Tíminn - 24.12.1993, Side 10

10
Föstudagur 24. desember 1993
^ftírtaím fjjrtrtækt áeka íatthsmömtum
glrðtlrgru fúlu rig farsælöar á ttfrjtt árt
Frón hf.
Sementsverksmiöja ríkisins
Hólmaborg
Eskifirði
Verkalýðsfélagið Boðinn
Olíufélagið Skeljungur hf.
Tfminn
Fiskmarkaður Hafnarfjarðar
Bókin
Laugavegi 1
Marbakki
Hamraborg 12
Fjölvís
Gúmmívinnustofan
Verkfræðistofan
Fjarhitun hf.
Frosti hf.
Súðavík
Istak
Ferðaþjónusta bænda
DAGBOK
Dagatal íslandsbanka 1994:
Lifandi persónur ís-
lenskra skáldverka
Á næsta ári íagnar íslenska
þjóðin 50 ára afmæli lýðveldisins.
Óhætt er að segja að fomar bók-
menntir þjóðarinnar hafi átt og
eigi ríkan þátt í því að efla sjálf-
stæðisvitund hennar, m.a. vegna
þess að þær voru skrifaðar á ís-
lensku meðan flestar aðrar þjóðir
skrifuðu á ritmáli kirkjunnar, lat-
ínu. Söguhetjur íslendingasagn-
anna hafa margar hverjar öðlast
sjálfstætt líf meðal lesenda og rit-
snilld bókmenntanna hefur án efa
haft mikil áhrif á íslenska tungu.
f dagatali íslandsbanka fyrir ár-
ið 1994 eru kynntar persónur úr
tólf íslenskum skáldverkum, sem
skrifuð hafa verið á þessari öld, og
hefur Kristín Ragna Gunnarsdótt-
ir gert afar fallegar teikningar við
textann. Persónuflóra þeirra er lit-
rík og með því að taka örfá dæmi
vill bankinn vekja athygli fólks á
íslenskum skáldverkum, sem eru
óþijótandi uppspretta frásagnar-
listar og frjórra hugmynda.
Skáldverkin, sem dæmi eru
tekin úr í dagatalinu, eru eftir höf-
undana Einar Má Guðmundsson,
Guðmund G. Hagalín, Guðberg
Bergsson, Guðmund Andra
Thorsson, Svövu Jakobsdóttur,
Halldór Laxness, Þórberg Þórðar-
son, Friðu Á. Sigurðardóttur, Vig-
dísi Grímsdóttur, Ólaf Jóhann Sig-
urðsson og Davíð Stefánsson. Per-
sónulýsingarnar eru ógleyman-
legar þeim sem lesið hafa skáld-
verk þessara höfunda.
68 stúdentar braut-
skráðirfrá MH
Sunnudaginn 19. desember
voru brautskráðir 68 stúdentar frá
Menntaskólanum við Hamrahlíð,
44 úr dagskóla og 24 úr öldunga-
deild. Skipting milli kynja var eins
og milli deilda, 44 konur og 24
karlar.
í ræðu sinni greindi Ömólfur
Thorladus rektor frá þeirri nýjung
í starfsemi skólans að í haust var
tekin upp — í samvinnu við Sam-
skiptamiðstöð heyrnarlausra og
heyrnarskerta — kennsla í ís-
lensku táknmáli ætluð heymar-
lausum nemendum. Skólinn hef-
ur um nokkurra ára skeið boðið
heyrandi nemendum kennslu í
táknmáli sem valgrein. Rektor
greindi frá því að skólinn hefði frá
upphafi tekið við fötluðum nem-
endum, fyrst hreyfihömluðum og
síðan einnig nemendum með
rykkjalömun, blindum og fjölfötl-
uðum. Húsrými skólans hefur
verið breytt með hliðsjón af ýms-
um sérþörfum. Meðal annars hafa
lyftur verið settar upp handa
nemendum í hjólastól.
, Bestan árangur að þessu sinni
sýndi Friðrik Guðjón Guðnason,
stúdent af eðlisfræði- og tónlistar-
braut. Auk þess sem Friðrik hafði
mjög háar einkunnir, vegið með-
altal yfir 9 sem telst ágætisein-
kunn, tók hann 205 námseining-
ar, en til stúdentsprófs úr dagskóla
er krafist 140. Enginn stúdent frá
skólanum hefur lokið svona
mörgum námseiningum á undan
honum. Þriðja met Friðriks er það
að hann hefur á ferli sínum í skól-
anum aldrei vantað í kennslu-
stund og aldrei komið of seint.
