Réttur - 01.01.1943, Síða 64

68
RÉTTUR
Ætlum vér íslendingar að vera menn til þess að byggja þetta
land áfram, nema það til íullnustu, — eða koma aðrir til að nema
það, máske frá þeim löndum, sem vér námum fyrir tæpum þúsund
árurn ?
Vér skulum gera oss ljóst, að vér erum að svara þessari spurn-
ingu með breytni vorri hvern dag, — einmitt á þessum árum, sem
nú eru að líða.
Hafi Sigurður Nordal þökk fyrir þetta rit sitt. Með þeim hluta
ævistarfs síns, sem í því liggur, leggur hann fram drjúgan skerf
til þess að gera íslenzku þjóðina færa um að varðveita arf sinn,
land sitt, tilveru sína og frelsi.
Einar Olgeirsson.
UM ERLENDAR BÆKUR
Það hefur oftast fylgt örlögum smáþjóða, að þær hafa orðið að
nema mál hinna stóru menningarþjóða, ef þær hafa viljað fylgjast
með þeim nýjungum, sem gerast í heimi bókmennta-og vísinda. Við
Islendingar erum þar engin undantekning, nema síður sé. Sérstak-
lega á þetta þó við um sósíalistisk fræðirit. Er það hvorttveggja, að
verkalýðshreyfing íslands er ung að árum, enda má svo heita, að
á íslenzku séu vart til nein sósíalistisk fræðirit, hvorki þýdd né
frumsamin. Með stórþjóðum lieims er hinsvegar allmikið slíkra
rita eins og að líkum lætur.
Um langt skeið var Þýzkaland öndVegisland sósíalistiskra bók-
mennta, enda átti það bezt menntan sósíalistaflokk á 19. öldinni og
höfundar hins vísindalega sósíalisma sömdu rit sín á þýzku. Jafn-
vel eftir að alþýða Sovétríkjanna hófst til valda, og Sovétríkin tóku
að sér forystuna í þessum efnum, var þýzkan enn aðalmiðill sós-
íalistiskra hókmennta í Vestur- og Norður-Evrópu.
Eftir valdatöku nazismans jókst sósíalistisk útgáfustarfsemi bæði
í Frakklandi, Bretlandi og Bandaríkjunum. Má nú svo heita, að hin