Tíminn - 21.06.1996, Blaðsíða 5

Föstudagur 21. júní 1996
5
Aðalfundur
Landssambands
veiðifélaga
Aðalfundur Landssambands
veiöifélaga var haldinn í
Kópavogi 14. þ.m. og sóttu
hann um 50 fulltrúar veiði-
félaga víðsvegar að af land-
inu.
sjúkdóma, ræddi kýlaveiki-
málið og viðhorfin gagnvart
veikinni og um ráðstafanir,
sem gerðar hefðu verið, og
rannsóknir málinu tengdar.
í skýrslu Böðvars Sigvalda-
sonar, Barði, formanns sam-
takanna, var vikið að ýmsu,
eins og löggjöf og reglugerð-
um um lax- og silungsveiði,
skipulagsbreytingum í veiði-
málum, markaðsátaki LV er-
lendis, ólöglegri veiði á laxi í
sjó, sem menn hafa miklar
áhyggjur af. Þá var greint frá
uppkaupum laxaneta í sjó og
kvótakaupum N-Atlantshafs-
laxasjóðsins, kýlaveikimálinu,
skattamálum veiðihlunninda,
skipulagsmálum hálendisins
og fleiru.
Góbir gestir
Góbir gestir ávörpubu aðal-
fundinn, en þeir voru Gub-
mundur Bjarnason ráðherra,
sem greindi m.a. frá nýju nátt-
úruverndarlögunum, um kröf-
una um endurskoðun svokall-
aðs almannaréttar, sem kæmi
fljótlega á dagskrá, og um
breytingar varðandi Veiði-
málastofnun. Ari Teitsson,
formaður Bændasamtakanna,
ræddi um tekjuöflun af veiði,
sem hefbi minnkað hin seinni
ár, en hann taldi að tekjur af
þjónustu myndu væntanlega
fara vaxandi á næstu árum.
Ari sagði mörg veiðivötn vera
vannýtt og þyrfti að hyggja
betur að nýtingu þeirra. Vífill
Oddsson, formaður stjórnar
Veiðimálastofnunar, fjallaði
m.a. um stjórnskipun hennar
og þær breytingar sem á döf-
inni væru.
Gísli Jónsson, læknir fisk-
Gubmundur Bjarnason, landbúnaöar- og umhverfisrábherra, ávarpar
abalfund L V. Myndir EH
Ari Teitsson og Böbvar Sigvalda-
son.
VEIÐIMAL
EINAR HANNESSON
Samþykktir
aðalfundar
Abalfundur LV gerði ýmsar
samþykktir, m.a. varðandi
endurskoðun löggjafarinnar,
sem væri brýnt að ljúka sem
fyrst. Þá mótmælti fundurinn
eindregið fyrirætlunum ráðu-
neytis varðandi sameiningu
veiðimálarannsókna við aðrar
rannsóknir, jafnframt því sem
fundurinn harmaði vinnu-
brögðin í sambandi við ráð-
stöfun rannsóknarstarfs í
Kollafirbi til annars aðila.
Fundurinn treysti því að
ráðuneytið héldi sig á þeirri
braut, sem lögð var með lög-
bindingu Veiðimálastofnun-
arinnar 1994 og styrkti hana
og deildir hennar úti á landi í
hvívetna.
Þá var lýst áhyggjum vegna
ólöglegrar laxveiði í sjó við
strendur landsins og hvatt til
aukins veiðieftirlits. Ennfrem-
ur var vakin athygli á þeim
niðurstöðum um heimtur á
laxi úr Dalaánum, sem fengust
í hafbeit í Hraunsfirbi. Þær
sönnuðu grun veiðiréttareig-
Frá abalfundi LV í Kópavogi.
enda í Dölum og á Skógar-
strönd um að hafbeitarstöðin
hafi valdið tilfinnanlegu tjóni
á laxgengd í árnar. Skoraði
fundurinn á rábuneytið að
setja með reglugerð þröngar
skorður við töku á laxi í haf-
beitarstöðvum og að settar
verði strangar reglur um stað-
setningu og starfsemi hafbeit-
arstöðva.
Fundurinn þakkar það sem
gert hefur verið til þess að
draga úr laxveiði í sjó með
uppkaupum og færði fundur-
inn Orra Vigfússyni sérstakar
þakkir í þessu skyni.
Stjórnvöld voru hvött til
markvissra aðgerða gegn út-
breiðslu á kýlaveiki og þör-
ungagróðri í ám í Borgarfirði.
Abgengi ab land-
inu og nýtingar-
réttur
Aðalfundur LV hvatti til
þess ab aðgengi almennings
að landinu verbi auðveldað
innan skynsamlegra marka,
en varar eindregið við að rugla
saman aðgengi og nýtingar-
rétti.
