Tíminn - 17.03.1990, Blaðsíða 12

22
HELGIN
Laugardagur 17. mars 1990

í TÍMANS RÁS
ATLI MAGNÚSSON:
Ganga hinna fimm hundruð
í erli vors daglega lífs brýna
góðir menn oft íyrir oss að staldra
nú við og gefa gaum að ýmsu sem
okkur gjama yfírsést, en er þó viö
svo að segja hvert fótmál og við
blasir, svo sem fegurð jarðargróð-
ans á summm og hreinleika snjó-
breiðanna á vetmrn — að ótöldu
svo íjölmörgu öðm, sem veitir
hjartanu frið og ánægju, lætur ekki
mikið yfir sér og kostar varla neitt
að auki. Sannarlega em þessi gömlu
heillaráð í sínu fúlla gildi og viður-
kenna ber að í síauknum mæli
stefna menn á vit óbyggðanna og
ósnortinnar náttúm sér til líkam-
legrar og andlegrar endumæringar.
Og ekki síður niður að að sjónum:
Skáldið Melville hefur bent á hve
vatn og íhugun séu nátengdir þætt-
ir: sveitafólkið gangi niður að lækn-
um eða vatninu í dalnum sínum
þegar það þarf að láta hugann reika
eða ígmnda sorgir sínar, en borgar-
búinn niður að höfninni og horfí til
hafs. Hve mörg íslensk skáld hafa
ekki bmgðið upp hugnæmum
myndum af slíkum hugleiðingar-
stundum úti í Örfirisey og víðar?
En nú kemur á daginn að fyrir
þeim sem ætlar að njóta fjarlægðar
frá æmstu heimsins í íslenskri fjöm
verða margir „smámunir" sem
hreint em ekki til þess fallnir að
veita þreyttum sálum hvíld eða
hefja nokkum anda í æðra veldi.
Eins og sumarblómin og hreinlciki
mjallarinnar er þetta nokkuð sem
flestum hefúr fremur sést yfir að
veita athygli í erlinum — þótt víst
sé mönnum það meiri vorkunn. En
tvímælalaust verðskulda þessir
smámunir rækilega hugleiðingar-
stund eigi að síður.
Hópur um fimm hundmð
manna hefur nú tekið ómákið af
þeim sem starsýnna verður á dulúð
heiðanna og hafsbrúnarinnar en
fjörunnar og gengið hundrað kíló-
metra af fímm þúsund metra langri
strönd íslands, til þess að skoða
þessar furður sérstaklega. Er þar
skemmst frá að segja að þessar
rekafjömr velmegunaraldar nútím-
ans búa yfir fjölbreyttara góssi en
ætlað hafði verið og af skínandi
björtu hafinu við strendur vorar
reyndist engu minni óhroði upp
genginn en menn þekkja við kol-
mórauð innhöf aldagamalla iðnríkja
á meginlandinu.
Þrátt fyrir öll afrek tæknialdar-
innar hefur henni ekki tekist að
koma þeirri „cloaka maxima“ sem
verið hefur einn af fýlgjunautum
mannkynsins, fyrir kattamef. Aftur
á móti hefur henni víða tekist að
koma henni úr augsýn manna, a. m.
k. þeirra sem helst vilja ekki af
henni vita og gleyma henni. En
göngufor hinna fimm hundmð um
fjömmar minnir á að hún er til stað-
ar — og verður það ætíð. Anda-
varaleysi býður þeirri hættu heim
að óhroðinn láti ekki staðar numið í
fjömborðinu, heldur sæki menn
heim einn daginn — og minni á sig
sjálfur. Umhverfinu má því aldrei
hætta að gefa nákvæmar gætur og
ekki aðeins í þessu efni. Á mörgum
öðmm „fjörum" þjóðlífsins er að
finna undarlegan og óheilnæman
eiturgróður, sem létt er að láta sér
sjást yfir en kann að búa yfir þeim
vaxtarþrótti að hann verði erfitt að
uppræta, fái þau skilyrði að skapast,
sem honum helst henta.
Gettu nú
Staðurinn sem lagt varfýrir
lesendur að þekkja síðast
var Vindáshlíð, þar sem
löngum hafa verið sumar-
dvalarbúðir.
Hér birtum við mynd af
stofnun, sem gegnir merku
hlutverki í þágu málefnis,
sem undanfarið hefur verið
mikið til umræðu.
KROSSGATA
l/&T/V/

HRflÐI
FLJoT
7
SrtM'
HLl-
LJOS

sryBB
3
KEVRI
Fí'RMft
GTUP
LftSflö

HElB
6|'fuvirlrt
MEVDD
SSO
KV£ N

SO
//IRM l\
HRop

}í>S0HDMOU*
S^fltf
MDir
©

*.

LlSTí
RÍKT
SlStfi
50

fiWtó/T

JOP
XdRkl
ó/flR-
aám

RÖND
RFf*L LS-
OP
.V
FUoT
flf'
SfííJfl
TRlá —
BpÐÍ
vy
H'ftS
Fo'TflVÆ IK
V4THA
SKtfMN
6Lo9

5£M I
fí!773i3S
TflUT
K lftt)
fium
KéH&S
UVlD

T
M/NNí
TéNN
rtRóP
3 off
OL,
6Lai-
Vlt)
40
koll -
UrJfl
KftLL
FdGLfíK
UnNl
lJt
/0
£/LS!fR
SKJöSUR -
SLÐUR
f)Ðl
n
•VRtR,
Wn

H
HMMER
/s
sjfi:
fitJÞi
SERftST
Tó K
SKÓPfí
Ícls/H
LI T
yntrt
.
úf.T.

íV

-mr
m
««•
—4—
STflND-
l/R
vm
ÉSDK
IfVöRT
ÚT-
BROT
TRfiUL
£
d£.iS
BLIÐAH
flTT
~Z?~
/3
11
73
77

M
/5