Morgunblaðið - 21.07.2006, Síða 32

32 FÖSTUDAGUR 21. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
JÆJA, þá höfum við það. Allt illt
kemur frá Ameríku, segir Mogginn og
ekki lýgur hann. Nú hafa Staksteinar
komist að því að fyrirbærið „name-
dropping“ sé upprunnið þaðan og sé
að smita út frá sér til hinna hreinu
kynkvísla sem byggja
austurstrendur Atlants-
hafsins. Reyndar setur
blaðið ekki fram neinn
rökstuðning fyrir máli
sínu; slær þessu bara
fram eins og hverjum
öðrum algildum sann-
indum. Sjálf hef ég efa-
semdir um að sú per-
sóna sem nú gegnir
embætti forseta Íslands
og hans fagra frú hafi
haft nokkra þörf fyrir
kennslustund í fræð-
unum þarna fyrir vest-
an, en tek leiðréttingu ef hana er að
finna. Það var hins vegar óheppilegt
dæmið sem tekið var skoðunum blaðs-
ins til stuðnings, því ríkisstjórinn sem
sanna átti lágkúruna er fæddur og
uppalinn í ríki sem, fyrir ekki svo
löngu síðan, var talið hátindur evr-
ópskrar menningar.
Nú er í tísku að níða skóinn niður af
Bandaríkjamönnum og er Morg-
unblaðið ekki eitt um að höggva í þann
knérunn. Í þeim félagsskap eru ekki
ómerkari samherjar en obbinn af Evr-
ópuþjóðunum sem þáðu aðstoð þeirra
fyrir u.þ.b. 65 árum síðan við að
hrinda ógnarstjórn nasista af höndum
sér og létu þeim svo eftir að halda
Rússunum í skefjum í áraraðir. Ein-
hvern veginn tókst þeim þó að horfa
framhjá hinu illa eðli kanans á meðan
neyðin var mest. En nú eru aðrir
tímar og hver vill standa í þakk-
arskuld að eilífu?
Bandaríkjamenn eru ekki neinir
englar, en að halda því fram að „name-
dropping“ sé séramerískt fyrirbæri er
að geta ekki horfst í augu við eigin
vankanta. Morgunblaðið tekur fullan
þátt í að búa til heim fræga fólksins.
Dálkar eins og „Fólk“ og „Flugan“
eru sérsniðnir að því að ýta undir hé-
gómagirnd og snobb. Á
öllum tímum eru til aul-
ar sem halda að upp-
hefðin komi af því að
klína sér utan í frægð-
arljóma. Kannski á höf-
undur Staksteina ein-
hverjar sárar minningar
frá slíku klístri.
Skortur á sjálfs-
gagnrýni er einkenni
tíðarandans. Höfundur
Staksteina og félagar
ættu að lesa eigið blað til
að sjá hve auðvelt er að
hnjóta um eigin tær
þegar vaðið er áfram á frekjunni einni
saman. Tvennt kemur upp í hugann,
svona í fljótu bragði. Frétt blaðsins
um fyrirspurn hins „skelegga“ Dags
B. Eggertssonar í borgarráði Reykja-
víkurborgar þ. 13. júlí sl. Minnihlutinn
vildi vita hvort „tími pólitískra ráðn-
inga [væri] runninn upp“. Eðlilegt við-
bragð við lestur fyrirsagnarinnar er
auðvitað; var einhvern tíma ráðið
ópólitískt í stöður hjá Reykjavík-
urborg á síðustu 12 árum? Ég spyr
aftur; var einhver ópólitísk ráðning í
bitastæða stöðu hjá Reykjavíkurborg
á síðustu 12 árum? Svar borgarstjóra
núverandi meirihluta við fyrirspurn-
inni gaf fullkomna mynd af því sem
átti sér stað í tíð R-listans. Staðan sem
kveikti réttlætisblossann í hjarta fyr-
irspyrjandans og nú var verið að ráða
í til afleysingar hafði aldrei verið aug-
lýst, aldrei skilgreind og engar hæfn-
is- eða menntunarkröfur verið settar
um hana. Aðstoðarmaður (vinkona)
borgarstjóra R-listans var einfaldlega
ráðinn í stöðuna án rökstuðnings.
Skyldi borgarfulltrúanum sem bar
upp fyrirspurnina hafa fundist hann fá
tertuna framan í sig með svarinu?
Eitthvað í líkingu við það sem for-
svarsmenn Baugs gætu hafa fundið
fyrir eftir að hafa krafið Jón Gerald
Sullenberger um útskýringar á nítján
þúsund dollara gleð„skapar“reikningi
við réttarhöldin í Flórída, sælla minn-
inga. Oflátungsháttur af þessu tagi
ætti að gefa höfundi Staksteina tilefni
til íhugunar áður en hann setur fram
órökstuddar fullyrðingar í framtíðinni.
