Tíminn - 03.11.1992, Blaðsíða 8

8 Tíminn
Þriðjudagur 3. nóvember 1992
Freyja, félag framsóknar-
kvenna í Kópavogi
Almennur fundur I Freyju verður haldlnn aö Digranesvegi 12 fimmtudaginn 5. nóv-
ember kl. 20.30.
Stef fundarins: Hvert land bjargast við sln gæöi.
Á dagskrá verður m.a. hvatning, félagsmá! og fræðsluefni.
Freyjukonur eru hvattar til aö mæta og taka meö sér gesti.
Sqómln
Aðalfundur fulltrúaráðs
Framsóknarfélaganna í
Reykjavík
verður haldinn mánudaginn 9. nóvember 1992, ki. 20:30, að Hótel Lind.
Dagskrá:
Kl. 20:30 Setning: Valdimar K. Jónsson formaður.
Kosning starfsmanna fundaríns.
Skýrsla stjómar
a) formanns,
b) gjaldkera.
Kosningar
a) Formanns.
b) Aöalmanna I stjóm (5) og varamanna (3).
c) Tveggja endurskoöenda og eins til vara.
d) Aðal- og varamanna I miöstjórn (8).
e) Aðal- og varamanna I stjóm Húsbyggingasjóðsins (3).
Kl. 21:15 Stjómmálaviðhorfið: Steingrlmur Hermannsson, formaður Framsóknar-
flokksins.
Efnahags- og kjaramál: Bolli Héöinsson, stjómandi málefnahóps.
Umræður.
XI. 23:15 Ónnurmál.
Stjómln
Félagsvist
Hin áriegu spilakvöld Framsóknarfélags Ámessýslu hefjast 6. nóvember kl. 21 I nýja
félagsheimilinu Þingborg I Hraungerðishreppi. Spilað verður I Aratungu 13. nóvem-
ber kl. 21. Aöalverðlaun utanlandsferð. Góö kvöldverðlaun.
Stjómln
Félagsvist á Hvolsvelli
Spilað verður á sunnudagskvöldum 15. nóvember, 29. nóvember, 13. desember
og 10. Janúar. Auk kvöldverðlauna verða ein heildarverðlaun: Dagsferð fyrir 2 með
Flugleiöum til Kulusuk.
3 hæstu kvöld gilda.
Framsóknarfélag Rangárvallasýslu
Reykjavík
Fulltrúaráð framsóknarfélaganna I Reykjavlk hefur opnað skrifstofu að Hafnarstræti
20, 3. hæð. Skrifstofan er opin alla virka daga frá 13:00-17:00.
Stjóm fulltrúaráóslns.
Hafnarfjörður
Framsóknarfélögin I Hafnarfiröi hafa opna skrifstofu að Hverfisgötu 25 á þriöjudags-
kvöldum frá kl. 20.30. Lltiö inn, fáiö ykkur kaffisopa og spjalliö.
Stjómlmar
Keflavík —
Suðurnesjamenn
Vetrarstarfið er hafið. Opið hús alla mánudaga kl. 20.30. Mætum öll. Alltaf heitt á
könnunni. Framsóknarfélögln I Keflavik.
Stjórnmálanefnd Landssam-
bands framsóknarkvenna
heldurfund þriðjudaginn 3. nóvember n.k. kl. 17 I Hafnarstræti 20, III. hæð.
Til umræðu eru: Pólitlskar áherslur á Flokksþingi.
Allar framsóknarkonur hjartanlega velkomnar.
Kópavogur — Opið hús
Framsóknarfélögin I Kópavogi hafa opið hús á laugardögum kl. 10-12 að Digranes-
vegi 12. Lltið inn, fáiö ykkur kaffisopa og spjallið. Framsóknarfélögln
Borgarnes —
Breyttur opnunartími
Frá og með 1. október verður opið hús I Framsóknarhúsinu aö Brákarbraut 1 á
þriðjudögum frá kl. 20.30 til 21.30, en ekki á mánudagskvöldum eins og veriö hefur
undanfarin ár.
