Tíminn - 12.10.1995, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 12. október 1995
Q$fninn
5
Bragi Benediktsson:
Enn um Gilsfj aröarbrú
Sviksemi og óheiöarleiki þingmanna og ráöherra
Það kemur ekki til mála
að fresta Gilsfjarðarbrú!
ALLT FRÁ árinu'
1984 hefur Vegagerð-
in haft til athugunar
brúargerð yfir Gils-
fjörð frá Kaldrana yfir
í Króksfi'arðarnes, í
kjölfar tillögu Matthí-
asar Bjarnasonar þar
að lútandi sem hann
flutti á Alþingi með
stuðningi allra þing-
manna Vestfjarða og
Vesturlands.
Samkvæmt áætlun-
um og viljayfirlýsing-
um allra sem að þessu
jnáli hafa komið átti
standi ekki við þær og
hafist verði handa ekki
síðar en í haust 1995.
Mér er kunnugt um
að öll gögn eru tilbúin
fyrir útboð og hefðu
getað verið tilbúin fyrr.
Afsakanir sem hafa
komið frá Vegagerð-
inni vegna tafa eru
markiausar, það er ein-
hver sem tefur fyrir
málinu. Getur það verið
að háttvirtur ráðherra
borðakliþpir eigi þar
hlut að máli?
Ég skora á þingmenn
Vestfjarða og Vestur-
lands, segir Gísli S.
Einarsson, að sjá
til þess að Gilsfjarðar-
brú verði boðin út
nú í október.
lísli s.
fjarða -ogJVesturlands að sjá til
Flæði v
efnahag
hvað þet
jísland, r
ríkja Evri
Til að tryg
LITSSTOF
l'ramkvænn ,
Þrátt fyriri
EFTA-rík J
umsóknir
Frá og n.
her áhvrg'
-f
- 0|
Starfsmaji
háskólaiJ
Miövikudaginn 4. októ-
ber síðastliðinn birtist í
Morgunblaðinu góð
grein eftir Gisla S. Einarsson,
þingmann Alþýðuflokksins á
Vesturlandi. Þar segir hann, að
það komi ekki til greina að fresta
Gilsfjarðarbrú. Hann rekur í
grein sinni aðdragandann að
fyrirhugaðri brúargerð yfir Gils-
fjörð og skýrir frá því, að allt frá
árinu 1984 hafi Vegagerðin haft
til athugunar brúargerð yfir Gils-
fjörð frá Kaldrana yfir í Króks-
fjarðarnes, í kjölfar tillögu Matt-
híasar Bjarnasonar þar að lút-
andi, sem hann flutti á Alþingi
meb stuðningi allra þingmanna
Vestfjarða og Vesturlands.
Þab skal strax tekiö fram, að
Vestfirðingar hafa misst út af
þingi fyrirmyndar þingmann,
þegar Matthías blessaður Bjarna-
son hvarf af vettvangi. Hann
vissi ávallt hvað hann vildi og
lét ekki dusilmenni villa um fyr-
ir sér eða raska þeim skoðunum
sínum, sem hann þá haföi tekið.
Mér virbist hins vegar ab arftak-
ar hans mættu betur tileinka sér
þá stefnufestu og heiðarleika,
sem einkenndi Matthías Bjarna-
son.
Ég er þó ekki með þessum orð-
um að segja það, að ég efist um
vilja þingmanna Vestfjarða og
Vesturlands þess efnis að brúa
Gilsfjörð, en hræddur er ég um,
að í flesta þeirra vanti áræði og
djörfung forvera þeirra í starfi,
sem ábur var nefndur.-
Gilsfjarðarbrú átti að bjóða út
um mánaðamótin maí-júní og í
síöasta lagi júní-júlí, samkvæmt
áætlunum og viljayfirlýsingum
allra, sem að þessu máli hafa
komið.
Það er kunnara en frá þurfi að
segja, að Gilsfjarðarbrú átti að
vera komin í dag. En tvær brýr
voru teknar fram yfir hana.
Önnur þeirra er brúin yfir Dýra-
fjörð skammt frá Þingeyri, og
hin er brúin yfir Kúðafljót. Ég
hef fullan skilning á nauðsyn
þess, að gera hringveginn sem
allra fyrst þannig úr garði, að
hann geti talist boðlegur lands-
mönnum svo að ekki leynist á
honum hættur, sem grandað
geti þeim, sem um hringveginn
þurfa að fara. En það verður líka
að líta til hinna smærri og fá-
mennari byggðarlaga úr því að
örlögin höguðu svo málum, að
þau urðu til. Fyrri ríkisstjórnir
töluðu mikið um jafnvægi í
byggð landsins. Nú heyri ég það
orð varla nefnt, en þess í stað
heyri ég háværar yfirlýsingar um
það, aö íslendingar séu að yfir-
gefa landið sitt og hverfa í stór-
um stíl bæði til Danmerkur og
Noregs.
