Tíminn - 25.08.1993, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 25. ágúst 1993
Tíminn 5
Michelle Davia, fjárbóndi í Vermont:
Hreinar vörur
á Bandaríkja-
markaði
Hér á eftir fer erindi Hichelle
Dxvia sem flutf var á aðalfundi
Landsambands kúabænda á
Blönduósi í vikunni. Frú Davia
er flárbóndi í Vermont í Banda-
ríkjunum og sérhæfir sig í eldi á
Jífrænt ræktuðu fé“ og sölu á
því. Hún hefur jafnframt aðstoð-
að nokkra bændur á Nýja Sjá-
Iandi við að fá vörur sínar
merktar sem .Jireinar vörur" og
flytur hún inn og selur sauðflár-
og nautakjöt í Bandaríkjunum.
„Þær vörutegundir sem sýna
mikinn vöxt í sölu á Bandaríkja-
markaði í dag eru hreinar og
ómengaðar búvörur, þar á meðal
kjötvörur.
Á meðan borgarbúar fjarlægjast
þá lifnaðarhætti sem fylgja því að
búa í sveit hafa þeir minni vitn-
eskju um það hvemig og undir
hvaða kringumstæðum kjötið sé
framleitt hjá bændum. Vegna
þess hversu erfitt er oft að öðlast
óháða vitneskju um hvemig
framleiðslan fer fram, hefur hluti
neytenda fari að spyija sig meira
um framleiðsluhætti hjá bænd-
um. Þeir em einnig oft vantrúað-
ir á staðhæfingar bænda um
hreinleika og meðferð þeirra af-
urða sem þeir framleiða.
Þessar áhyggjur bandarískra
neytenda og vantrú á staðhæf-
ingum þarlendra bænda er ein-
stakt tækifærí fyrir íslenska
bændur. Á Bandaríkjamarkaði
byijið þið með hreinan skjöld.
Ykkur ber að nota þetta tækifæri
sameiginlega á vel skipulagðan
hátt og skapa ímynd í hugum
bandarískra neytenda um ísland
sem hreint og fagurt land. Vinna
verður ötullega að því að við-
halda slíkri fmynd í hugum neyt-
enda.
Hvemig náið þið
þessum markmiðum?
Hvemig hafið þið
áhrif á þessa ímynd?
Það em tvær leiðir opnar til að
komast inna á Bandaríkjamarkað.
Ein leiðin er að selja vömna ódýrt.
Þetta þýðir að oft þarf að bjóða
vömna á lægri verðum en bjóðast
frá þjóðum þriðja heimsins. Með
þessu móti hafið þið litla stjóm á
markaðnum, en honum er stjóm-
að af þeim sem geta boðið ódýr-
ustu verðin. Það er erfiðleikum
bundið að koma inn á Bandaríkja-
markað með þessum hætti, en ef
farið er þangað á lágum verðum
er um litla framtíðarmöguleika að
ræða og ísland myndi skapa sér
ranga ímynd í hugum neytenda.
önnur leið til þess að koma inn á
Bandaríkjamarkað er að fræða
neytendur um hreinleika ís-
lenskra búvara, ná stjóm á mark-
aðseiningunni og skapa rétta
ímynd fyrir íslenskan landbúnað.
Hluti neytenda í Bandaríkjunum
borgar fýrir gæði sem hægt er að
tryggja og þeir geta treyst. Að
skapa þetta traust og þessa ímynd
er hvorki auðvelt né ódýrt Það er
heldur ekki eitthvað sem þið getið
gert á eigin spýtur. Marláðssetn-
ing f Bandaríkjunum er með ein-
dæmum flókin og fylgir henni
mikil skriffinnska til að fó inn-
flutningsleyfi. Mikil samkeppni er
og oft er mikinn hagnað að hafa
en til þess að árangur náist þarf að
þekkja vel til. Það em mörg fyrir-
tæki sem notfæra sér reynsluleysi
nýrra innflutningsaðila á Banda-
níkjamarkaði, það ber því að var-
ast óprúttna aðila sem lofa öllu
fögm.
Það em mjög misjafnar kröfur
sem markaðir gera eftir svæðum,
árstíma og oft eftir dreifingaraðil-
um. Kaupsýslan hf hefur skilning
á þessum málum og hefúr kynnt
sér þá möguleika og kröfur sem
gerðar em.
Síðastliðin ellefu ár hef ég unnið
að sölu á hreinu og ómenguðu
lambakjöti frá sauðfjárbúi sem ég
á og frá fleiri sauðfjárbændum f
hinum ýmsu fylkjum Bandaríkj-
anna. Við emm í þeirri aðstöðu að
vera fyrsta og eina fyrirtækið í
Bandaríkjunum sem hefur opin-
bera viðurkenningu og stimpil
bandaríska landbúnaðarráðuneyt-
isins sem staðfestir að um hreint
og ómengað lambakjöt sé að
íslenskt sauðfé, lífrænt ræktað fé íháum gæðaflokki.
ræða. Síðustu árin höfum við
einnig flutt inn nýsjálenskt
lambakjöt frá bændum sem
standast þær kröfúr sem við ger-
um til okkar eigin framleiðslu.
Lambakjötinu er dreift til versl-
unarkeðja vítt og dreift um
Bandaríkin og einnig í gegnum
nokkra heildsöluaðila. Við höfúm
náð mjög góðu samstarfi við hina
mismunandi aðila á helstu mark-
aðssvæðum í Bandaríkjunum.