Tveir aðrir nýstúdentar luku líka
prófinu með ágætiseinkunn, þær
Anna Sigríður Ólafsdóttir og Auð-
ur Ýrr Þorláksdóttir, báðar stúd-
entar af náttúrufræðibraut.
JOLAHUGVEKJA
GRÓA FINNSDÓTTIR:
Afkœrleika
Það fór aldrei svo að ég þyrfti
ekki að taka strætó nú fyrir jólin
(sem annars borgar sig ekki leng-
ur, því það er eiginlega bara fyrir
efnafólk að ferðast með þeim).
Sökum vanþekkingar minnar á
tímaáætlunum strætisvagnanna
þurfti ég þó að bíða dágóða
stund uppi á Hlemmtorgi áður
en minn rétti vagn kom, svo ég
notaði tímann til að skoða
mannlífið svona rétt fyrir jólin í
norðannepjunni. Allir virtust
þurfa að flýta sér, líkt og ég sjálf,
nema þá helst roskið fólk og las-
burða, sem lét sig hafa það að
staulast í hálkunni misvel búið
og ráðvillt í garranum að leita
jólagjafa handa bamabömun-
um. Loks stóð ég sjálfa mig að
því að vera farin að hlusta á sam-
tal tveggja roskinna kvenna, sem
höfðu hist kippkom frá mén
„... og ertu bara búin að gera
allt?'
„Ha, ég veit það nú ekki...'
„Sko, ég bakaði nú ekki nema
bara fjórar smákökusortir núna
eftir að krakkamir em allir fam-
ir, og ég keypti allar jólagjafimar
þegar við fómm til Dublin í
haust og svo þríf ég náttúrlega
aldrei almennilega fyrr en á Þor-
láksmessu og þá er Lolla mín
alltaf vön að taka silfrið í gegn í
leiðinni; annars ætla ég ekki að
halda matarboðið núna fyrr en á
nýjársdag... en guð, nú gleymdi
ég—'
.... Það er enn barist í Bosníu.'
„Ha?'
„Það er enn verið að drepa
fólk í Bosm'u og Evrópa er full af
sveltandi flóttafólki.'
„Já, þeir hjá sjónvarpinu em
alltaf að troða upp á mann ein-
hveiju volæði, sem manni kem-
ur bara ekkert við. Þetta fólk
verður bara að passa sig sjálft
eins og hver annar, ætli það geti
ekki oftast sjálfu sér um kennt...'
„Tugþúsundir bama deyja á
degi hvetjum víðsvegar um Afr-
íku og Asíu.'
„Hvað meinarðu?'
„Ríku þjóðimar em að svelta
fólk inni á Kúbu með viðskipta-
banni. Milljónir svelta eða deyja
úr hungri í Bandaríkjunum, rík-
asta ríki í heimi...'
„Heyrðu, ertu biluð, mann-
eskja? Hún Lolla mín hefur nú
búið þar, þú manst meðan Palli
var í læknimum og hún sagði að
allir hefðu það svo gasalega gott
þar.“
„Munaðarlaus böm em skotin
í Sao Paulo af því að þau em fyr-
ir...'
„Heyrðu elskan, ertu orðin
alveg góð af flensunni...?'
„íslenskt fólk sveltur á meðan
annað íslenskt fólk gefur hvort
öðm sjónvörp og nuddbaðker í
jólagjöf. ísland er meðal ríkustu
þjóða heims, en samt gefum við
það minnsta sem til þekkist til
þróunaraðstoðar...'
Það varð þögn, svo ég leit við
og sá Lollumömmuna skunda
með ógnarhraða upp í næsta
strætó og þegar vagninn raxm af
stað horfði hún varfæmislega til
baka yfir öxl sér á vinkonuna.
Það gerði ég líka, en ég sá hvorki
tangur né tetur af henni. Hafði
ég kannski sofnað? Nei, því ein-
hversstaðar djúpt í iðmm mín-
um fór einhver hringiða af stað
og þyrlaðist um mig alla. Ég
staulaðist inn á klósettið og kast-
aði upp og settist síðan á klósett-
setuna og grét. Ég var náttúrlega
löngu búin að missa af strætón-
um mínum, svo ég gekk hægt
heim á leið og horfði í saman-
kryppluð andlit fólksins sem ég
mættí, með allar sínar harðlok-
uðu sálargáttir.
Jesús Kristur átti ekkert
nema takmarkalausan kærleika
og um kvöldið horfði ég á mynd
um Búskmenn í Kalahari-eyði-
mörkinni í Afríku þar sem
einkaeignarhugtakið er óþekkt.
Ég sofnaði með þá ósk æðsta að
ég væri Búskmaður.