Réttur - 01.01.1943, Blaðsíða 52

56
RÉTTUR
Vísitalan lækkar, en samt verður miklu dýrara að lifa í landinu
fyrir alla þá sem hafa uppihald sitt af launum fyrir vinnu. Fyrir
hverja vinnustund fæst miklu minna verðmæti en áður.
Hið eina sem „vinnst“ með slíkri löggjöf er því allsherjarlauna-
lœkkun í stórurn stíl. Sá er líka tilgangur frumvarpsins og enginn
annar, eins og nú skal sýnt með röksemdum ríkisstjórnarinnar
sj álfrar.
Ráðherrarnir hafa margsinnis lýst því yfir, að allt kauplag og
verðlag í landinu yrði að færast til samræmis við fisksölusamning-
inn, og að þessu marki myndi ríkisstjórnin keppa. Nú myndi að-
eins einn kostnaðarliður útgerðarinnar minnka vegna þessara ráð-
stafana og það er kaupgjaldið. Útgerðarmenn og frystihúseigendur
hafa krafizt mikillar kauplækkunar og vitnað í fiskverðið sam-
kvæmt samningi þessum. Ríkisstjórnin hyggst nú að beita lögþving-
un til þess að koma þessari kauplækkun í framkvæmd. Það er allt
og sumt.
Ríkisstjórn íslands hefur gert samning við erlent ríki um sölu
á aðalútflutningsvöru landsmanna fyrir fast verð, samtímis því sem
allar vörur, sem við fáum frá þessum löndum, hækka í verði. Þetta
minnir helzt á verstu nauðungarsamninga, sem stórveldin hafa gert
við Kínverja og aðrar undirokaðar þjóðir. En það er nú eitthvað
annað en ríkisstjórnin geri kröfu til þess að samningur þessi sé
endurskoðaður og vitni í sáttmála þann, sem ísland hefur gert við
Bandaríkin og heitir okkur hagkvæmum viðskiptum. Hún lýsir
því yfir, að hún ætli sér að samræma allt hagkerfi landsins við
þennan niðurlægjandi samning. Eftir slikar yfirlýsingar er varla
von til þess að réttlætiskröfum íslendinga um endurskoðun samn-
ingsins verði sinnt. En yfirstétt íslands lætur sér vel líka. Hún hirð-
ir aldrei þótt þjóðin í heild sinni tapi tugum milljóna, ef hún sjálf
hefur betri aðstöðu til að græða á kostnað landa sinna. Þessvegna
krefst hún þess ekki, að hið samningsbundna fiskverð hækki. Eng-
inn mundi græða á því, nema fiskimenn. En hún krefst þess, að
kaupgjaldið lækki. Allir atvinnurekendur myndu græða á því. Það
er ekki ónýtt að gera slíka samninga við erlend ríki, sem eru svo
haglega gerðir, að þeir geta ekki samræmzt hagkerfi landsins, nenia^