Morgunblaðið - 23.01.2006, Page 23

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. JANÚAR 2006 23
MINNINGAR
✝ Úlfhildur JónaJústsdóttir
Carroll fæddist í
Reykjavík hinn 15.
apríl 1916. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Eir hinn 16.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Guðrún Jóns-
dóttir húsmóðir frá
Langholtsparti í Ár-
nessýslu, f. 30. júní
1883, d. 9. júlí 1919,
og Júst Guðmunds-
son sjómaður frá
Bakka í V-Ísafjarðarsýslu, f. 10.
janúar 1872, d. 2. október 1937.
Bróðir Úlfhildar var Alfreð sjó-
maður, f. 17. nóvember 1912, d. 8.
febrúar 1985.
Fósturforeldrar Úlfhildar voru
Sigríður Magnúsdóttir, f. 8 mars
1872, d. 1939, og Sveinn Magnús-
son, f. 11. mars 1885, d. 9. desem-
ber 1974.
Árið 1957 giftist Úlfhildur Jóni
Sigurðssyni, f. 21. október 1908, d.
9. ágúst 1982. Þau
slitu samvistum.
Hinn 10. júlí árið
1971 giftist Úlf-
hildur John Victor
Carroll, f. 9. septem-
ber 1933, d. 3. febr-
úar 1993.
Dætur Úlfhildar
eru:1) Sigrún Knúts-
dóttir, f. 20. apríl
1949. Faðir hennar
var Knut Jansen, f.
8. október 1912, lát-
inn. Sigrún er gift
Magnúsi Jónssyni, f.
17. desember 1949. Synir þeirra
eru Sveinn Haukur, f. 17. apríl
1976, og Baldur Örn, f. 28. desem-
ber 1981. 2) Edda Guðrún Jóns-
dóttir, f. 10. júlí 1958, gift Friðriki
Sigurðssyni, f. 5. maí 1958. Börn
þeirra eru Hildur Jóna, f. 22. maí
1982, Jón Bjarni, f. 30. september
1985,og Berglind, f. 27. júlí 1988.
Úlfhildur verður jarðsungin frá
Fossvogskapellu í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Það kom nú að því, Úlla mín, að
þinni jarðvist lauk, þú tókst pokann
þinn og hélst yfir móðuna miklu.
Ég veit að þú varst orðin södd líf-
daga og ert nú örugglega sæl og
hvíldinni fegin. Við sem eftir sitjum
erum hnípin og söknum þín en lát-
um minningarnar ylja okkur. Þótt
tíminn hafi liðið undur fljótt þá er
margs að minnast og ég veit varla
hvar skal bera niður. Okkar sam-
leið hefur staðið í hart nær 40 ár
en þó eru það í raun ekki svo mörg
ár sem við höfum átt saman,
lengstum var úthaf á milli okkar.
Þú varst nú alltaf svolítið spenn-
andi tengdamamma, þú hafðir
ferðast um lönd og álfur sem ekki
var vanalegt á þessum tíma, alltaf
varstu vel til höfð og flott og fórst
þínar leiðir óháð kreddum samtím-
ans.
Þú hafðir búið í Noregi á stríðs-
árunum, flæktist á einhvern hátt í
atburðum þess tíma og þurftir á
endanum að flýja undan hernáms-
liði Þjóðverja, gekkst yfir fjöll og
firnindi til Svíþjóðar, þar sem þú
varðst innlyksa þar til stríðinu
lauk. Það var líka alltaf um þig svo-
lítil dulúð, þú áttir fullt af leynd-
armálum sem okkur langaði að vita
um en þú varst að jöfnu þögul sem
gröfin, brostir bara í kampinn ef
reynt var að „veiða þig“ og talaðir
um annað. Sumt fengum við um
síðir að vita en annað höfum við
þurft að giska á.
