Tíminn - 04.03.1992, Page 8

8 Tíminn
Miðvikudagur 4. mars 1992
Bia MINNING
Guðbjörg Ámadóttir
frá Gunnarsstöðum
Fædd 29. september 1899
Dáin 4. febrúar 1992
Hún Guðbjörg Árnadóttir frá Gunn-
arsstöðum í Þistilfirði er látin, há-
öldruð. Með henni hefur mikil
sómakona kvatt þetta jarðneska líf.
Við burtför hennar langar mig að
bera fram þakkir mínar og konu
minnar, Jensínu Óladóttur, fyrir
órofa vináttu hennar í okkar garð og
annarra eldri Árneshreppsbúa.
Guðbjörg kom hingað í Ámeshrepp
haustið 1932 ásamt manni sínum,
Jóni Karlssyni lækni, sem þá hafði
verið ráðinn læknir okkar Ámes-
hreppsbúa, með aðsetur að Ámesi.
Fyrsta árið bjuggu þau í íbúð sem
innréttuð var í samkomuhúsi
hreppsins að Ámesi. Var það upphaf-
lega norskur sfidarbraggi, byggður
að Eyri við Ingólfsfjörð, en síðar
fluttur að Ámesi og gegndi þar því
hlutverki, að vera þinghús hreppsins
og aðal samkomustaður sveitarinnar
til félagsmála- og skemmtanahalds.
En ári síðar fluttust þau í ný-
byggðan læknisbústað þar á staðn-
um, sem ríkið og hreppurinn
byggðu sem framtíðarbústað fyrir
héraðslækni sveitarinnar, með tveim
sjúkrastofum. Var þaö hið vandað-
asta hús á þeirri tíð. Þar áttu þau
heima meðan þau dvöldu hér, og
undu sérvel.
Þau hjónin áunnu sér strax hylli
hreppsbúa og vináttu nágranna sinna
og annarra er þau kynntust nokkuð.
Jón Karlsson hafði orð á sér sem góð-
ur læknir. Hann var fjölhæfur gáfu-
maður og margt til lista lagt. Lagði
hann fljótt hönd að félagslífi í sveit-
inni, t.d. leiklist, og mátti mikils af
honum vænta ef samvistir við hann
hefðu orðið lengri. Og Guðbjörg var
einstök mannkostakona, glöð í lund,
Sigríður Jóna
Sigþórsdóttir
Síðbúin kveðja.
Kæra systurdóttir, Sigríður Jóna
Sigþórsdóttir, fædd 6. október 1936,
dáin 7. júní 1991. Elsku Nanna mín,
eins og þú varst ávallt kölluð, hjálp-
fúsa hetjan sem alltaf varst tilbúin
að hjálpa ef einhver átti í erfiðleik-
um. Þú fæddist í Tunguhaga á Völl-
um, Suður-Múlasýslu, 6. okt. 1936.
Þú giftist Halldóri Ármannssyni úr-
smið frá Akranesi; saman eignuðust
þið 7 börn, 4 drengi og 3 stúlkur.
Þegar börnin þín voru uppkomin
fluttist þú til Reykjavíkur, lærðir til
sjúkraliða og allir, sem ég þekkti,
mátu hlýleika þinn og hjálpfysi.
Foreldrar þínir misstu mikið, þau
Sigþór Bjarnason og Þuríður Jóns-
dóttir, Tunguhaga, Vallahreppi, en
síðast en ekki síður bróðir þinn, Sig-
urður Sigþórsson, Tunguhaga. En
örlög okkar allra eru hulin þar til
stundin rennur upp.
Að lokum bið ég almættið að blessa
okkur öll.
En hvernig reyndust börnin þín?
Þeirra saga í heimsókn er sérstök.
Þegar hinn ólæknandi sjúkdómur
hafði lagt þig til hinstu hvfiu, fluttu
þau jarðneskar leifar þínar í bfl til
Austurlands. Leiðin var löng norður
um land í gegnum Akureyri í Egils-
staði þar sem kveðjuathöfn fór fram,
en jarðneskar leifar hvfla hjá fallegri
hríslu í Vallaneskirkjugarði.
Guð blessi foreldra þína og bróður,
börnin þín og aðra ættingja.
Vor kynslóð stendur enn við opna
gröf
og enn sem fyrr
um leiðsögn yfir heimsins trylltu
höf
hún hrædd og felmtruð spyr.
En ofar dauða og kvöl rís krossinn
enn,
sem Kristur ber,
og sjá hann knýr og kallar alla
menn
að koma og fylgja sér.
Því Kristur lifir. Angist hans og ást
er alla tíð
með frið og mildi hvar sem
heimslán brást
og háð er banastríð.
Og megi kirkjan koma og lýsa þeim
að krossi hans,
sem þrá að líkna og leiða þjáðan
heim
að lindum kærleikans.
