Tíminn - 16.09.1993, Side 7

Fimmtudagur 16. september 1993
Tíminn 7
Brynjólfur Sandholt yfirdýra-
læknir um innflutning frá
,salmonellu“-löndum:
Ráðstaf-
anir hafa
verið
óþarfar
„Við höfum ekki flutt neinar slíkar
landbúnaðarafurðir inn í nokkra
áratugi. Þar af leiðandi hafa sér-
stakar ráðstafanir verið óþarfar.
Við notum auðvitað erlendar fyrir-
myndir og matvælalöggjöfina,"
sagði Brynjólfur Sandholt yfir-
dýralæknir. En Tíminn spurði
hvemig eftirliti væri almennt hag-
að með innflutningi á kjöti og
hvort það væri kannski ekki sér-
stök ástæða til nákvæms eftirlits
með kjöti frá landi þar sem siilm-
onella hefur dafnað m.a. í svínum
og alifuglum.
Þar sem innflutningur hafi eng-
inn verið, sagði Brynjólfur enga
þörf fyrir slíkar reglur. „En ef til
slíks innflutnings kemur, þá taka
gildi reglur sambærilegar við þær
sem í gildi eru í nágrannalöndum
okkar. Komi þetta upp, þá munum
við taka mið af heilbrigðisástandi
þess lands sem innflutningurinn
er frá og heilbrigðisástandi í búfé
hér á landi," sagði yfirdýralæknir.
- HEI
Bændur hafa sýnt áhuga á
fiskeldisstöðvum í eigu Fram-
kvæmdasjóðs:
Hafa verið
að kaupa
sér fisk-
eldisker
Nokkrir bændur hafa keypt fiskel-
disker af Framkvæmdasjóði ís-
lands og hafið fiskeldi í smáum
stfl. Bændur hafa fengið kerin á
þokkalegu verði og hafa komið af
stað framleiðslu með litlum til-
kostnaði. í flestum tilfellum er
um aukabúgrein að ræða.
Framkvæmdasjóður eignaðist all-
margar fiskeldisstöðvar eftir að
þær komust í fjárhagslegt þrot.
Sjóðurinn hefur náð að selja
margar þessara stöðva, en á þó enn
þó nokkrar. Framkvæmdasjóður
hefúr reynt að selja stöðvamar í
heilu lagi til áframhaldandi rekst-
urs, en ekki hefur verið hægt að
koma því við í öllum tilvikum.
Framkvæmdasjóður hefúr selt
ker og annan búnað úr þremur
fiskeldisstöðvum. Þetta em fisk-
eldisstöð á Stokkseyri, seiðaeldis-
stöð í Þorlákshöfn og fiskeldis-
stöðin að Bakka í Ölfusi. Það em
aðallega bændur sem hafa keypt
ker og tæki úr þessum stöðvum.
Sigurgeir Jónsson, framkvæmda-
stjóri Lánasýslu ríkisins, sem fer
með eignir og skuldir Fram-
kvæmdasjóðs, sagði að áhugi
bænda á kemm í eigu sjóðsins
beinist fyrst og fremst að því að
koma upp fiskeldi í smáum stfl.
Hann sagði að verðið á kerunum
hafi verið þokkalegt frá sjónarhóli
sjóðsins.
Fram til þessa hefur verið álitið
að fiskeldi hentaði illa sem auka-
búgrein fyrir bændur. Menn hafa
álitið að reksturinn þurfi að vera
svo stór í sniðum til að hann borgi
sig og þar af leiðandi að fjárfest-
ingar þurfi að vera miklar. Nú telja
ýmsir að þetta sé ekki rétt Fiskeldi
í smáum stfl sé einmitt æskileg
rekstrareining. -EO
Rétt og rangt um íslenskan landbúnað — nr.4 af 8
Islenskir bændur
eru ekki á móti
samkeppni...
Fullyrt er: Hið rétta er:
Íændur spyrna alltaf við fótum þegar minnst
er á frjáls viðskipti með landbúnaðarvörur.
Bændur geta hagað sér eins og þeim sýnist í
skjóli innflutningshafta.
Með jöfnunargjöldum vilja bændur koma í
veg fyrir að „fátækt fólk geti keypt sér
ódýran mat.“
Rangt! íslenskir bændur hafa fyrir löngu lýst sig fylgjandi nýju
GATT-samkomulagi um frjálsari viðskipti með landbúnaðar-
vörur. Þeir trúa því að með alþjóðlegum samningum megi
stuðla að heiðarlegri og sanngjarnri samkeppni þar sem bændur
í sem flesmm löndum heims standi jafnfætis. í slíkum samning-
um þarf að taka tillit til umhverfissjónarmiða jafnt sem við-
skiptasjónarmiða og í hverju landi þarf að vera hægt að jafna
aðstöðumun vegna t.d. veðurfars, strjálbýlis, framleiðslukostn-
aðar o.s.frv. Islenskir bændur fagna því alþjóðlegu samkomulagi
um viðskipti með búvörur, enda einkennast milliríkjaviðskipti
í dag af undirboðum þar sem stór lönd geta í krafti útflutnings-
bóta skákað þeim minni.
Með innflutningstakmörkunum stendur íslenska þjóðin vörð
um atvinnu í sínu eigin landi og sjálfstæða matvælaframleiðslu.
Allt að 15 þúsund Islendingar myndu missa atvinnu sína ef
innflutningur kæmi alfarið í stað innlendrar landbúnaðar-
framleiðslu og um leið er augljóst að meintur „sparnaður" af
slíku yrði ávísun á algjört hrun í efnahagi landsmanna. Inn-
flutningstakmörkunum er einnig ætlað að vernda landið fyrir
erlendum búfjársjúkdómum sem okkur hefur hingað til tekist
að verjast.
Fráleit staðhæfmg! Vill þjóðin leggja af íslenskan landbúnað til þess
að njóta tímabundinnar veislu með niðurgreidddum útlenskum
matvælum eða vill hún halda uppi atvinnu í landinu, hafa tekjur af
landbúnaði og varðveita sjálfstæði sitt í matvælaframleiðslu? Allir
landsmenn þyrftu að axla auknar byrðar ef landbúnaður leggðist af
og „ódýri maturinn“ væri þá skammgóður vermir fyrir íslenskar
fjölskyldur. Jöfnunargjöld em nomð um allan heim til þess að jafna
mismun á milli landa, sem skapast m.a. af mismunandi styrkjakerf-
um og rekstrarskilyrðum, mismunandi gæðakröfum, útflumings-
bótum o.fl. íslenskir bændur geta ekki keppt við stórlega niður-
greiddar vömr erlendis frá án þess að jöfnunargjöld komi til. Þeir
geta heldur ekki keppt við verksmiðjubúskap þar sem mannúðleg
meðferð dýra og umhverfissjónarmið em virt að vettugi, og rán-
yrkja og ýmiskonar mengun em jafhvel allsráðandi. Þeir geta hins
vegar keppt á jafhrétnsgrundvelli og leggja þá einstök gæði vöm
sinnar óhikað undir dóm neytenda.
...en þeir hafna samkeppni sem
byggir á undirboðum og rányrkju!
ISLENSKIR BÆNDUR