Morgunblaðið - 23.01.2007, Síða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Það er sárt að byrja
nýtt ár með því að
þurfa að sjá á bak þér,
Sturli minn. Þegar
Sigfríð systir hringdi
og sagði að þú værir farinn varð ég
allur einhvern veginn tómur. Þó svo
að ég vissi í hvað stefndi kemur þetta
samt alltaf á óvart og maður eins og
þú, hrókur alls fagnaðar, það bara
passar einhvern veginn ekki. Ég segi
að það hlýtur að standa eitthvað
mikið til þarna uppi fyrst þú ert kall-
aður til, eitthvað sem á að vera
skemmtilegt. Ég verð að minnast
þín eins og þú varst og rifja upp at-
vik sem mér er sérlega minnisstætt
og lýsir þér svo vel. Ég veit að þú
hlærð með. Þú varst að ég held hjá
Bæjarútgerðinni eða Ísbirninum.
Þið voruð með ein fimm tjöld niðri
við torg að kynna grafinn fisk. Ég
átti leið þarna hjá og sá þessi tjöld og
við eitt þeirra stóðu einar 15–20 kon-
ur en engar við hin, bara strákar í
þeim að reyna að ná athygli fólks án
árangurs. Ég fór að forvitnast og
heyrði þá þessa rödd og gjallandi
hlátur yfirgnæfa hlátursskrækina í
konunum. „Grafinn ufsi stelpur, ég
tala nú ekki um grafinn karfi, uss
karlarnir verða alveg vitlausir í ykk-
ur“ og þær tístu af ánægju. Já, þarna
varstu í essinu þínu. En ég man
reyndar aldrei eftir þér öðruvísi. Þó
svo að ég hafi misst af mörgum veisl-
unum með þér í gegnum árin náði ég
þó að sjá þig og hitta nógu oft til að
vita að við vorum skemmtilegastir.
Ég veit að það verður vel tekið á
móti þér uppi, það er að verða svo
margt frá okkur þar.
Ég veit að missir ykkar systkin-
anna er mikill því þið missið ekki
bara bróður, heldur líka svo góðan
vin, og þú, Þóra mín, og börnin hans
og barnabörnin, ég samhryggist
ykkur innilega og þér, Elli minn.
Megi góður Guð styrkja ykkur á
þessum erfiða tíma. Hugur minn og
okkar er hjá ykkur öllum.
Sturla þú gleðigjafi,
sem gersemi á jörðinni varst.
Það var sem allt félli í stafi
er sál þín til himnanna barst.
Ég vildi að við hefðum ei vaknað
og vitað að farinn þú ert.
Þín verður svo sárlega saknað
í veröld sem nú er skert.
En minningu við kunnum að meta,
að muna þig er okkur kært.
Við munum í fótspor þín feta,
við fengum svo margt af þér lært.
Páll frændi og fjölskylda.
Góður vinur er fallinn frá, langt
fyrir aldur fram. Ég kynntist Stulla
Sturla Erlendsson
✝ Sturla Erlends-son fæddist í
Reykjavík 6. desem-
ber 1954. Hann lést
á Landspítalanum
við Hringbraut 5.
janúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Hallgríms-
kirkju 12. janúar.
eins og hann var kall-
aður árið 1993, þegar
hann ásamt bróður
sínum stofnaði fisk-
vinnslufyrirtækið Ís-
fold á Eyrarbakka.
Stulli var mjög klár í
öllu sem hann tók sér
fyrir hendur, meira að
segja að skera úr fiski
á línunni með okkur
konunum. Hann söng
mikið fyrir okkur,
enda var hann í Karla-
kórnum Fóstbræðr-
um, einnig spilaði
hann golf og hafði mikinn áhuga á
fótbolta, enda sonur hans, Sölvi, í
KR.
