Tíminn - 18.01.1996, Blaðsíða 10

10
glilHill
Fimmtudagur 18. janúar 1996
Halldór Þorsteinn Briem
í dag, fimmtudaginn 18. janúar,
kl. 13.30 verður til moldar borinn
frá Fossvogskapellu Halldór Þor-
steinn Briem. Halldór var fæddur
25. janúar 1935 að Hofi í Vopna-
firði, hann lést 9. janúar 1996 á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur. Foreldrar
Halldórs voru Eggert Briem kenn-
ari og Guðbjörg Briem, sem einn-
ig var kennari. Þar sem foreldrar
Halldórs voru bæði farkennarar,
var honum fljótlega komið í fóst-
ur til föðurbróður síns, séra Þor-
steins Briem, prests á Akranesi og
ráðherra fyrir Bændaflokkinn.
Eggert og Þorsteinn voru synir Ól-
afs Briem alþingismanns á Álf-
geirsvöllum, sem var aöalstofn-
andi samvinnuhreyfingarinnar á
íslandi. Þegar Halldór kom inn á
heimili séra Þorsteins, voru dætur
hans að verða uppkomnar og
fyrri kona hans látin. Halldór ólst
því upp á prestssetrinu á Akranesi
hjá séra Þorsteini og seinni konu
hans, Emilíu Briem. Eftir ferm-
ingu var Halldór sendur til náms í
Noregi, en séra Þorsteinn dó þeg-
ar Halldór var á sautjánda ári og
var því ekki um frekara nám að
ræða hjá honum. Halldór minnt-
ist fósturforeldra sinna ávallt með
mikilli hlýju og þakklæti.
Ungur kynntist Halldór Krist-
ínu Obermann Jóhannesdóttur af
t MINNING
hollenskum uppruna, en faðir
hennar var landstjóri Hollend-
inga í Indónesíu. Þau giftust og
eignuðust tvö börn, Laufeyju
Halidórsdóttur Briem og Gunnar
Jóhannes Halldórsson Briem.
Kristín og Halldór slitu samvistir
eftir nokkurra ára búskap. Síðar
giftist Halldór seinni konu sinni,
Hugrúnu Kristinsdóttur, og áttu
þau fjóra drengi: Þorstein Briem,
Emil Kristin Briem, Sturlu Briem
og Hauk Halldórsson Briem. Öll
börnin lifa föður sinn, nema
Sturla sem lést eftir löng og erfið
veikindi aðeins sextán ára gamall.
Hugrún og Halldór festu kaup á
íbúð á Grensásvegi 60 í Reykjavík
og áttu þar myndarlegt heimili.
Eftir nær áratugar sambúb slitu
þau samvistir, skilnaðinn tók
Halldór mjög nærri sér. Hann tók
þá að sér uppeldi næstyngsta son-
ar síns, Sturlu. Fyrstu tvö árin eft-
ir skilnaðinn kom Halldór Sturlu í
fóstur til Noregs hjá frænku sinni
Guðrúnu Briem, dóttur séra Þor-
steins Briem. Eftir það annaðist
Halldór drenginn einn, allt þar til
hann lést eftir mikil veikindi eins
og fyrr var sagt. Lengst af bjuggu
þeir feðgar á Hverfisgötu 91 í
Reykjavík, hjá Garðari Loftssyni
listmálara, miklum velgjörða-
manni Halldórs. Halldór tók veik-
indi Sturlu mjög nærri sér og
gerði allt sem í mannlegu valdi
stóð tii aö vernda og bæta bága
heilsu hans. Hann fór með Sturlu
í heilauppskurð til Kaupmanna-
hafnar til að reyna að bjarga lífi
hans. Fráfall Sturlu var Halldóri
mikið áfall og náði hann sér ekki
eftir það. Heilsu Halldórs hrakaði
mjög og allur lífsþróttur þvarr.
Síðustu árin fékk Halldór marg-
sinnis hjartaáfall og dvaldi hann
löngum stundum á sjúkrahúsi
vegna þess. En daubinn hlýtur
alltaf að sigra hið jarðneska líf að
lokum, þó að í upprisunni felist
eilíft líf. Hjartað í þessum áöur
hrausta og ósérhlífna manni gaf
sig ab lokum 9. janúar síðastlið-
inn. Langt um aldur fram er lífs-
skeiði hans nú lokið, stundaglasið
runnið út.