(Tómas Guðmundsson)
Þinn móðurbróðir,
Sigurjón Jónsson
hlý í viðmóti og góðgjöm í öllum
samskiptum og kynningu. Með þeim
hjónum og nágrönnunum tókst
fljótt gott vinfengi. Þau undu sér vel
og maður hafði það á tilfinningunni,
að þau hygðust vera hér til nokkurr-
ar frambúðar, enda vel að þeim búið í
hinum nýja læknisbústað, sem
byggður var til að tryggja setu lækn-
is hér í þessu afskekkta sveitarfélagi,
sem taldi þá nokkur hundruð íbúa á
langri strandlengju. — Það voru ekki
öll læknishéröð, sem gátu boðið
lækni sínum þá aðstöðu sem hér var
fyrir hendi. — En óvænt og skyndi-
legt lát Jóns læknis, þann 11. júní
1935, batt enda á þær vonir og kom
sem reiðarslag yfir alla, og þá ekki
síst fyrir hina ungu konu hans, sem
unni honum hugástum og hefði
gengið í björg honum til hjálpar, ef
þurft hefði. — Það var henni þungt
áfall og sár, sem ég hygg að aldrei hafi
gróið.
Við þessi óvæntu umskipti var veru
hennar hér lokið. Hún fluttist héðan
þá um sumarið og tók sér önnur
verkefni, sem ekki verða hér rakin.
En hvar sem var og fór, var hún all-
staðar vel metin vegna hæfileika
sinna og mannkosta. En tengsl
hennar við okkur voru ekki þar með
rofin. Hún rækti áfram vináttu sína
og hlýhug við þá, sem verið höfðu
vinir hennar, og aðra sem hún hafði
kynni af. — Hún hélt uppi stöðugu
sambandi við Jensínu konu mína og
okkur í Bæ. Á hverjum gamlársdegi
skiptust þær á kveðjum í síma og
ræddu sín mál. Héldu þær þeim sið
þar til fyrir fáum árum er heilsa Guð-
bjargar þraut. — Hún gerði sér
nokkrum sinnum ferðir hingað
norður, á sumrum, til að hitta okkur
og aðra vini og um leið til að hlúa að
leiði manns síns með blómum og á
annan hátt, eftir því sem hægt var.
Þegar hún var ráðskona í Garð-
yrkjuskólanum á Reykjum í Ölfusi,
bauðst hún til að styrkja tvær ungar
stúlkur, héðan, til náms í Hús-
mæðraskóla Ámýjar Filipusdóttur í
Hveragerði. Það var með þökkum
þegið og veitti hún þeim umhyggju
sína í þeirri vist. — Allt þetta sýndi
brot af mannkostum hennar og vin-
arþel. Og á fleiri vegu nutu gamlir
grannar vináttu hennar. En síðast en
ekki síst vil ég geta þess sem hér á eft-
ir verður nefnt.
Þegar það var orðið, að söfnuðurÁr-
nessóknar hefði ákveðið byggingu
nýrrar kirkju að Árnesi og það verk
væri hafið, hringdi Guðbjörg til mín
og óskaði okkur til hamingju og lýsti
gleði sinni yfir því framtaki. Og um
leið tilkynnti hún mér, að hún hefði
þá þegar gengið frá peningasendingu
til kirkjunnar að upphæð 100.000,-
krónur. Og hún lagði blessun sína yf-
ir verkið. Hún veiktist þá skömmu
síðar og þeirri sjúkralegu lauk ekki
fyrr en með láti hennar. Það var síð-
asta kveðja hennar til okkar. Þessi
rausnargjöf hennar gladdi mig og
aðra meira en flest annað. Hún var
aflgjafi og Ijósgeisli í áformi okkar,
sem að því stóðum að búa betur að
kirkju- og safnaðarlífi sóknarbama
Árnessóknar en áður, og í samræmi
við nýja og breytta tíma. Jafnframt
gaf hún með þessari gjöf sinni öðrum
fordæmi, sem vildu láta sveitina góðs
njóta.
Fyrir þetta og órofa vináttu hennar í
garð okkar, sem um stundarsakir átt-
um samleið með henni, færi ég hinni
látnu heiðurskonu þakkir okkar og
virðingu. — Sagt er, að þar sem góð-
ir menn fara, þar séu Guðsvegir. Það
sannaðist þar sem hún Guðbjörg
Árnadóttir frá Gunnarsstöðum var
annarsvegar. — Ég veit að ættingjar
hennar og aðrir samferðamenn
hennar hafa sannreynt það í sam-
skiptum sínum við hana.
Friður Guðs og blessun sé með
henni og yfir henni í nýjum heim-
kynnum.
Bæ, 23. febrúar 1992,
Guðmundur P. Valgeirsson
Karen Erla Erlingsdóttir:
Ráðskast með við.-
kvæma atvinnugrein
Á flmm ára fresti rennur út leyfi sérleyfishafa á hinum mismun-
andi leiðum milli áfangastaða. Þá er sá tími kominn að sækja
verður um nýtt leyfi til samgönguráðuneytisins.
Sérleyfishafar standa nú á þessum
tímamótum og eru reyndar þegar
búnir að leggja inn umsókn um
sérleyfi til næstu fimm ára, en
þeim verður úthlutað 1. mars.