Við Sigrún fluttum fljótlega til
Noregs og þú varst heima með
Eddu. Svo kom John til sögunar,
þið giftuð ykkur og þú varst upp-
tekin af því að skapa ykkur nýjar
venjur og nýtt heimili. Þið fluttuð
svo vestur um haf um það leyti sem
við Sigrún komum heim og bjugg-
uð að mestu þar en þó með smá-
hléum hér heima þangað til þú
fluttir alkomin heim að John látn-
um. Meðan þið bjugguð fyrir vest-
an voru samskipti okkar stopul og
þá aðallega þegar þú komst í heim-
sóknir og svo fylgdist ég með heim-
sóknum Sigrúnar og strákanna til
ykkar Johns en það varð einhvern
veginn aldrei úr að ég hefði mig
með í heimsókn.
Á þessu tímabili varst þú ofsa-
lega spennandi amma sem sást um
að til væri nóg af Levis 501, hettu-
bolum, sleikjóum og annarri lúx-
usvöru sem ekki var svo auðvelt að
nálgast hér heima á þessum tíma.
Svo fluttir þú heim að lokum fyrir
12 árum, varst í sárum fyrst en
náðir fljótt áttum og skapaðir þér
fallegt heimili í Bólstaðarhlíðinni
og hófst nýtt líf á eigin fótum og
forsendum. Þá hófst samleið okkar
fyrst fyrir alvöru og við urðum
nokkuð fljótt lítil og samhent fjöl-
skylda. Þú varst mikið hjá okkur
og miðlaðir ungum og gömlum af
reynslu þinni og á það bæði við um
menn og málleysingja því að tíkin
okkar hún Birta naut góðs af þér
og þinni reynslu í hundastússi. Þið
Birta urðuð fljótt miklir mátar og
nær óaðskiljanlegar.
Það lék allt í höndunum á þér,
Úlla mín, sama hvort það voru
hannyrðir, saumsprettur eða mat-
arstúss, allt var það list og leikur í
þínum höndum.
Nú er komið að leiðarlokum og
ég vil færa þér kærar þakkir fyrir
allt og allt. Góða ferð.
Magnús.
Hún Úlla amma dó síðastliðinn
mánudagsmorgun. Því miður hafði
hún ekki heilsu til að njóta síðustu
æviáranna og að undanskildum
stöku kunnuglegum frösum og
orðasamböndum sem hún hélt fram
undir lokin, var sjálf manneskjan í
rauninni löngu farin. Það var því
vel tímabært að hún fengi frið.
Það er einhverslags óþreyjufull-
ur spenningur tengdur æskuminn-
ingunum um hana Úllu ömmu. Þar
til við vorum unglingar bjó hún
amma í amerískum smábæ, með
íkornum í trjánum og litlum nag-
dýrum (eins og þessum úr Andrési
önd) í holum í bakgarðinum. Hún
ók um á amerískum sportbíl með
einkanúmerum, Plymouth eða
Chrysler, eða álíka verkfæri og
maðurinn hennar, hann John, átti
stóran svartan pallbíll. Fyrstu
minningar okkar bræðranna af
henni snúast því að miklu leyti um
Bandaríkin og heimsóknir okkar
þangað. Sportlegir bílar, nagdýr og
sólskin, og dótabúðir á stærð við
Miklagarð … og svo auðvitað sjón-
varpið maður, ertu ekki að grínast
með allar teiknimyndirnar, Trans-
formers, Thundercats og He-Man,
löngu áður en þetta kom í sjón-
varpið hér heima. Allt var þetta
ólýsanlega spennandi fyrir tvo
unga bræður úr Neðra-Breiðholt-
inu, þar sem bílastæðin einkennd-
ust af ryðguðum Lödum, Saab eða
Volvo bifreiðum með grámygluleg-
um R og tilfallandi Q númerum (við
áttum reyndar brúnan Wagoner
jeppa á þessum tíma að okkur
minnir, frekar flottan að okkur
fannst, númerið munum við þó
ekki) og helstu villidýrin voru dúf-
ur og stöku margfætla undir hús-
vegg – í dag höldum við meira að
segja að dúfurnar séu horfnar. Við
bræðurnir erum að mestu hættir
að velta við gangstéttarhellum svo
það er erfitt að segja með marg-
fætlurnar.