í stjórn Landssambands
veibifélaga eru núna: Böðvar
Sigvaldason, Barði, formaður;
Vigfús B. Jónsson, Laxamýri,
varaformaður; Bragi Vagns-
son, Burstafelli; Svavar Jens-
son, Hrappsstöðum, og Ketill
Ágústsson, Brúnastöðum.
Sitji hver sem fastast 29. júní
Sumarið 1918 kom dönsk samn-
inganefnd til Reykjavíkur, þeirra
erinda ab semja við íslendinga
um stöðu þeirra gagnvart Dön-
um. Niöurstaða samningavið-
ræðnanna varð sú, að 1. desem-
ber það ár varð ísland frjálst og
fullvalda ríki í konungssambandi
vib Danmörku. Þar með var frels-
isbaráttu íslendinga við Dani
endanlega lokið. Seinni tíma
sögufalsarar halda því að vísu
fram, að Danir hafi eftir sem áður
ráðið utanríkismálum okkar, en
það er alrangt. Þeir fóm aðeins
með framkvæmd þeirra í umboði
oldcar, að svo miklu leyti sem
okkur bauð við að horfa.
í sambandslagasáttmálanum
var uppsagnarákvæði, sem kvað
svo á ab eftir árslok 1940 gæti
þjóðþing hvors ríkisins um sig
krafist endurskoðunar sam-
bandslagasáttmálans. Skyldu þá
fara fram viðræbur milli ríkj-
anna og bæru þær ekki árangur
innan þriggja ára, teldist hann
úr gildi fallinn.
Nú vildi ekki betur til en svo,
ab þegar árið 1940 leið í aldanna
skaut hafði brotist út heimsstyrj-
öld, m.a. meb þeim afleiðingum
að bæbi ísland og Danmörk voru
hernumin, ísland af Bretum en
Danmörk af Þjóðverjum. Öll
samskipti milli ríkjanna voru því
rofin og því gat hvorugt þeirra
farið fram á endurskoðun sam-
bandslagasáttmálans.
Meðan Danir voru undir járn-
hæl Hitlers, möluðu íslendingar
gull í Bretavinnu og ekki dró
koma Bandaríkjahers árið 1941
úr gullmulningnum. Árið 1944
var öllum ljóst hver úrslit stríðs-
ins yrðu, sem og það ab þeirra
væri skammt að bíða.
Það hefði því ekki verið annað
en sjálfsögð kurteisi og vináttu-
vottur íslendinga í garð nauð-
staddrar bræðraþjóðar, að bíða
stríðsloka og fara að því búnu
fram á endurskoðun sambands-
lagasáttmálans. Fyrir nú utan
það, að slík afgreiðsla málsins
var eina löglega leib þjóðarinnar
til lýðveldis. Þetta lýbveldi hefði
þá væntanlega verið stofnað árið
1948. Og með fullri reisn.
En þá sem nú höfðu íslending-
ar kosið sér loddara til forystu.
Að hætti slíkra manna vildu þeir
ólmir slá sig til riddara og töldu
því þjóðinni trú um, að meðan
sambandslögin væru í gildi gæti
ísland ekki talist aö fullu sjálf-
SPJALL
Pjetur
Hafstein
Lárusson
stætt, sem er svona ámóta gáfu-
legt og að fullyrða að Kanada sé
ekki sjálfstætt ríki vegna veru
sinnar í breska samveldinu. Það
voru þessir menn sem æstu þjóð-
ina til að rjúfa gerðan samning.
Afleiðinguna þekkja allir. Þann
17. júní var stofnað fullkomlega
löglaust og siðlaust lýðveldi á Is-
landi. Þetta var gert í skjóli þess
ab moröóðir nasistar drottnuðu
yfir Dönum. Tilgangurinn var
fyrst og fremst sá, ab þeirra tíma
valdamenn gætu stært sig af því
að hafa leitt frelsisbaráttu íslend-
inga til farsælla lykta. Að vísu
gekk það ekki eftir. í það
minnsta hef ég ekki enn fyrirhitt
nokkurn, sem þrátt fyrir saman-
lagða sögufölsun stjórnmála-
manna og skólakerfisins er svo
ruglaður í ríminu, ab hann rugl-
ist á t.d. Jóni Sigurðssyni og Ól-
afi Thors. En skaðinn var skeður,
enda hefur ísland aldrei verib
lýðveldi í eiginlegri merkingu
þess orðs, heldur ómerkilegt
bananalýðveldi.
Nú fer að styttast í þab að ís-
lendingar gangi ab kjörboröinu
og kjósi enn á ný til þess lög-
lausa og siðlausa embættis, sem
kallast embætti forseta íslands. í
þessum orðum felst ekki gagn-
rýni á það fólk, sem hingað til
hefur gegnt embættinu, né held-
ur á þá sem nú sækjast eftir því.