Sjálfsagt er þetta það sem
koma skal, þegar horft er til þess,
að höfuðborgin Reykjavík á í vök
ab verjast og menn fá þar ekki
lengur atvinnu, sem koma utan
af landi, en áttu þann kost nán-
ast vísan fyrr meir. Enda gefa
hagtölur upplýsingar um það, að
leið margra þeirra, sem fara ut-
VETTVANGUR
„Ég geri mér grein fyrir
því, að Vesturland og
Vestfirðir skipta engu
máli í atkvæðakassanum
hans Halldórs Blöndal,
en ég bendi á það, að þar
á Sjálfstœðisflokkurinn
nokkra þingmenn, sem
ríkisstjómina munar ef
til vill eitthvað um."
an, sé fyrst til höfuðborgarinnar
og þaðan til Noregs eða Dan-
merkur.
Miðað við sífellda fækkun
landsmanna, sem virðist stefna
í, þá er eðlilegt að fara að skoða
stórkostlega fækkun þing-
manna. Og minnug skulum við
þess, sem gamla máltækið segir
og ég hef oft hugsað um, og
einkum þá ég hef þurft að deila
hugsun með misvitrum mönn-
um, sem raun hefur verið af ab
starfa með: „Því verri eru
heimskra manna ráð, sem fleiri
koma saman."
Hver eru rökin fyrir því að
brúa Gilsfjörð?
Síðastliðinn vetur . komust
menn ekki leiðar sinnar um
hann svo vikum skipti. Þegar
snjóflóðið féll á Grund í Reyk-
hólahreppi 18. janúar, þá var
fyrirhugað að fá björgunarsveitir
til aðstobar að grafa upp menn
og búsmala úr fönn, en engin
leiö var að nýta sér þjónustu
þeirra sakir lokunar Gilsfjarðar.
Kostnaður viö snjómokstur- í
Gilsfirði síðastliðinn vetur var aö
sögn i kringum 40 milljónir,
þrátt fyrir að hann væri stóra
kafla vetrarins lokaður. Samein-
ing sveitarfélaga hefur verib
áhugamál fyrri ríkisstjórna. Svo
að þau mál megi vel fara, þá er
nauðsynlegt að stytta vega-
lengdir milli staða og ryðja úr
vegi hindrunum, sem hamla á
móti eðlilegum samskiptum
manna og félagsheilda.
Á Reykhólum situr ekki lækn-
ir, en þjónusta læknis er frá Búb-
ardal og þarf hann að fara um
Gilsfjörð til Reykhóla.
Dvalarheimili fyrir aldraða er á
Reykhólum með hjúkrunarsjúk-
linga, sem læknarnir í Búðardal
annast um. Getur hver mabur
séð, hver þjónusta læknis verður
við aldraða og abra borgara, sem
hann nær ekki til. Snjóflóða-
hætta er mikil í Gilsfirði og aur-
skriður eru tíðar í vætutíð. Þrjú
dauðaslys hafa orðið í Gilsfirði
og má gera sér það í hugarlund,
að ekki laði það unga lækna ab,
vitneskjan um tálmanir Gils-
fjarðar og þá hættu að vera því
viðbúnir að láta lífið í ferðum
sínum.
Samgönguráðherra, Halldór
Blöndal, hefur aö sögn annarra
og raunar hefur hann sjálfur sagt
það í mín eyru, aö hann telji
þverun Gilsfjarðar ekki vera
skynsamlega, sakir fámennis
byggbanna í kringum hann.
Eg vil þá spyrja: Er Vesturland
og Vestfirðir svo fámenn byggð,
ab ekki beri að sinna þeim á þess-
um vettvangi?
Ég geri mér grein fyrir því, að
Vesturland og Vestfirðir skipta
engu máli í atkvæðakassanum
hans Halldórs Blöndal, en ég
bendi á það, ab þar á Sjálfstæðis-
flokkurinn nokkra þingmenn,
sem ríkisstjórnina munar ef til
vill eitthvað um.
