaðar- og verslunarhverfi í út-
jaðri Reykjavíkur. Þetta hverfi
takmarkast af Vesturlandsvegi að
norðan, Höfðabakka að vestan og
Bæjarhálsi að sunnan. Ferðir
strætisvagna um þetta hverfi eru
með þeim eindæmum að fáheyrt
má teljast. Á þessum stað eru þeir
gulli fáséðari.
Skotist í hring
Nánar til tekið er þessu þannig
háttað að um þetta hverfi ekur
einn vagn á klukkutíma. Það er svo
nefnd leið 15B, en meginverkefni
þess vagns er annars að þjóna
íbúum í Grafarvogi. Þjónusta hans
við þetta fjölmenna iðnaðar- og
verslunarhverfi felst í því að fyrir
hádegi skýst hann stuttan hring inn
í það á leiðinni uppcftir. Eftir
hádegi skýst hann svo þennan
stutta hring sinn á Ieiðinni niðureft-
ir.
Þetta innifclur að þurfi menn að
komast í hverfið með strætó eftir
hádegi þá kostar það talsvert langt
aukaferðalag upp í Grafarvog.
Þurfi menn svo að komast niður í
bæ fyrir hádegi og vilji nota strætó
þá kostar það á sama hátt fyrst
ferðalag upp í Grafarvog. Nú er
Grafarvogurinn út af fyrir sig
áhugaverður borgarhluti og má
svo sem meir en vera að fólki geti
þótt gaman að keyra þar dálítinn
hring í strætó. En þegar fólk er að
flýta sér í önnum dagsins og þarf
að Ijúka erindum sínum á sem
skemmstum tíma þá er það kannski
ekki svona beint upplagt til að fara
í slíkar skemmtiferðir. Jafnvel þó í
strætó sé.
Fyrir utan þetta er svo aðeins
möguleiki að nota Árbæjarvagn-
inn, eða svo nefnda leið 10, til að
komast þama að og frá. En þar er
sá hængur á að sá vagn er sérhann-
aður fyrir íbúa Árbæjar- og Kvísla-
hverfa og ökuleið hans skiljanlega
skipulögð með þarfir þeirra í huga.
Af þeim sökum mun láta nærri að
á sumardegi sé ekki minna en
röskur tíu mínútna gangur fyrir
frískan göngumann frá leið hans og
yfir í margumrætt hverfi. Og geta
þá allir ímyndað sér hvað sú leið sé
fljótfarin núna meðan færðin er
eins og hún er.
Hér vantar vagna
Sjálfstæðismenn hafa verið
ósparir á að guma af því núna
undanfarið hvað fjármálastjórn
Reykjavíkurborgar sé traust undir
forystu Davíðs Oddssonar borgar-
stjóra. Er þess til dæmis hvað
skemmst að minnast að hér á
dögunum birti Morgunblaðið stór-
brotinn leiðara um Davíð þar sem
því var lýst að í fjármálum stæði
borgin á bjargi undir stjórn hans.
Sé þetta rétt - sem Garra dettur
ekki eitt andartak í hug að efast um
- þá getur svo sem einn strætóbfll
ekki verið neitt stórmál fyrir borg-
arstjórann okkar. Þess vegna leyfir
Garri sér svo sem allra undirdánug-
ast að fara þess á leit við hæstvirtan
borgarstjórann okkar að hann líti í
náð sinni til þeirra þegna sinna sem
eiga sér vinnustað í téðu hverfi og
sjái sér fært að senda þangað
strætóbfl svo sem tvisvar á klukku-
tíma yfir daginn. Þetta myndi gjör-
breyta allri aðstöðu þeirra til að
komast leiðar sinnar, að ekki sé
talað um þau börn og gamalmenni
sem langar til að gera sér ferð
þangað einhverra erinda.
Að vísu dettur Garra ekki í hug .
að gerast svo djarfur að fara fram
á það við hæstvirtan borgarstjóra
að hann geri annað eins og þetta
fyrir þá sem vinna hjá Tímanum.
Allir vita að framsóknarmenn eru
ekki ■ náðinni hjá þeim sem ráða
borginni.
En á það er að líta að í þetta
hverfi er líka komið talsvert mikið
af góðum og gegnum sjálfstæðis-
fvrirtækjum. Þannig hefur Garri
þá trú að væri farið út í að rannsaka
hjörtu og nýru allra þeirra sem
þarna vinna nú orðið þá geti verið
þar töluvert mikið af sjálfstæðisat-
kvæðum. Um þau verður vitaskuld
að hugsa. og þá gerir kannski
minna tii þó að einn og einn
framsóknarmaður fái líka að fljóta
með í strætó. Að minnsta kosti vill
Garri ekki ætla borgarstjóranum
sínum að hann fari að fetta fingur
út í slíkt og þvílíkt. Garri.
VÍTT OG BREITT

ilinlliiii
Óbyrjur í ferðabransanum
igsbreytiri
1 hjá Sjóvá
Kiiwr 6t*JW
Konur sækja stíft til æðstu met-
orða í þjóðfélaginu og innan fyrir-
tækja. Þetta gengur þeim með
afbrigðum illa því allstaðar sitja
karlar á fleti fyrir á hefðartindum
og þaðan er ekki hægt að mjaka
þeim.
Mikil barátta stendur yfir milli
karla og kvenna um að fá að sitja
á köldum hefðartindum, eins og
háttsetta skáldið kallaði stöðu sína.
En það er sama hve hart er barist,
karlarnir hafa betur að sögn
kvenna og er sífellt verið að leggja
fram sannanir þar um.
Síðast var sett fram sönnun um
undirokun kvenna í skemmtiblað-
inu Pressunni, sem út kom í gær.
Þar skrifaði kona í miklum baráttu-
hami um orðsifjafræði og tók fyrir
atviksorðið bomm. Hún sýndi fram
á að það væri komið af orðinu að
bommpa sem yrði að pompa, þe.
detta og væri skylt enska orðinu
boom og tiltók baby-boom því til
staðfestingar.
Fall konunnar felst nefnilega í
því að verða bomm og auðvitað
eru það karlaskammirnar sem gera
þær óléttar.
Þessari ágætu vísindagrein sem
tengir baráttusöguna orðsifjafræði
fylgdi mynd af öllum körlunum
sem eru yfirmenn hjá Sjóvá-AI-
mennum og er sönnun þess hvernig
konur pompa af því þær verða
bomm.
En um helgina birtust auglýsing-
ar sem skörtuðu myndum af starfs-
fólki ferðaskrifstofa. Og viti menn,
karlar eru þar færri en ríkir menn
í himnaríki. Hér er því komin
starfsgrein þar sem konur láta ekki
plata sig, láta fallerast og verða
bomm, en stefna á hærri markmið
og eru allskyns stjórar í ferða-
mannaþjónustunni. Svona skákar
ferðabransinn tryggingaumsvifun-
um, en konurnar í fyrrnefndu at-
vinnugreininni eru greinilega með-
vitaðar um hve mögnuð orðsifja-
fræðin er og skáka karlaveldinu
með því að skilja uppruna orðsins
bomm og vonandi fáum við meira
að læra um efnið í hinu bráð- i
smellna vísindariti Pressunni. OÓ I
Skipb
SJÓVA-MM0OI