Þótt Morgunblaðinu hafi orðið
þarna á í messunni verð ég að við-
urkenna að það er mér eilífur gleði-
gjafi. Nú síðast í morgun, þegar ég las
aðsenda grein hæstaréttarlögmanns
og formanns stjórnar Baugs Group hf.
Það er ekki oft sem ég skelli upp úr yf-
ir morgunverðarskálinni, en að það
taki stjórnarformanninn á fjórða ár að
hafa upp á verðskrá vínberjaklasa í
verslunum fyrirtækisins er einfald-
lega meira en ég fæ staðist. Hve oft er
síðasta orðið síðasta orð?
Með tertuna framan í sér
Ragnhildur Kolka gerir at-
hugasemd við skrif Staksteina
um Bandaríkjamenn og um-
fjöllun um starfsráðningar hjá
Reykjavíkurborg
’Nú er í tísku að níðaskóinn niður af Banda-
ríkjamönnum og er
Morgunblaðið ekki eitt
um að höggva í þann kné-
runn. ‘
Ragnhildur Kolka
Höfundur er lífeindafræðingur.
SJALDAN launar kálfur ofeldið
segir máltækið. Vissulega má taka
undir þessa kenningu
þegar skoðanakann-
anir sýna dapurt gengi
Framsóknarflokksins
til alþingis og úrslit
sveitarstjórnarkosn-
inganna nýverið eru
skoðuð.
Það er athyglisvert
hversu fljótur almenn-
ingur er að gleyma því
sem vel er gert í al-
mannaþágu. Fram-
sóknarflokkurinn hef-
ur í stórum dráttum
unnið afar gott starf
fyrir land og þjóð og
ekki síst frá því hann
komst í ríkisstjórn
1995. Þar tala verkin.
Nú standa mál þannig
að almenn velsæld á
Íslandi er með því
besta sem þekkist í
byggðu bóli hér á
jörðu, ef marka má al-
þjóðlega staðla.
Það er alþing-
ismanna að setja lög
og útbúa þá umgjörð,
ásamt sveitarstjórn-
armönnum, sem þjóð-
félagið skal starfa í.
Hvort sem mönnum
líkar betur eða verr þá
hefur Framsóknarflokkurinn verið
það stjórnmálaafl sem átt hefur hvað
ríkastan þátt í að móta okkar sam-
félag.
Allir formenn Framsóknar hafa
mátt sæta persónulegum árásum og
svívirðingum andstæðinganna á
ómaklegan hátt og þar hefur ekkert
lát orðið á nema ef vera kynni í tíð
Eysteins og Steingríms. Tíminn hef-
ur leitt í ljós að um ómerkilegar sá-
pukúluóperur hefur verið um að
ræða og svo er einnig hvað víðvíkur
Halldóri Ásgrímssyni. Ég leyfi mér
að fullyrða að það er leitun að jafn
ábyrgum og heiðarlegum stjórn-
málamanni og Halldóri Ásgríms-
syni. Það væru allir stjórn-
málaflokkar hérlendis og erlendis
stoltir af því að hafa slíkan dreng-
skapar- og heiðursmann sem hann
er innanborðs í sínum flokki. Vit-
anlega hefur hann ekki tekið 100%
réttar ákvarðanir í öllum sínum
störfum, eftir á að hyggja, í gegnum
árin, frekar en aðrir, en almenn-
ingur veit að hann er drengur góður
og vill láta gott eitt af sér leiða og
það stendur upp úr, enda hefur hon-
um tekist það í megindráttum.
Stærstu pólitísku mistök Halldórs
voru einhliða samþykki hans við
Íraksstríðinu, en það skal þó honum
virt til málsbóta að það var hinn
ólánsami samferðamaður okkar í líf-
inu, Bush, sem hringdi í Davíð for-
sætisráðherra til að fá samþykki Ís-
lendinga við innrásinni í Írak og til
að staðsetja Ísland á plaggi hinna
staðföstu þjóða. Davíð og Halldór
tóku af skarið án formlegs samráðs
við utanríkisnefnd, sem ber þó að
fjalla um stórmál af þessu tagi, og al-
þingi Íslendinga. Það var frumhlaup,
sem aldrei má aftur henda for-
ystumenn þjóðarinnar. Hér gerðu
þeir sín stærstu pólitísku mistök,
sem þeim hefur ekki
tekist að verja á trú-
verðugan hátt. En hins
vegar ber þjóðinni að
fyrirgefa þeim félögum
sökum drenglyndis og
mannkosta enda bera
þeir öðrum fremur
ábyrgð á þeirri farsæld
sem íslenska þjóðin býr
nú við. Og örugglega
hafa þeir talið sér trú
um að þeir væru að
gera þjóðfélaginu gott
með þessum und-
irlægjuhætti við Bush,
til að tryggja áfram-
haldandi veru svokall-
aðs „varnarliðs“ Banda-
ríkjamanna hér á landi.
