Tíminn - 17.03.1990, Blaðsíða 8

18 1 HELGIN
Laugardagur 17. mars 1990
Sveinn ( beinnl útsendingu í sjónvarpi f Vfnarborg f desember 1966.1 salnum
voru um 500 áheyrendur.
f Bresku Kólumbíu 1953. Auk
Sveins eru á myndinni einn frí, Kan-
adamaöur og Skoti.
skriftir á sjónum, því ég var með svo
frábærum mönnum. Ekki aðeins frá-
bærum sjómönnum, heldur líka gáfu-
mönnum og skáldum, sem sannar-
lega höfðu mikið til brunns að bera í
andlegum efnum.
Ég kom því „skrifandi" í blaða-
mennskuna og hef alltaf verið tengd-
ur henni sem skilja gefur, eftir að ég
gerðist blaðafulltrúi og forstöðumað-
ur kynningardeildarinnar hér.
Já, ég hef haldið áfram að skrifa í
tómstundum eftir að ég hætti á sjón-
um og alls hef ég skrifað níu bækur.
Sú fyrsta vár „í brimgarðinum".
Þessar bækur hafa flestar fjallað um
sjómennsku og sjómenn, ég held sjö
þeirra, og það var í samráði við minn
fyrsta ágæta útgefanda, Ambjöm
Kristjánsson í Setbergi, að ég tók það
efni fyrir. Svo á ég nóg í handraðan-
um, því menn skrifa nú gjama miklu
meira en kemur nokkm sinni á prent.
Þó hefúr ráðrúm til þessa minnkað
mikið eftir sameiningu félaganna,
því þá gerðist starfið umfangsmeira
og krafðist tíma manns í auknum
mæli.
Nei, ég get ekki svarað því hvort ég
muni sinna ritstörfúm meira en áður,
eftir að ég hætti hjá Flugleiðum. Ég
er satt að segja ekkert farinn að hugsa
fyrir því enn hvemig ég mun verja
því næði sem þá býðst. En áreiðan-
lega mun ég ferðast talsvert. Við
kona mín eigum sumarbústað austur
á Héraði og þar dveljum við löngum
og stundum silungsveiðar og skóg-
rækt.
Annars er fátt sem ég get sagt þér af
tómstundaiðju, því hún hefúr verið
fólgin í skriftunum að mestu. Ég hef
þó gaman af tónlist og minnist þess
með mestu ánægju að ég var lengi í
lúðrasveitinni Svan á yngri árum. Ég
hafði þá verið að spila á harmonikku
á böllum um tíma, og fór svo að læra
á komet að hvatningu ágæts tónlist-
armanns, Haraldar Guðmundssonar,
sem löngum bjó á Neskaupstað. Þetta
hefúr verið 1941, og á trompet lærði
ég í þrjá vetur hjá Karli O. Runólfs-
syni. Með þeim Svansmönnum lék
ég til 1947, eða þar til ég fór á sjóinn.
f=LUGJF'É'JL A €7
Fjölskyldan við komu fýrstu þotu Islendinga, Gullafaxa Flugfélags Islands 24.
júní 1967. Frá vinstrí: María Jónsdóttir, Sindrí Sveinsson, Goði Sveinsson og
Sveinn Sæmundsson.
Við ferðuðumst talsvert á sumrin og
spiluðum, m.a. á héraðsmótum og þá
var gaman að lifa. Þrír okkar léku þá
oft fyrir dansi á eftir. Vom þeir auk
mín þeir Ami Bjömsson, sem stjóm-
aði sveitinni um það leyti og Hösk-
uldur Þórhallssson, en hann var
ágætur trommu og trompetleikari.
Lýðveldissumarið 1944 man ég að
við spiluðum hverja einustu helgi eft-
ir 17. júní og fram í lok ágúst. En eft-
ir þennan tíma með lúðrasveitinni hef
ég lítið sinnt tónlistinni."
Nú er vart einn og hálfur mánuð-
ur eftir af starfstímanum hjá Flug-
leiðum. Þú hlýtur að kveðja með
nokkurri eftirsjá?
„Vissulega geri ég það. Starflokin
bar líka nokkuð brátt að þar sem ekki
var ákveðið fyrr en sl. haust að menn
skyldu láta af störfúm við 67 ára ald-
ur. Ég hefði kosið lengri aðdraganda.
En við það verð ég að sætta mig, því
þeir sem stjóma stóru fyrirtæki verða
að hafa það í hendi sér hvemig þeir
ráða málefnum þess. En jafnframt er
ég lukkulegur með það að örlögin
skyldu hafa beint mér inn á þessa
braut á sínum tíma. Það er gaman að