Drottinn er minn hirðir,
mig mun ekkert bresta.
Á grœtuim grundum lœtur hann
mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má nœðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu fyrir sakir
nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
[>ví að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíössálmur)
Ég kynntist Halldóri Briem hjá
Eimskipafélagi íslands árið 1957,
en þar unnum við hjá Jóni Þ.
Kristjánssyni, föðurbróöur mín-
um, sem var yfirverkstjóri í vöru-
afgreiðslu Eimskipafélags íslands
í yfir 50 ár. Við Halldór urðum
strax miklir vinir og hefur sú vin-
átta veriö órjúfanleg alla tíð síð-
an. Við höfum nær undantekn-
ingalaust í þessi tæplega 40 ár
unnið á sömu vinnustöðum. Þeg-
ar ég hef verið sjálfur með at-
vinnurekstur, eða verib yfirmaður
á vinnustöbum hjá öbrum, þá var
Halldór Briem alltaf fyrsti starfs-
maður hjá mér. Enda alltaf verið
ómetanlegt samstarf okkar á milli
og órjúfanlegur trúnaður. Það á
hér vel við sem Albert heitinn
Guðmundsson sagði eitt sinn:
„Einn get ég ekkert, en með ykkur
get ég allt."
Halldór Briem var ákaflega
skemmtilegur og þægilegur í um-
gengni. Hann var víðlesinn og
hafði mikla þekkingu á sögu og
heimspólitík. Þegar ég rak lítið
fyrirtæki fyrir 30 árum og Halldór
Briem vann hjá mér, þá vann
einnig æskufélagi minn Halldór
Aðalsteinsson þar, og myndaðist
strax með þeim vinátta sem hefur
haldist alla tíð síðan.
Þegar við Halldór vorum að
vinna í Vestmannaeyjum fyrir
eldgosið, fannst okkur stundum
að skipulagið væri ekki alveg eins
og best yrði á kosið. Þeir þyrftu að
fara í læri hjá Sveini Jónssyni,
verkstjóra hjá Eimskip, til að læra
nútímalegri vinnubrögð, skipu-
lagningu og vörumeðferb. En allt
var þetta til mikillar fyrirmyndar
hjá Sveini Jónssyni. Seinna ræddi
ég þetta við Einar ríka og lét hann
þá smíða mikið af vörubrettum til
að raða vörunni snyrtilega á.
Þetta fyrirkomulag sparaði mikla
vinnu, tíma og fjármuni, fyrir ut-
an bætta vörumeðferð. Þarna í
Vestmannaeyjum urðu samstarfs-
menn okkar miklir vinir Halldórs,
og spyrja alltaf með gleði og hlý-
hug: „Hvað er að frétta af Dóra
Briem?"
Halldór var mjög hraustur og
ósérhlífinn til allrar vinnu. Oft
fór hann léttklæddur og berhent-
ur í ísklefann, ef þurfti að afgreiða
ís í bát, en í klefanum var yfir 20
gráðu frost. Það kom stundum
fyrir að afgreiða þurfti báta um
helgar eða á nóttunni og var Hall-
dór ávallt reiðubúinn, þó aö fyrir-
vari væri oft stuttur. Það var gott
að geta stólað á það.
Hér fyrr á árum tók Halldór
virkan þátt í pólitík og verkalýðs-
• baráttu og var í fremstu baráttu-
sveit með Birgi heitnum Kjaran,
sem var abalskipuleggjandi Sjálf-
stæbisflokksins. Bjarni heitinn
Benediktsson forsætisráðherra
var sérstakur vinur Halldórs. Á ár-
unum fyrir 1960 bárust Halldóri í
hendur leyniskýrslur um Sovét-
ríkin og bar hann þær undir
Bjarna heitinn. Bjarni sá svo um
ab láta Morgunblaðið birta úr
þeim kafla og kafla öðru hverju.
Enginn vissi hvaðan Halldóri bár-
ust leyniskýrslurnar eða að Bjarni
hefði fengið þær hjá honum fyrir
Morgunblaðið.