Hræddur er ég um, aö þeir fari
heldur bónleiðari til búðar en
áður, hafandi ekki druslast til að
koma þvi verki í framkvæmd,
sem búið er að svíkja menn um í
heil 11 ár.
Ég hef ekki geð í mér til að orð-
lengja þetta og ætla ekki að ata
grein mína út með skítkasti, en
minni á það, að á Landsfundi
Sjálfstæðisflokksins verða þessi
mál skoðuð betur.
Höfundur er sóknarprestur á Reykhólum.
Eftirsóknarverður taprekstur?
Barátta Félags íslenskra bifreiða-
eigenda fyrir lægri iðgjöldum bif-
reiöatrygginga hefur vakið verð-
skuldaða athygli og nú bíöa neyt-
endur eftirvæntingarfullir eftir
því að árangur verði sýnilegur.
Margt hefur verið dregið fram í
dagsljósið varðandi tryggingarn-
ar, einkum sú staðreynd að trygg-
ingarfélögin virðast hafa um þab
sjálfdæmi hvað mikið er lagt tii
hliðar í sjóði til þess ab mæta
tjónum sem gera á upp mörgum
árum eftir slys — eða kannski
aldrei?
Sjóössöfnunin er ein af senni-
legum skýringum þess kapps sem
tryggingarfélög virðast hafa lagt á
aö ná í bifreiðatryggingar, þótt sú
niðurstaða sé kynnt á hverju ári
að tap hafi verið einmitt á þeim
Vyggingum.
Barátta FÍB mun vonandi leiða
til þess að sanngirni verði í gjald-
töku og ekki síður til þess ab öll
spil verði lögð á borðið. Eftir alla
þessa umfjöllun hljóta bifreiða-
eigendur að hafa góba þekkingu á
málunum og geta gagnrýnt bar-
lóm tryggingarfélaga, eða gert
þau hlægileg, þegar þau kvarta
undan of lágum iðgjöldum. Digr-
ir sjóðir eru greinilega helsta skýr-
ingin á eftirsókn eftir þessum
„taprekstri".
En þaö hangir fleira á spýtunni.
Auðvitað eru bifreiöatryggingar
ein besta leið sölumanna trygg-
ingarfélaganna að viðskiptavin-
unum. Þab er hægt að bjóba aðrar
tryggingar um leið og bifreibin er
tryggð.
Frá
mínum
bæjar-
dyrum
LEÓ E. LÖVE
Reyndar er eitt sem ég gagnrýni
FÍB fyrir. Það er eins og menn þar
á bæ séu búnir að gleyma því þeg-
ar FÍB gekkst fyrir stofnun bif-
reiðatryggingarfélags sem kallað
var Hagtrygging.
Það var félag bifreiöaeigend-
anna sjálfra og fjölmargir reyndir
ökumenn, sem eru bestu við-
skiptavinimir, fluttu tryggingar
sínar þangað.
Ekki liðu mörg ár áður en þab
tryggingarfélag var innlimað í eitt
af gömlu félögunum og hlaut þar
meö hljóðlát endalok þrátt fyrir
hávaðasama fæðingu.
Neytendavernd gagnvart trygg-
ingarfélögum er hins vegar nauð-
synleg og held ég að FÍB ætti að
láta hana nægja.
Einu atriði bifreibatrygginga
hefur FÍB ekki hreyft svo ég muni,
en er þó líklega full ástæða til.
Þetta eru framrúðutryggingarn-
ar.
Aurhlífum var á sínum tíma
kennt um að af akstri á málarveg-
um hlaust framrúðubrot.
Þá var þessi trygging fundin
upp og nú er ekki spurt hvort
menn vilji trygginguna þegar bif-
reibir eru tryggöar, tryggingin er
bara innheimt án skýringa.
Síðan þessi trygging var fundin
upp hefur margt breyst og fjöl-
förnustu þjóðvegirnir eru nú
lagðir bundnu slitlagi.
Ég hef ekki séð tölur um fram-
rúðubrot, en heldur þykir mér
ólíklegt að ein af hverjum 10 eða
20 bifreiðum lendi í slíku á ári
hverju, en við þab sýnist mér ið-
gjaldiö miðast.
Ef þetta er rétt hjá mér, er þarna
á ferðinni afar hagstæb trygging
fyrir tryggingarfélögin: Há iðgjöld
en fá tjón.
Þetta væri gamart að fá upplýst
auk alls annars sem tengist trygg-
ingarmálum. Það er virk neyt-
endavernd. ■