Morgunblaðið - 24.07.2006, Page 34

34 MÁNUDAGUR 24. JÚLÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Sími - 564 0000Sími - 462 3500
FRÁ HÖFUNDI
BRING IT ON
Stay Alive kl. 8 og 10 B.i. 16.ára.
Stick It kl. 8 og 10
The Benchwarmers kl. 6 B.i. 10 ára
Click kl. 6 B.i. 10 ára
Over the Hedge m.ensku.tali kl. 3, 5, 7, 9 og 11
Over the Hedge m.ensku.tali LÚXUS kl. 3, 5, 7, 9 og 11
Over the Hedge m.ísl.tali kl. 3, 5 og 7
Ultraviolet kl. 4.50, 8 og 10.10 B.i. 12 ára
Stick It kl. 3, 5.30, 8 og 10.20
Click kl. 9 B.i. 10 ára
Rauðhetta m.ísl tali kl. 3
Þau ætla
að ná aftur
hverfinu...
...einn bita
í einu!
SÝNDI BÆÐI
MEÐ
ÍSLENSKU OG
ENSKU TALI
BLÓÐSTRÍÐIÐ
ER HAFIÐ!
ÓVÆNTASTA, KYNÞOKKAFYLLSTA OG
SKEMMTILEGASTA GRÍNMYND ÁRSINS
eee
L.I.B.Topp5.is
Þegar Pink Floyd fór í tónleikaferðalagtil að fylgja eftir plötu sinni DivisionBell árið 1994 voru síðustu tónleik-arnir hljóðritaðir með útgáfu í huga.
Ári síðar kom út tvöfaldi hljómdiskurinn Pulse
(muniði eftir ljósinu blikkandi?) og einnig sam-
nefnt tónleikamyndband en mynddiskatæknin
átti þá enn eftir að ryðja sér rúms. Pulse inni-
heldur tónleika frá Earls Court í Lundúnum,
sem fram fóru 20. október 1994, en Floyd lék
þar á fjórtán tónleikum í röð og lék m.a. Dark
Side of the Moon í heild sinni. Gnótt af auka-
efni prýðir þessa endurútgáfu, m.a. tónleika-
flutningur á Dark Side of the Moon frá 1974.
Mynd- og hljóðgæði hafa verið aukin með staf-
rænni hreinsunarvinnu og er hljómur í 5.1.
umhverfðu formi.
Sérstök forsýning á efni hins nýútkomna
mynddisks, sem er tvöfaldur, átti sér stað í
kvikmyndahúsi í miðbæ Lundúna í þarsíðustu
viku. Hún var sótt af áðurnefndum þremenn-
ingum og í kjölfarið fór fram stuttur blaða-
mannafundur.
Öskrandi smástelpur
Því meira sem ég nálgaðist Vue kvikmynda-
húsið á Leicester Square ágerðist hávært
stúlknaorg og ég var farinn að trúa að ég væri
að misskilja eitthvað varðandi samsetningu
aðdáendahóps Pink Floyd. Ég komst svo fljót-
lega að ástæðum þessa, frumsýning á Sjóræn-
ingjum Karíbahafsins var í fullum gangi í
grenndinni og Johnny Depp var að spígspora
um rauða dregilinn.
Það var nokk undarlegt, að á meðan ég beið
eftir að Floyd-meðlimirnir stilltu sér upp í
ganginum fyrir ljósmyndarana, var Takk með
Sigur Rós spiluð í bakgrunninum. Kannski
EMI sé að finna einhvern samhljóm, og Sigur
Rós sé hin nýja Floyd.
Hönnun Storm Thorgerson, sem hefur unn-
ið með Floyd um árabil, prýddi þennan sama
gang. Meginstefið í henni eru tvö risastór augu
á strönd. Áframhald á hinni óskiljanlegu „kits“
hönnun sem hefur einkennt síðustu verk Flo-
yd. Þeir Gilmour, Mason og Wright árituðu all-
ir augnalíkönin sem stóðu í ganginum. Tón-
leikarnir sjálfir eru kraftmiklir og vel
„skotnir“ af tökuliðinu. Að baki sveitarinnar
má svo sjá skrýtin, stundum súrrealísk, mynd-
skeið. Ég var hrifinn af sýrupoppi Floyd en
varð fljótt leiður á þessari stóru tónlist þeirra
á áttunda áratugnum. Ég varð býsna glaður er
pönkið kom og skolaði þessu öllu burt; líkt og
maður hefði farið í hressandi stólpípu. Þegar
ég sá tónleikana í kvikmyndahúsinu, með frá-
bærum hljómi og frábærri spilamennsku, fór
ég hugsa til þess að Dark Side of the Moon er
líkt og djúpstæð minning um þessa tíma.
