Réttur - 01.01.1943, Síða 70

NEISTAR
r

v.
J
FRIÐUR
Það er þá, eftir þessu, friður, sem við þörfnumst til að geta lifað
og starfað vonglaðir og ánægðir. Friður, sein menn þrá heitar en
allt annað, ef marka ætti orð þeirra, en hafna stöðugt í verki. En
hvað sem öðru líður, skulum við ásetja okkur að öðlast liann,
hvað sem það kostar.
Hversu dýr hann verður, hver ætli geti sagt um það? Skyldi
verða mögulegt að öðlast frið með friðsamlegum aðferðum? Og
þó, hvernig mætti það verða? Við erum svo aðþrengdir af ranglæti
og heimsku, að á einn eða annan hátt verðum við að berjast gegn
því. Svo gæti farið, að okkur entist ckki ævin til baráttunnar, lif-
um það ekki að sjá nein ótvíræð merki um úrslit. Vel getur verið,
að við megum ekki vænta annars betra en að sjá baráttuna harðna
og verða grimmilegri dag frá degi, þar til loks að logar upp úr með
manndráp og óhulinn hernað, í stað hinna hægvirkari og kvalafyllri
aðferða „friðartímanna“. Ef við lifum það að sjá loga upp úr,
er til mikils lifað, því það merkir að auðstéttirnar séu orðnar sér
meðvitandi um ranglætið og ránin, sem þær fremja, og verji það
vitandi vits með grímulausu ofbeldi, en þá er skanunt til umskipta.
En hvernig sem fer og hvers eðlis sem barátta okkar fyrir friði
kann að verða, ef við einungis stefnum að friði án fráviks og af
einlægni hjartans og höfum hann ætíð að markmiði, mun endur-
speglun þess framtíðarfriðar varpa birtu yfir öngþveiti og erfið-
leika lífsins, hvort það nú eru smávægilegir örðugleikar eða átak-
anlegir harmleiksþættir, og við lifum þó í voninni lífi sem mönn-
um samir, og meiri verðmæti á nútíminn varla handa okkur.
• William Morris
(1834—1896)
(Ur Useful Work versus Useless Toil)