Réttur - 01.03.1937, Qupperneq 8

ig selja skuli, — „frjálsu samkeppnina" kæra þeir
sig ekki um og þá er engin leið nema samvinna í einu
eða öðru formi.
Þessi samtök smáútgerðarmannarina hefðu um leið
hina mestu þýðingu fyrir sjómenn, því með því að
létta skatti hringanna af smáútgerðinni, skapaðist
hinn eðlilegi grundvöllur fyrir smáútgerðina til að
geta greitt sjómönnum hærra kaup. Og jafnframt
er smáútvegsmönnum ómögulegt að brjóta ok hringa-
valdsins, nema með fylsta stuðningi verkalýðs og
sjómanna. Samvinna smáútvegsmanna og sjómanna
gegn hringavaldinu, er því báðum til hagsbóta, eðli-
leg og sjálfsögð.
c) Samtök smákaupmanna — eða einstakir kaup-
menn, er selja beint til neytenda, — ættu líka að fá
gjaldeyrisleyfi beint frá þeirri nefnd hins opinbera,
sem hefði yfirstjórn verzluriarmála a svipaðan en
fullkomriari og nýtari hátt, en núverandi innflutn-
ingsnefnd. Þessir kaupmenn réðu því sjálfir, hvort
þeir hefðu innkaupafélög sín á milli eða verzluðu
beint við útlönd eða létu heildsala kaupa inn fyrir
sig. Með þessu móti væri einstaklingsframtaki kaup-
manna veittur fullur möguleiki til að sýna hvað það
gæti, smákaupmönnum tryggð viðunandi lífskjör —
og heildsölum útrýmt að svo miklu leyti, sem þeir
ekki ynnu neitt þjóðfélagslega nytsamlegt starf. En
geti þeir hinsvegar út'vegað vörur ódýrt á annara
leyfi, þá hefðu þeir bæði möguleika og rétt til að
halda áfram. En til þeirrar einokunar, sem heildsalar
nú fá frá gjaldeyrisnefnd, eiga þeir engan rétt.
d) Innkaupin til innlenda iðnaðarins yrði líka að
skipuleggja. Nú er ástandið þannig, að víða kaupa
heildsalar inn hráefni fyrir smáverksmiðjur, —
leggja mikið á, — ogtaka svo framleiðsluna af verk-
smiðjunum til sölu og leggja aftur á! Og alþýðan fær
að borga. íslenzki iðnaðurinn verður að vera eins
samkeppnisfær með gæði og verð við erlenda fram-
8