Halldór Briem var enginn
hversdagsmaður eða meðalmað-
ur, hvorki að útliti né hæfileik-
um. Sterkur svipur, ákveðiö fas,
vöxtur og látæði bar vitni um fá-
gætan mann. Það var alltaf hægt
að ræða við hann um hin ýmsu
mál, sem abrir höfðu ekki skiln-
ing eða þekkingu á. Hann sá í
gegnum menn miklu meira en
þeir gerðu sér grein fyrir. Margt
hefur verib spekúlerað og spjallað
gegnum árin og margt sagt til um
fyrirfram hvab myndi gerast í
landspólitík og heimspólitík. Ég
hygg að Halldór hafi fyrstur
manna sagt frænda sínum Davíð
Oddssyni, þegar hann varð for-
sætisráðherra, að hann ætti að
bjóða sig fram til forseta þegar
Vigdís hætti. Eftir því sem Hall-
dór sagði mér, þá dró hann þá
ályktun að Davíð væri því ekki
mótfallinn. Ég segi eins og Gunn-
ar heitinn Pálsson sagði eitt sinn
við mig á Lækjartorgi: „Svona
maöur fæðist ekki nema á þúsund
ára fresti."
Hver er sem veit, nœr daggir drjúpa,
hvar dafnar frœ, sem ná skal hœst.
Hver er sem veit, nœr knéin krjúpa
við kirkjuskör, hvað guði er nœst.
Fyrst jafnt skal rigna yfir alla,
jafnt akurland sem grýtta jörð, —
skal nokkurt tár þá tapað falla,
skal týna sauði nokkur hjörð?
Hver er að dómi aeðsta góður, —
hver er hér smár og hver er stór?
— íhverju strái er himingróður,
í hverjum dropa reginsjór.
(Einar Benediktsson)
Á árunum í kringum 1960 vann
ég við happdrætti Sjálfstæðis-
flokksins. Þá var Óttarr Möller
formaður happdrættisnefndar-
innar. Þegar Óttarr varð forstjóri
Eimskipafélags íslands, en þar
haföi hann starfað frá 1938, hætti
hann sem formaður happdrættis-
Framsóknarflokkurinn
Þorrablót Framsóknarfélag-
anna í Reykjavík
Þorrablótib verbur haldib laugardaginn 3. febrúar og verbur þab nánar auglýst
sibar. FUF undirbýr blótib og skorar á allt framsóknarfólk ab taka daginn fra.
Framsóknarvist
Spilum í Háholti 14 föstudagskvöldin 19. og 26. janúar og 2. og 9. febrúar.
Abeins þrjú kvöld af fjórum verba talin til heildarverblauna.
Mosfellingar! Mætum og tökum meb okkur gesti.
Framsóknarfélagib Kjósarsýslu
Halldór Siv
Þorrablót —
Kópavogur
Þorrablót Framsóknarfélaganna í Kópavogi verbur haldib laugardaginnn 20. jan.
nk. í Lionsheimilinu Lundi, Aubbrekku 25. Mibaverb abeins 1500 krónur.
Dagskrá
Kl. 19.30 Glasaglaumur
Kl. 20.00 Blótib sett og matur reiddur fram. Undir borbum verbur Ijúfur söngur
og tónlist.
Hátibarræba: Halldór Ásgrímsson utanríkisrábherra og formabur
Framsóknarflokksins.
Ávarp: Siv Fribleifsdóttir, alþingismabur.
Fréttir úr þinginu: Hjálmar Árnason, alþingismabur.
Gamanmál: jóhannes Kristjánsson, eftirherma.
Ýmsar uppákomur ab hætti heimamanna.
Embættismenn blótsins
Blótsstjóri: Einar Bollason.
Söngstjóri: Unnur Stefánsdóttir.
Hljómsveit Ómars Dibrikssonar leikur fyrir dansi ásamt söngkonunni Elsu Vilbergs-
dóttur.
Mibapantanir: Svanhvít (hs: 554 6754), Páll (hs: 554 2725), Ingvi (hs: 554 3298)
og Einar (vs: 565 3044).
Tryggib ykkur miba á þessa glæsilegu skemmtun. Nefndin
Framsóknarvist
Félagsvist verbur spilub í Hvoli sunnudagskvöldib 27. janúar nk. kl. 21. Vegleg
kvöldverblaun. Næstu spilakvöld verba siban 28. jan., 4. febrúar og 11. febrúar.