Bæjarfulltrúar flokksins munu veröa til viötals á þessum tlma og ennfremur eru allir,
sem vilja ræða bæjarmálin og landsmálin, velkomnir. Að sjálfsögðu verður hellt á
könnuna eftir þörfum.
Framsóknarfélag Borgamess.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur vináttu og samúö viö
andlát og útför móöur okkar og ömmu
Guömundínu Sigurveigar Stefánsdóttur
Blönduhlfö 6, Reykjavík
Sigurður Slgurösson Sæunn Andrésdóttir
Unnur S. Vilbergsdóttlr Gunnar M. Hansen
Hafdís Stelngrímsdóttir Hafliöi Kristbjömsson
barnabörn og barnabarnabörn
Þorbj örg Pálsdóttir
frá Stóru-Brekku í Fljótum
Fædd 14. nóvember 1910 — Dáin 26. október 1992
Kveðja frá sonarsonum
Friðsœl nóttin heldur hingað enn
um himingeim í dagsins auða sceti,
hún spinnur rökkur silkið og svcefir þregtta merm
og sigrar dagsms örm og kæti,
svo góðum draumum andarhún gfir hljóðar sveitir
og allt, sem hugurþráir, hvtldin veitir.
Glegmist þá böl og sorg. Ég sofha rótt
og sé í fjarska bjarma ffá draumalöndum,
því svefnsins englarþeir lœðast létt og hljótt
og legsa þregttan hug úr dagsins böndum.
0, móðir nótt, ég fell í þirm faðm og læt mig dregma,
ég flgg á töfraklceði um þína heima.
Með þessu ljóði langar okkur að
kveðja ömmu okkar Boggu, sem lést
á sjúkrahúsinu f Neskaupstað 26.
okt. s.l. eftir skamma legu þar.
Amma var okkur bræðrunum hlý
og góð amma og þótti okkur ætíð
gott að hafa hana hjá okkur í Bugðu-
tanganum.
Einatt sagði hún okkur sögur úr
sveitinni þar sem þau bjuggu Hjalti
afi (sem nú er látinn) og amma
lengst af, og voru það okkur ómet-
anlegar perlur sem við munum
geyma í hugum okkar og verðum
við ætíð þakklátir fyrir þær stundir.
Eitt það skemmtilegasta, sem
amma gerði þegar hún kom til okk-
ar, var að spila á spil og var þá oft
glatt á hjalla.
Lúmskan grun höfðum við um að
gamla konan hefði ekki alltaf rétt við
í þeim efnum, en enginn hló meir né
skemmti sér betur yfir þessu öllu en
amma. Ekki fleiri sögur, ekki fleiri
spil, rödd ömmu er hljóðnuð.
En eftir eigum við minningarnar,
þær tekur enginn frá okkur. Verði
svo amma Bogga kært kvödd og ósk-
um við henni góðrar ferðar til nýrra
heimkynna þar sem vel verður tekið
á móti henni. Hún fór sátt við guð
sinn og guð var sáttur við hana.
Hvfii hún í friði.
BirgirÆgir, Hermann Páll og
Sigurður Trausti Traustasynir
Mig langar til að minnast Boggu
frænku minnar örfáum orðum, en
fyrstu kynni mín af henni voru þeg-
ar ég var lítill gutti í sveit á Stóru-
Þverá í Fljótum hjá ömmu Þóru,
sem var systir Boggu. Bogga bjó þá
ásamt Hjalta manni sínum og börn-
um í Stóru-Brekku í sömu sveiL
Böm þeirra Óskar, Trausti og Ásta,
voru þá enn í heimahúsum, en Gurí
var flogin úr hreiðrinu. Milli bæj-
anna var tæprar hálfrar stundar
gangur og var það mikil ánægja fyr-
ir mig að fá að fara þangað á sunnu-
dögum. Ég leit auðvitað upp til
krakkanna og þótti vænt um þegar
þau léku við mig, en það gerðu þau,
þó aldursmunurinn væri talsverður.