Ef þið viljið vinna í gegnum
Kaupsýsluna og mitt fyrirtæki og
skapa ímynd og tækifæri fyrir ís-
lenskt nautakjöt á raunhæfum
grunni, get ég hjálpað ykkur með
að nýta þau sambönd og söluaðila
sem þarf að vinna með á öllum
helstu mörkuðum sem sækjast
eftir hreinu og ómenguðu kjöti.
Það tekur tíma og fjármagn að
skapa þá ímynd og umgjörð sem
ber íslensku nautakjöti, tækifærin
eru fyrir hendi. Þegar búið er að
komast í gegnum þá skriffinnsku-
og pappírsvinnu sem felst í því að
fá viðurkenningu fyrir hreinar og
ómengaðar afúrðir, verður ykkur
ljóst að ekki er hlaupið að því að
komast inn á þessa markaði. Hins
vegar er það einnig besta vömin
gegn samkeppni og lágum verð-
um, en aðeins fást leyfi ef hægt er
að tryggja að hægt sé að standa
við hreinleika vörunnar.“
Oslóbandalag
fíórða áratugarms
Small States In Yeara of Depression:
The Oslo Alllance 1930-1940
efUr Ger van Roon
Van Gorcum, Assen/Maastrlcht
í formála sfnum segir Ger van Roon:
Jixr ( gleymsku er fallin saga efna-
hagslegrar og stjómmálalegrar sam-
vinnu 1930-1940 á milli Osló-ríkj-
anna, eins og þau voru nefnd, Svíþjóð-
ar, Noregs, Danmerkur, Hollands,
Belgíu, Luxemborgar og Finnlands,
þótt skjöl um hana séu varðveitt"
„Samvinna þeirra hófst í desember
1930 með undirritun viðskiptasamn-
ings f Osló, sem hún var við kennd, að
undirlagi J. L. Mowinckel, forsætis-
ráðherra Noregs og utanríkisráð-
herra. Fmmkvæði að samningnum í
Osló höfðu upphaflega haft Iftil ríki í
þvf skyni að draga úr hömlum á við-
skiptum og að styðja þannig Þjóða-
bandalagið til að draga úr áhrifúm
kreppunnar. Að undanskildum Belgfu,
Luxemborg og Finnlandi mynduðu
Oslóhópinn þau ríki sem saman höfðu
unnið sem hlutlaus ríki f fyrri heims-
styijöldinni og síðan frá 1918 sem
fyrrverandi hlutlaus ríki
„önnur lönd höfðu til marks um til-
vist bandalags Oslóríkjanna, auk tví-
hliða samskipta þeirra, samráð utan-
ríkisráðherra þeirra í Genf og fundi
háembættismanna þeirra... A sam-
vinnu Oslóríkjanna reyndi fyrst á síð-
ari hluta ársins 1931. Gagnstætt
Norðurlöndunum felldu Belgía og
Holland ekki gengi gjaldmiðils síns,
eftir að Bretland felldi gengi sterlings-
pundsins og tók það af gullfæti. Að
auki hugðust þau hafa þjóðlega
„virka" stefnu í viðskiptamálum og
tóku upp kerfi (innflutnings-)kvóta,
sem þau létu Ifka taka til annarra ríkja
í Oslóbandalaginu. Olli það nokkrum
fáleika á milli Norðurlanda annars
vegar og hins vegar Hollands og Belg-
íu eins og duldist ekki f júnf 1932,
þegar Norðurlönd voru ófús að unir-
rita Ouchy-samkomulagið sem Hol-
land, Belgía og Luxemborg höfðu haft
forgöngu um að frumkvæði Belga.
Bar þá líka til að Bretland bjóst til að
undirríta efnahagslegt samkomlag við
lönd í breska samveldinu, en (að draga
úr viðskiptum við) meginland Evrópu.
Taldi Bretland sig þurfa að mótmæla
Ouchy-samkomulagsgerðinni með til-
liti til gildandi samninga sinna við
Holland og Belgfu. Einmitt sú staða
mála, að Bretland kaus að undirríta
Ottawa-samkomulagið fremur en að
styðja Ouchy-samkomulagsgerðina
leiddi til þess að Holland og Belgfa
þokuðust til sammæla við Þýskaland."
„Samvinna á milli Oslóríkjanna réðst
af pólitískum sjónarmiðum eftir inn-
rás ítala í Abbesfníu og hervæðingu
Rínarhéraðsins 1935 og 1936. Gott
faeri ætti þó að hafa verið til frekara
samstarfs þeirra á milli af pólitískum
og hemaðarlegum toga. Raunar höfðu
Belgfa og Holland haft hug á pólitísku
samstarfi allt frá upphafi. ...týskaland
áleit sér hættu búna af endurupptöku
efnahagslegrar samvinnu á milli Osló-
ríkjanna... Þótt sænskir og hollenskir
sósíaldemókratar hvettu mjög til
virkrar stefnu gagnvart Þýskalandi,
kusu flest Oslóríkin óbreytt ástand
sem lið f „hinu svonefhda raunsæi" og
virtust lítt meðvituð um sögulegan og
efnahagslegan styrk sinn gagnvart
Þýskalandi. Ráðstefnan í Kaupmanna-
höfn í júlí 1938 er gott dæmi um það.
Frammi fyrir hugsanlegum átökum á
milli Þýskalands og Tékkóslóvakfu
kusu Oslóríkin að vera hlutlaus."