Mér virðist hins veg-
ar eins og almenningur
vilji einungis láta Hall-
dór og Framsókn-
arflokkinn súpa seyðið
en Davíð og Sjálfstæð-
isflokkurinn sleppi frítt.
Vitanlega er það rétt
sem Steingrímur J. og
fleiri hafa haldið fram
að Bandaríkjamenn
ráku hér fyrst og
fremst herstöð í sína
þágu en ekki Íslend-
inga.
Ísland átti auðvitað fyrst og
fremst að vera vörn og fyrsta skot-
mark ef til árasar á Bandaríkin
kæmi. Enda hafa engir talsmenn
Varins lands sig í frammi um þessar
mundir þegar herinn hefur verið
kvaddur heim og fjöldi Íslendinga
er, vegna þess, að missa atvinnuna
fyrirvaralaust. Hvar eru þessar ís-
lensku hækjur Bandaríkjamanna
núna? Auðvitað í felum og velja að
þögnin geymi nöfn sín. Hins vegar
berst hinn annars traustvekjandi
stjórnmálamaður Björn Bjarnason
um á hæl og hnakka í von um að hér
á landi verði komið á stofn leyniþjón-
ustu sem geti hlerað símtöl almenn-
ings og njósnað um borgara þessa
lands undir því yfirskini að koma í
veg fyrir hryðjuverkaárás. Björn má
þó eiga hrós skilið fyrir að ganga
hreint til verks og tala opinberlega
fyrir málstaðnum og bera fyrir sig
erlenda sérfræðiráðgjöf!
Það er í sjálfu sér merkilegt að
nokkur maður skuli gefa kost á sér
til pólitískra starfa, miðað við allt
það skítkast, vanþakklæti og áreiti
sem því fylgir fyrir viðkomandi og
hans fjölskyldu.
Það áreiti sem Framsóknarflokk-
urinn og Halldór hafa mátt þola er
með ólíkindum. Spaugstofan hefur
gengið langt fyrir björg hvað varðar
háð og spott í garð Halldórs. Enn-
fremur hafa fjölmiðlar almennt lagt
hann í einelti. Jafnvel minning-
argreinar Morgunblaðsins eru not-
aðar til árása á Halldór.
Steininn tók þó úr þegar kröfu-
göngur í Reykjavík með slagorðinu
„Drekkjum Valgerði …“ voru borin
á torg og varin af aðstandendunum.
En svo nú þegar Halldór hefur
óvænt látið af störfum sem forsætis-
ráðherra, og formaður Sjálfstæð-
isflokksins tekið við, er það þá til-
viljun að ritstjóri Morgunblaðsins
skuli í Reykjavíkurbréfi fara fram á
það við landsmenn og fjölmiðla að
þeir láti hið snarasta af illmælgi um
stjórnmálamenn og taki upp já-
kvæðara umtal manna á milli? Í
sama streng hefur formaður Sam-
fylkingarinnar tekið. Hvernig stend-
ur á þessum stefnubreytingum
þungavigtaraðila í hinu íslenska
samfélagi?
En það var í lagi að berja á og
leggja Halldór Ásgrímsson í einelti
árum saman.
Sjaldan launar
kálfur ofeldið
Emil Thorarensen fjallar um
Halldór Ásgrímsson og Fram-
sóknarflokkinn
Emil Thorarensen
’Það væru allirstjórnmálaflokk-
ar hérlendis og
erlendis stoltir af
því að hafa slíkan
drengskapar- og
heiðursmann
sem Halldór Ás-
grímsson er inn-
anborðs í sínum
flokki.‘
Höfundur er framkvæmdastjóri.
Nýr, fallegri og miklu
betri Opel.
Vectra.
1.990.000,-
* Rekstrarleiga í 36 mánuði
SUMAR
TILBOÐ
REKSTRARLEIGA 39.900,-*
VECTRA 5dr 1,8i Beinsk.
2.250.000
1.990.000
VECTRA 5dr 1,9 CDTi Sjálfsk.
2.890.000
2.650.000
Samkvæmt gæðakönnun bílatímaritsins
Auto Bild árið 2006 eru þeir með mestu gæðin
meðal þýskra bíla.
VECTRA 5dr 2,2i Sjálfsk.
2.730.000
2.490.000
ÞAKRENNUKERFI
á öll hús – allsstaðar
Smiðjuvegi 74
Sími 515 8700
BLIKKÁS –