Hinu verður ekki neitað, að öm-
urlegt er að horfa uppá hvílíkur
skrípaleikur kosningabaráttan
er. Fyrir nú utan væmnar sjón-
varpsauglýsingar sem frambjóð-
endurnir dæla yfir þjóðina,
barmmerki með andlitsmynd-
um þeirra og jafnvel sömu ásjón-
ur á Opalpökkum, þá virðist
þetta vesalings fólk ætlast til
þess í fúlustu alvöru ab þab sé
tekið trúanlegt út á innantóm
slagorb um heimsfrið, menn-
ingu eða Guð má vita hvað.
Eg segi nú bara eins og frænd-
ur okkar við Eyrarsund: Lifi vor
arfadrottning Margrét Þórhildur.
FÖSTUDAGS-
PISTILL
ÁSGEIR
HANNES
AÐ VERÐLEGGJA
SIG FRÁ
VIÐSKIPTUM
Kosningamál íhaldsins fyrir þing-
kosningar 1987 var hvorki byggt á
hugsjónum né stefnuskrám, heldur
húsbyggingu á Keflavíkurvelli.
Bygging Flugstöbvar Leifs Eiríks-
sonar var rekin áfram af kappi en
ekki forsjá, svo birta mætti Ijós-
myndir af vatnsgreiddum fram-
bjóðendum D-listans á Reykjanesi í
sömu andrá og flugstö&inni.
Strax eftir hátíblega vígsluathöfn
komu bögglarnir sem fylgja
skammrifi fram í dagsljósið. í dag
er Ijóst aö flugstö&in trónir fremst
á me&al jafningja í alræmdri húsa-
þyrpingu íhaldsins og skyggir
næstum á Ráðhús, Perlur og Korp-
úlfsstaðafjós. Lobvík franski væri
fullsæmdur af svona flugstöð í
Versölum.
Fyrir 20 árum var slegib föstu ab
byggja flugstöbina og af því tilefni
sagbi Einar Ágústsson utanríkisráb-
herra að varnarlibib greiddi mestan
kostnab vib smí&ina. Seinna ná&i
velmeint en misskilib þjóðarstolt
íhaldsins yfirhöndinni og íslending-
ar skyldu sjálfir borga brúsann. Um
leið seig á ógæfuhlibina: í dag
súpa íslendingar seybib af þjóbar-
stolti einkahermangsins.
Og ekki bara landsmenn einir,
heldur allir farþegar sem leib eiga
um svæbið. Þrátt fyrir að flugstöb-
in hafi verib byggð sem dæmigerð
ríkisframkvæmd meb hefðbundnu
brubli, er reynt ab söbla um í miðri
á og reka hana sem einkafyrirtæki
meb hagna&i. Þar er of seint í rass-
inn gripið.
Til ab ná endum saman í bru&l-
inu innheimtir flugstöbin nú svo
háa húsaleigu af þjónustunni í
stö&inni að e&lilegt verb á vörum
og þjónustu stendur ekki undir
leigunni. Húsaleigan er ab vfsa
þjónustunni á dyr, enda er henni
velt umsvifalaust út í verblagib.
Ekki blasir vib hvaba áhrif leigan
hefur á fargjöld Flugleiba, sem
leigja bróburpart hússins, en áhrif-
in eru augljós í Fríhöfninni:
Hver vörutegundin á fætur ann-
arri er bo&in þar á hærra verði en í
fríhöfnum næstu flugvalla í ná-
grenninu og ekki nóg meb þab:
Pistilhöfundur rakst á fríhafnarvarn-
ing á hærra verbi en út úr búb í
Reykjavík og má þar nefna rafhlöö-
ur í farsíma, sem eru ódýrari hjá
Bónus radíó á Grensásveginum.
Má því vel spyrja hva&a ávinn-
ingur sé fólginn í tollfrjálsri sölu í
flugstöbinni.
Víkjum nú sögunni til Austur-As-
íu og segir frá því þegar bygging-
arnefnd ónefnds flugvallar kom
saman til ab semja gjaldskrána.
Hefðbundnir húsameistarar að ís-
lenskum sib voru me& reiknistokka
á lofti og sögbu að framkvæmd af
þessum toga þyrfti leigutekjur í
sama dúr. Þá kvaddi sér hljó&s
leigubílstjóri nokkur í nefndinni og
hvatti menn til að hringja í næstu
flugstöðvar og spyrja um veröiö
þar. Síðan skyldu menn leigja pláss
í nýju flugstööinni á einum dollara
lægra verði en nágrannarnir.
Og viti menn! í dag er flugstöb
þessi í fararbroddi í heimshlutan-
um meb blómlegri viðskipti en
helstu keppinautar.