Dagarnir voru fljótir að líða við ým-
iss konar leiki, úti ef vel viðraði, en
inni við ýmiss konar spilamennsku,
(Pétur Hanneuon)
ef eitthvað var að veðri. Þama fékk
ég góða æfingu bæði í lúdó og mata-
dor, en þá var matador mjög einstakt
og merkilegt spil sem ekki var til á
hverjum bæ. Var mikið fjör í spila-
mennskunni og ekkert kynslóðabil,
því gjaman tók fullorðna fólkið þátt
í leiknum.
Þegar ég var 10 ára hætti ég að fara
í sveit í Fljótin og hitti ég fjölskyld-
una í Stóru-Brekku því sjaldnar.
Næst þegar leiðir okkar Boggu liggja
saman, em þau Hjalti flutt í Gyðufell
4 í Reykjavík. Ég var þá kominn með
bflpróf og fengu hún og Hallfríður
systir hennar, sem þá var nýbúin að
eignast bfl, mig til að vera bflstjóri í
„vísitasíu" norður í Skagafjörð.
Þannig fórum við nokkrar ógleym-
anlegar ferðir, sem voru líka fróðleg-
ar fyrir mig, því þær þekktu mörg
kennileiti á leiðinni, og þegar nær
dró Skagafirðinum þekktu þær
einnig bæina og einhver deili á ábú-
endum.
Fyrst gistum við á Sauðárkróki, en
þangað hafði amma flutt á dvalar-
heimili aldraðra. Þar slóst hún í för
með okkur og var farið í Fljótin.
Þegar þetta var voru margir af nán-
um ættingjum okkar í Fljótum og
því komið við á mörgum bæjum. Nú
hófst „vísitasían" fyrir alvöru. Alls
staðar var tekið í spil og þá var nú
glatt á hjalla. Þá fannst mér ekki síð-
ur gaman að sitja álengdar og hlusta
á systkinin rifja upp gamla daga.
Já, margar eru minningamar frá
veru minni í Fljótum bæði fyrr og
síðar, og eru margir sem þar koma
við sögu, en of langt mál yrði að geta
þeirra allra hér.
Þegar þær amma, Bogga og Halla
voru einar náðu þær vel saman,
enda voru þær samrýndar. Þegar
verið var að spila, þar sem ég var
fjórða hjólið undir vagninum, gáfu
þær sér alltaf tíma til að rifja upp
gamla daga og yljuðu sér við minn-
ingamar.
Bestu minningar mínar um Boggu
eru frá því að ég var í skóla í Reykja-
vík. í tvö ár skutu þau hjónin yfir
mig skjólshúsi. Ég var hjá þeim
heiðurshjónum í fæði og húsnæði.
Þau voru mér eins og fósturforeldrar
og dekmðu við mig. Til dæmis var
það, að skömmu eftir að ég kom til
þeirra, bráðvantaði þau skrifborð til
eigin nota. Þessu skrifborði var val-
inn staður í herberginu sem ég hafði
til afnota, og mátti ég nota það eins
og ég vildi. Ég er viss um að ef ég
hefði ekki komið í húsið hefðu þau
aldrei þurft skrifborð. Þetta er að-
eins lítið dæmi um umhyggjusemi
þeirra í minn garð.
Mér leið að vonum mjög vel þá tvo
vetur sem ég dvaldi hjá þeim. Þá var
ekki minna virði að fá að kynnast
þeim svo náið sem ég gerði þennan
tíma. Einnig kynntist ég vinum
þeirra og fjölskyldu sem komu í
heimsókn. Böm þeirra komu oft, og
var gaman að endumýja kynnin við
þau eftir að við vomm öll orðin full-
orðin. Þau höfðu eignast sínar fjöl-
skyldur, og vom bamabömin au-
fúsugestir hjá ömmu og afa.