Á áætlunarleiðinni Seyðisfjörð-
ur- Egilsstaðir hefur Vélsmiðjan
Stál hf. verið handhafi sérleyfisins
í hartnær 20 ár. Þetta fyrirtæki
hefur sótt um að fá að halda því
áfram. Svo ber nú við að annað
fyrirtæki, Sérleyfisbflar Akureyr-
ar, hefur sótt um leyfið á leiðinni
Seyðisfjörður-Akureyri einu sinni
í viku, þ.e.a.s. á þeim dögum þeg-
ar farþegaskipið Norröna kemur
til landsins. Rök þeirra norðan-
manna fyrir þessu eru að þannig
veiti þeir ferðamönnunum betri
þjónustu en áður hefur tíðkast,
þar sem þeir geti stigið upp í áætl-
unarbifreiðina beint við skipshlið
og komist í einum áfanga til Ak-
ureyrar.
Þetta teljum við hjá Ferðamála-
samtökum Austurlands hins veg-
ar vera rök á misskilningi byggð.
Reynsla okkar er sú að ferðamað-
ur, sem ætlar hringferð um land-
ið, er við komuna til Seyðisfjarðar
ekki búinn að taka ákvörðun um
hvort hann ætli sér að hefja ferð-
ina með því að fara „suður fyrir
eða norður fyrir“, eins og sagt er
hér fyrir austan. Báðir möguleik-
arnir koma til greina. Ákvörðun-
ina tekur hann eftir að hafa fengið
ákveðnar upplýsingar, s.s. um
veðurútlit og gistimöguleika.
Ferðaþjónustuaðilar á Austur-
landi hafa í gegnum tíðina reynt
að mæta kröfum ferðamannsins á
margvíslegan hátt. Vélsmiðjan
Stál hf., sem daglega heldur uppi
áætlunarferðum frá Seyðisfirði til
Egilsstaða í veg fyrir flug, með því
að bjóða upp á aukna þjónustu á
miðvikudögum og fimmtudögum
í tengslum við komu Norrönu. Sú
nýbreytni var einnig tekin upp
síðastliðið sumar að bjóða upp á
aukaferðir um helgar til þess að
þjónusta ferðamanninn betur.
Á Seyðisfirði er boðið upp á ýmsa
þjónustu fyrir ferðamenn, s.s.
gistingu, veitingar, bátsferðir,
gönguferðir o.fl. Ferðaþjónustu-
fólki væri það mjög í óhag, ef sú
ákvörðun yrði tekin að veita þeim
aðilum sérleyfið, sem hefðu það að
markmiði að flytja ferðamennina
eins fljótt frá staðnum og þar með
úr fjórðungnum og hægt er.
Síðast en ekki síst var upplýs-
inga- og umferðarmiðstöð sett á
stofn á Egilsstöðum síðastliðið
sumar. Við þessa upplýsinga- og
umferðarmiðstöð hefrir sú áætl-
unarbifreið stoppað, sem komið
hefur frá Seyðisfirði með farþega
úr Norrönu um kl. 10:00. Á upp-
lýsingamiðstöðinni getur ferða-
maðurinn fengið allar þær upplýs-
ingar, sem hann þarfnast, á mis-
munandi tungumálum. Hann get-
ur látið bóka fyrir sig gistingu á
mismunandi stöðum og keypt sér
íslenskan gjaldmiðil í nærliggj-
andi banka. Slíkum málum ætti
því að vera lokið, þegar áætlunar-
bifreiðarnar til Hafnar í Horna-
firði og Akureyrar leggja af stað kl.
16:00. Ferðamaðurinn hefur þá
væntanlega tekið ákvörðun um
það hvora leiðina hann velur,
nema að hann hafi ákveðið að
staldra lengur við á Austurlandi
eftir að hafa fengið upplýsingar
um þá möguleika, sem fjórðung-
urinn hefur upp á að bjóða fyrir
hann.
Vélsmiðjan Stál hf. hefur, eins og
áður hefur verið vikið að, haft
þetta sérleyfi í 20 ár. Fyrirtækið
hefur ekki aðeins haldið uppi sam-
göngum á þeim tíma, sem það er
rekstrarlega hagkvæmast, þ.e.a.s.
á ferðamannatímanum, heldur
allan ársins hring og á þann hátt
þjónustað byggðarlagið og íbúa
Karen Erla Erlingsdóttir.
þess eins og best verður á kosið.
Með því að veita öðrum þá að-
stöðu „að fleyta rjómann ofan af‘,
er verið að kippa grundvellinum
undan rekstri Vélsmiðjunnar Stál
hf., sem verður að teljast mikið
áfall — og eitt í viðbót — á því við-
kvæma atvinnusvæði sem Seyðis-
fjörður er.
Ferðamálasamtök Austurlands
mæla eindregið með því að Vél-
smiðjan Stál hf. haldi áfram sér-
leyfinu á leiðinni Seyðisfjörður-
Egilsstaðir.
Höfundur er ferðamálafulltrúi
Austurlands.