Geymib auglýsinguna.
Framsóknarfélag Rangceinga
nefndarinnar. Sigurliði Kristjáns-
son, kaupmaður í Silla og Valda,
tók þá við sem formaður happ-
drættisnefndarinnar og bað hann
mig að útvega mann til að starfa
vib happdrættið. Þá benti ég á
Halldór Briem, sem tók starfið að
sér.
Halldór lagði sig allan fram við
að gera veg happdrættisins sem
mestan, og naut til þess stuðnings
Más Jóhannssonar, skrifstofu-
stjóra Sjálfstæðisflokksins. Það
var aldrei nein lognmolla yfir því
sem Halldór tók sér fyrir hendur.
Hann gekk til allra verka meb
dugnaði og samviskusemi, svo að
eftir því var tekið.
Við Gústaf Einarsson, sem var
yfirverkstjóri Tollvörugeymsl-
unnar frá stofnun, vorum í stjórn
málfundafélagsins Óðins. Gústaf
var gjaldkeri og formaður styrkt-
arsjóðs félagsins. Hann spurði
mig hvort ég vissi um mann til að
rukka inn félagsgjöldin og benti
ég honum þá á Halldór Briem.
Hann tók verkið að sér og gekk í
það með þvílíkum dugnaði ab fá
dæmi eru til um slíkt hjá flokkn-
um. Halldór annabist innheimt-
una í mörg ár og hefur Gústaf
áreiðanlega ekki getab fengiö
betri samstarfsmann, og varð vin-
átta þeirra mikil upp frá þessu.
Halldór Briem var afskaplega
trúaður maður, hann var alinn
upp í mikilli trúrækni. Kynntist
ungur séra Fribriki Friðrikssyni og
séra Magnúsi Runólfssyni í KFUM
og var þar mikið meðan þeir
lifðu. Seinna kynntist Halldór
Einari Gíslasyni í Vestmannaeyj-
um, andlegum leiðtoga Hvíta-
sunnuhreyfingarinnar á íslandi
og að öðrum ólöstuðum einhverj-
um mesta predikara sem þjóðin
hefur átt. Hann hreifst strax mjög
af predikunum Einars og gekk til
liös við Hvítasunnuhreyfinguna.
Eftir ab Einar var orðinn veikur
og dvaldi oft á sjúkrahúsi, var
Halldór óþreytandi við aö heim-
sækja Einar og færa honum ein-
hvern glaðning. Halldór vildi
með þessu sýna Einari þakklæti
sitt fyrir stuðning hans við sig,
þegar hann var einn ab berjast
með Sturlu veikan.
Halldór var ákaflega góður
skákmaður, enda var minnið al-
veg einstaklega gott. Var því oft
setiö að tafli og spjallað um leiö.
Tefldu þeir oft Guðbjartur sonur
minn og Halldór, enda var Hall-
dór sérstakur heimilisvinur, eins
og einn af fjölskyldunni. Þetta er
aðeins brot af mjög miklu sem
hægt væri að rifja upp. Sem dæmi
um hugulsemi hans og hjarta-
gæsku má nefna þegar Halldór
lagði mjög mikið á sig við að fara
fárveikur vestur á ísafjörö til að
gleðja barnabörnin. Honum leið
ekki alltaf vel, og oft miklu verr
en margur vissi. Lítt kunnugum
mönnum hefur vafalaust stund-
um veist auðvelt að hneykslast á
sumu í fari hans. Hann fór ekki að
öllu leyti margtroönar slóðir;
valdi hann gjarnan leiöir sínar
sjálfur, en kunni ekki að hræsna
fyrir neinum, hvort sem háir eða
lágir áttu í hlut.
Eitt bros —getur dimmu í dagsljós
breytt,
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í naervem sálar.
Svo oft leyndist strengur í brjósti,
sem brast
við biturt andsvar, gefið án saka.
Hve iðrar margt lífeitt augnakast,
sem aldrei verður tekið til baka.
(Úr Einræbum Starkabar,
Einar Benediktsson)
Ég vil þakka ómetanlega sam-
fylgd í tæp 40 ár. Trúfesta þín,
velvild og kærleikur munu færa
þér eilíft líf.
Kristján Guðbjartsson