Tíminn - 23.05.1992, Page 6

6 Tíminn
Laugardagur 23. maí 1992
Guðmundur L. Friðfinnsson, áttatíu og sexára skógræktarbóndi og verðlaunarithöfundur á Egilsá íSkagafirði:
Skrifaði sína
fyrstu bók á
aarðabandinu
Hann er á áttugasta og sjöunda
aldursári og enn í fullu fjöri. Plantar
þúsundum trjáa á hverju sumri, en
skrifar á vetuma. Hann sendi frá
sér sitt viðamesta og umtalaðasta
ritverk í vetur. Fyrir þá bók hlaut
hann Davíðspennann og var til-
nefndur til (slensku bókmennta-
verðlaunanna. Heitir Guðmundur
Liljendal Friðfinnsson og býr einbúi
á Egilsá í Skagafirði, en kona hans
Anna S. Gunnarsdóttir er látin og
dæturnar Sigurlaug Rósinkrans,
Kristín og Sigurbjörg eru upp-
komnar og fluttar í burtu.
Baunagrasið á
fjósþekjunni
„Ég held að það hafi alltaf
blundað í mér talsvert mikil
sköpunarþrá," segir Guðmundur.
„Ég hef ávallt haft gaman af vor-
inu og sumrinu og alla tíð haft
áhuga á ræktun. Ein mín allra
fyrsta minning er frá því er ég
ræktaði baunagras í fjósþekjunni
hjá pabba og mömmu. Þetta var
torfþekja og ég bjó þar til svolitla
holu og girti með spottum. Þetta
voru gömlu góðu heilbaunirnar,
sem ég lagði í bleyti, lét spíra og
setti niður. Baunagrasið þaut
upp í þessum vermireit, því að
hlýjuna lagði innanfrá úr fjósinu.
Hugurinn stóð til fleiri hluta
en ræktunar. Pabbi var hagur og
ég þóttist vera lagtækur og var
talsvert við smíðar. Meðal annars
var ég nær tvo vetur við smíða-
nám og fékkst talsvert við þetta
langt fram eftir aldri, bæði á tré
og járn. Þetta er auðvitað sköpun
út af fyrir sig.
Ég er einbirni. Ólst ekki upp
með öðrum börnum á mínu reki
og var mikið einn. Kannski þess
vegna var ég sífellt að setja eitt-
hvað saman í huganum, sem
krakki. Það voru oftast nær sög-
ur eða eitthvað slíkt, og sjálfsagt
bættur skaðinn þó þær færu ekki
á þrykk.“
„... og svo er það
skíturinn"
„Mér þótti gaman að skrifa og
ritaði meðal annars talsvert af
sendibréfum á yngri árum, en
mér kom ekki til hugar að skrifa
neitt til þess að gefa út fyrr en ég
var á fimmtugsaldri. Þá var það
að ég fékk iærtaugagigt og varð
svo slæmur í baki að ég lagðist
alveg í rúmið og gat litla björg
mér veitt. Ég hef alla tíð verið