Ég votta bömum Boggu og fjöl-
skyldum þeirra innilega samúð
mína.
Ólafur Þór Jóhannsson
Okkur langar að minnast ömmu
okkar, Þorbjargar Pálsdóttur. Við
minnumst hennar sem góðrar vin-
konu, því við gátum alltaf sagt henni
allt sem okkur lá á hjarta og hún var
alltaf reiðubúin til að hjálpa okkur
þegar við þurftum á henni að halda.
Er við komum í heimsókn tók hún
alltaf mjög vel á móti okkur og bauð
þá oft upp á nýlagað kaffi og nýbak-
aðar kleinur eða pönnukökur. Hún
var einstaklega handlagin og við
minnumst þess aldrei að hún hafi
ekki verið að prjóna lopapeysu eða
mála dúka þegar við komum. Einnig
var hún mikil spilamanneskja og fór
oft í Gerðuberg til að spila brids eða
vist, en heima spiiaði hún alltaf
rommý við okkur og vann yfirleitt,
og ef við vildum vita hvemig hún
færi að hló hún alltaf en gaf ekkert
upp. Okkur þótti mjög vænt um
hana og munum sakna hennar mik-
ið.
Stefán, Hugrún,
Eiva og Guðný
Helga Guðmundsdóttir
Kveðja frá Framsóknarfélagi
Garðabæjar
Þegar sumarið var að kveðja og vet-
ur að ganga í garð kvaddi frú Helga
Guðmundsdóttir á Bólstað þetta
jarðlíf. Eins og oft vill verða, kom
andlát hennar á óvart, þótt hún hafi
átt við vanheilsu að stríða um langt
skeið.
Hér verður ekki rakinn æviferill
Helgu, en að leiðarlokum skulu
bomar fram þakkir fyrir starf henn-
ar í Framsóknarfélagi Garðabæjar
um fjölda ára. Við minnumst dugn-
aðar hennar og ósérhlífni í öllum fé-
lagsstörfum og lifandi áhuga á fram-
gangi þeirra mála sem unnið var að.
Þegar kom að kosningum, hvort
sem var til Alþingis eða bæjarstjóm-
ar, var Helga óþreytandi og mætti
manna fyrst til starfa og fór þá oftar
en ekki síðust af vettvangi, þrátt fyr-
ir að hún hefði stórt heimili um að
hugsa, ásamt annarri vinnu, og
hefði þar af leiðandi í mörg hom að
Iíta, svo mörgum hefði þótt æði nóg.
Kunnugleiki þeirra hjóna Helgu og
Ólafs Vilhjálmssonar á málefnum
Garðabæjar, sérstaklega áður en
byggðin breyttist úr fámennu sveit-
arfélagi í bæ, var góður gmnnur til
að byggja á. Það var skemmtilegt að
vera með Helgu á þessum stundum
og verða vitni að þessum brennandi
áhuga og trú á málstaðinn, sem ein-
kenndi allt hennar starf. Einnig
hvemig hún óafvitandi hvatti aðra
til athafna, ekki síst með hógværð
sinni og jákvæðu viðhorfi.
Eitt af því mikilvæga á vegferð okk-
ar í lífinu er samfylgdin við það fólk,
sem við verðum samferða af einni
eða annarri ástæðu. Eðlilega verða
kynnin mismikil og skilja mismikið
eftir í hugum okkar. Persónulegra
kynna minna af Helgu á Bólstað
verður mér ávallt Ijúft að minnast.
Það var notalegt að eiga hana að
samfylgdarmanni um tveggja ára-
tuga skeið og minnast þess hve hún
var trygg og traust í allri sinni fram-
göngu.
Ólafi vini mínum, bömum, tengda-
bömum og afkomendum vottum við
einlæga samúð.
Einar Geir Þorsteinsson