Ekki minna merkilegir og spenn-
andi og amma og Ameríka sjálf
voru pakkarnir sem bárust þaðan
inn á stofugólf í stórum pappakassa
fyrir jólin. Amma kom sjaldan
heim yfir hátíðirnar sem við höld-
um að hafi aðallega verið vegna
þess hve John var hræddur við
flugsamgöngur. Það kom þó engan
veginn niður á jólagjöfunum. Hún
eyddi líklega lunganum af haustinu
í kaup á gríðarlegum gjafastafla
sem hún síðan hlóð í þennan
pappakassa. Í kjölfarið uppúr 1990
höfum við bræðurnir áreiðanlega
átt eitt stærsta safn landsins af
spilum og Thinsulate hönskum. Og
þvílík heljarinnar ósköpin öll af
límbandi sem hún notaði, konan,
það var akkorðsvinna bara að ná
líminu utanaf kassanum til að kom-
ast að gjöfunum. Eins furðulega og
það hljómar er það ennþá eitt það
fyrsta sem kemur í hugann þegar
við hugsum til hennar ömmu, sæt
lyktin af öllu þessu útlenska lím-
bandi.
Hún amma flutti heim frá Am-
eríku þegar hann John dó fyrir
tæpum 12 árum. Hún bjó hjá okkur
um tíma og þvílíkur lúxus það var
að hafa svona hvíthærða og fallega
ömmu á heimilinu sem eldaði fyrir
mann í hádeginu þykkan grjóna-
graut með rúsínum – það var þá
eitthvað annað en bölvans hakk-
kássan hans pabba með beikonbit-
unum. Eftir að hún flutti í sitt eigið
húsnæði og meðan heilsan leyfði
kom hún alltaf í mat til okkar á
laugardögum, akandi litlu rauðu
Toyotunni sinni neðan úr Hlíðum,
líklega frekar eftir minni en sjón
þegar tímanum leið. Undantekn-
ingalítið keyrði hún svo niður stein-
hleðsluna umhverfis blómabeðið í
kveðjuskyni.
Þessum stuttu kveðjuorðum til
hennar ömmu okkar langar okkur
að ljúka með því að segja bless að
sinni amma, kærar þakkir fyrir
okkur og við vonum að þú finnir
þér eitthvað til dundurs þarna bak
við tjöldin. Það hlýtur að þurfa ein-
hvern þar til að stoppa í líkt og
hérna megin. Ps. Biðjum að heilsa
Birtu.
Ykkar er saknað.
Þínir
Sveinn Haukur og Baldur
Örn Magnússynir.
Elsku Úlla mín. Þá er komið að
kveðjustund. Kynni okkar eru nú
orðin býsna löng en þau hófust
strax og ég fór að vera með Oddu,
bestu vinkonu þinni og síðar kon-
unni minni. Þið voruð eiginlega
uppeldissystur, því að þið voruð
saman ungar í Garðinum og á
sumrin hélduð þið utan um hvor
aðra í Mundakoti á Eyrarbakka.
Síðan hélduð þið saman allt fram á
efri ár og vorum við nánir heim-
ilisvinir alla tíð. Þegar þið John
giftust, fluttir þú til Ameríku og
þar bjóstu ykkur fallegt heimili. Ég
minnist með hlýhug og gleði heim-
sókna okkar Oddu til ykkar þang-
að. Þar var nú dekrað við okkur,
keyrt um allt og meðal annars
skoðuðum við Niagara-fossa, Bost-
on og fjölda annarra staða. Þegar
John féll frá árið 1993 fluttist þú
aftur heim til Íslands og bjóst í
Bólstaðarhlíð 41 þar sem þú einnig
bjóst þér fallegt heimili. Þú varst
alltaf hinn mesti göngugarpur og
ófáir voru göngutúrarnir þínir það-
an í heimsókn til okkar Oddu á
Laugarteiginn. Þegar þú veiktist
og þurftir að yfirgefa Bólstaðar-
hlíðina fluttist þú á Hjúkrunar-
heimilið Eir þar sem afar vel var
hugsað um þig. Og þá hugsaði hún
dóttir þín, Sigrún, ekki síður vel
um þig, kom til þín nánast á hverj-
um degi að huga að líðan þinni,
bæði á meðan þú bjóst í Bólstað-
arhlíðinni og síðan á Eir.