Ég sá að þeir félagar kinkuðu kolli í takt við
framvindu laganna og sungu jafnvel með
stundum. Þeir nutu sín greinilega.
Eftir sýningu fór fram afslappaður blaða-
mannafundur og voru þremenningarnir meðal
annars spurðir hvort þeir hefðu átt einhvern
þátt í myndrænum þætti útgáfunnar. Svarið
var á þann veg að Storm hefði algerlega frjáls-
ar hendur um hvað hann vildi gera. Þeir bættu
því við að þeir hefðu reyndar spurt hann hvaða
merkingu hönnunin ætti að hafa og hann hefði
svarað því til að hann vissi það ekki sjálfur.
Þeir hlógu hátt er þeir voru spurðir hvort
Dark Side … eigi að tóna við kvikmyndina
Galdrakarlinn frá Oz, kenning sem á sér furðu
sterkt fylgi á meðal djúpt sokkinna Floyd-ara.
Trymbillinn Nick Mason grínaði með það að
The Wall færi afskaplega vel með kvikmynd-
inni Dambusters.
Endurtúlkanir
Þeir sögðust hrifnir af endurtúlkunum á
verkum sínum, eins og í tilfelli Dub side of the
moon (þar sem reggítónlistarmenn spila Dark
Side of the Moon) og plötunnar Rebuild the
Wall, eftir kántrísveitina Luther Wright and
the Wrongs. Þetta væri mun skemmtilegra og
virðingarverðara en þegar svokallaðar heiðr-
unarsveitin spila lögin nákvæmlega eins og þau
eru, meira að segja með mistökum sem Pink
Floyd gerðu á sínum tíma.
Nick Mason sagði það þá bæði skemmtilegt
og undarlegt að fylgjast með sjálfum sér spila
og Gilmour tók undir þetta. „Maður er týndur í
tónlistinni uppi á sviði en nú gat maður séð alla
sýninguna, ljósin, myndskeiðin og allt heila
klabbið.“
Rick Wright sagði einfaldlega: „Þetta er í
fyrsta skipti sem ég sé okkur og þetta er bara
harla gott.“
Gilmour sagðist ekki hafa getað ráðið við sig,
og hefði farið að syngja ósjálfrátt með. „Þessi
tónlist er í blóðinu, alveg eins og þegar ég sé
Eagles á tónleikum, þá syng ég með.“
Ég sá nú allt í einu fyrir mér kvöldstund þar
sem allir myndu syngja með í Dark side of the
Moon, líkt og gert hefur verið með Sound of
Music og Rocky Horror. Spurningin er bara
hverju fólk ætti að klæðast.
Eftirminnileg framkoma Pink Floyd á
Live8-tónleikunum kom sveitinni í kynni við
nýja kynslóð hlustenda. Þótt það sé málum
blandið hvort téðir tónleikar hafi haft einhver
áhrif á alheimsviðskipti er víst að plötusala
Pink Floyd beið síst hnekki í kjölfarið. Heilu
atvinnugreinarnar hafa komið og farið,
tækninni hefur fleygt fram með leifturhraða en
Pink Floyd er enn að, dælandi út „nýju“ efni
þrátt fyrir að meira en fjörutíu ár séu liðin síð-
an sveitin kom fyrst saman fram . Þeir eru
gangandi auglýsingaskilti fyrir hina kraftmiklu
6́8 kynslóð, hverrar meðlimir trúa því að þeir
„vonandi deyja áður en þeir verða gamlir“ svo
vitnað sé í Who slagarann. Svo má líta til þess
að sextugur er maður miðaldra, eða svo sagði
afmælisbarnið George Bush í sömu viku og
sýningin var.
Tónlist | Tónleikamyndbandið Pulse með Pink Floyd loksins komið út á mynddiski
Sterkari
púls
Tónleikamyndbandið Pulse
með Pink Floyd kom út á
mynddiski fyrir stuttu en
upprunalega kom það út 1995.
Peter Bishop var viðstaddur
blaðamannafund í Lundúnum
á dögunum vegna þessa þar
sem þeir David Gilmour, Nick
Mason og Rick Wright sátu
fyrir svörum.
Tónleikar Pink Floyd hafa ávallt verið mikið augnakonfekt eins og sést á þessari mynd.
Rick Wright, David Gilmour og Nick Mason fyrir framan augun tvö sem prýða umslag Pulse.
Arnar Eggert Thoroddsen þýddi.