Nú ertu komin, Úlla mín, til
Johns og Oddu vinkonu þinnar. Ég
þakka þér fyrir yndisleg kynni í 48
ár.
Guð blessi þig, elsku Úlla mín.
Þinn vinur,
Geir Þórðarson.
ÚLFHILDUR J.
CARROLL
✝ Alda Kristjáns-dóttir fæddist í
Ási í Glerárþorpi á
Akureyri 22. nóvem-
ber 1920. Hún and-
aðist á Dvalarheim-
ilinu Hlíð á
Akureyri laugar-
daginn 14. janúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Kristján Jó-
hann Jónsson, f. á
Gröf í Svarfaðardal
3. október 1897, d. á
Akureyri 4. mars
1960 og Anna Jónsdóttir, f. í
Vatnsleysu í Glæsibæjarhreppi 16.
júlí 1898, d. 9. september 1974.
Systkini Öldu eru Jón Ingimar, f.
8. nóvember 1919, d. 21. mars
1992, Laufey, f. 26. nóvember
1921, d. 6. maí 1990, Þorgerður, f.
17. febrúar 1924, d. 1. mars 2004
og Antonía Júlía, f.
7. ágúst 1926. Hinn
6. janúar 1955 giftist
Alda Jóhanni Hann-
essyni frá Bárufelli,
f. 31. júlí 1925, d. 11.
maí 1990. Foreldrar
hans voru Hannes
Júlíus Jóhannsson
og Sigurlína Mar-
grét Kristjánsdóttir.
Dóttir Öldu og Jó-
hanns er Indiana
Þórunn Jóhanns-
dóttir, f. 14. október
1948, gift Bessa Jó-
hannssyni frá Melum á Látra-
strönd, f. 2. júlí 1945. Börn þeirra
eru Alda, f. 3. október 1972, Jó-
hann, f. 20. apríl 1974 og Hrönn, f.
2. september 1976.
Útför Öldu fer fram frá Gler-
árkirkju á Akureyri í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku amma. Með söknuði í hjarta
viljum við kveðja þig með örfáum
orðum. Við þökkum þér fyrir allar
yndislegu stundirnar sem við áttum í
Báró og allt sem þú kenndir okkur í
gegnum lífið. Þú gerðir bernsku okk-
ar að ævintýri og leiddir okkur í
gegnum fullorðinsárin, fyrir það
munum við ævinlega vera þakklát.
Það var alltaf svo gott að koma til þín
og fá nýbakaða snúða og brúnköku
og hlusta á allar skemmtilegu sög-
urnar sem þú hafðir að segja. Við
þökkum þér fyrir samfylgnina elsku
amma en nú ertu komin á betri stað
þar sem þú hittir afa og gamla ást-
vini og færð loksins þína langþráðu
hvíld. Með þessum orðum kveðjum
við þig amma,
Sofi augu mín, vaki hjarta mitt,
horfi ég til Guðs míns.
Signdu mig sofandi, varðveittu mig
vakandi, lát mig í þínum friði sofa
og í eilífu ljósi vaka. Amen.
(Úr Litlu bænabókinni.)
Þín barnabörn,
Alda, Jóhann og Hrönn.
ALDA
KRISTJÁNSDÓTTIR
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Lokað
verður frá kl. 11.30 í dag, mánudaginn 23. janúar, vegna útfarar
SIGRÚNAR PÉTURSDÓTTUR.
Verslunin Ego Dekor,
Bæjarlind 12.
Ástkær frænka okkar og systir,
INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR
áður til heimilis að
Engjavegi 43,
Selfossi,
lést á Ljósheimum laugardaginn 21. janúar.
Hansína Ásta Björgvinsdóttir
Ingvi Þorkelsson
Ingibjörg Ingvadóttir
Anna Sólveig Ingvadóttir
Björgvin Ingvason
Stefán Jónsson
Margrét Jónsdóttir.
Minningarkort
Minningar- og
styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l.
Þ
ó
rh
.
1
2
7
0
.9
7