Árið 2006 seldu þeir bræður
frystihúsið og var mikil eftirsjá að
þeim. Stulli ákvað að snúa sér að
öðru en var þó ekki laus við fiskinn,
fór að vinna í fiskbúð sem heitir
Fiskisaga. En lífið er fljótt að breyt-
ast og veiktist hann í haust, en gerði
ávallt gott úr öllu. Hann hafði einnig
gaman af að mála og var með mál-
verkasýningu í desember sl., þar
ruku myndirnar hans út eins og heit-
ar lummur. Nú um áramótin veiktist
svo Stulli og var lagður inn á sjúkra-
hús. Hann barðist hetjulega við
sjúkdóm sinn, en það sorglega gerð-
ist að hann kvaddi þennan heim hinn
5. jan. sl. Það er mikill söknuður að
góðum vini.
Elsku Stulli takk fyrir allar góðu
stundirnar.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Elsku Þóra, Sara, Sölvi, Björk,
barnabörn, systkini hins látna og
vinir. Ég sendi ykkur innilegar sam-
úðarkveðjur og megi guð styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Kær kveðja
Elín Birna Bjarnfinnsdóttir.
Ef menn eru heppnir þá kynnast
þeir mikilmennum á sinni lífsleið og
við hjónin duttum í þann lukkupott
þegar við kynntumst Stulla fyrir
tæpum 10 árum. Stulli var mikil-
menni í öllum merkingum þess orðs,
ekki bara það að hann var 2,50 metr-
ar á hæð, eða hvað hann nú var, held-
ur stóð persóna hans alltaf upp úr í
hvaða hópi sem var. Það hreinlega
geislaði af honum eins og stórri
ljósaperu.
Stulli var alltaf hress þegar við
vorum í kringum hann, „það var
hérna ein saga,“ sagði hann þegar
brandararnir komu á færibandi eða
„það varð til ein vísa“ þegar vísurnar
eða limrurnar litu dagsins ljós. Hann
sá alltaf eitthvað spaugilegt við alla
hluti eins og t.d. einu sinni sem oftar
þegar við fórum í bústað og hann
sagði þegar við komum „ég ætla að
sýna ykkur pottinn“ og benti svo á
kartöflupott sem hann hafði sett á
veröndina. „Komið í pottinn“, sagði
hann svo og setti fingurinn ofan í og
við gerðum slíkt hið sama með bros á
vör.
Hann var óþreytandi við að
skemmta sjálfum sér og öðrum og
lét aldrei bilbug á sér finna. Ósjaldan
vaknaði maður í veiðitúrum við lykt
af beikoni, eggjum, drottninga-
skinku og rakspíranum hans Stulla,
en þá var hann búinn að fara í sturtu,
raka sig og græja morgunmatinn
eftir lítinn eða engan svefn. Í Karla-
kórnum Fóstbræðrum var hann ein-
faldlega langskemmtilegastur og
söng eins og engill, að vísu engill
með bassarödd.
Stulli var mikill listamaður og
kom mörgum á óvart þegar hann
hélt málverkasýningu í tjaldi við
skúrana á Ægisíðu í byrjun desem-
ber. Hann seldi náttúrulega öll mál-
verkin og gestir áttu ekki orð yfir
hversu fær listmálari hann var.
Hann var mjög orðhagur og bjó til
listagóða texta við hin ýmsu lög.
Hann íslenskaði textann við lagið
„Always look at the bright sides of
life“ og söng lagið með Raddbanda-
félaginu. Þessi texti ætti að hjálpa
okkur í sorginni sem nú blasir við og
er algerlega í anda Stulla. Hér kem-
ur hluti hans:
Ef á lífinu ertu leiður
mér er það mikill heiður
að kenna við því ráð já þér og þér
láttu þína sessunauta
setja upp stút og byrja að flauta
og drunginn eins og dögg frá sólu fer
líttu á lífsins björtustu hlið.
Slíkir menn gefa meira en aðrir og
Stulli er búinn að gefa okkur svo
mikið að það dugar það sem eftir er
ævi okkar. Við þurfum bara að muna
eftir því hvernig hann var og þá get-
um við ekki annað en verið glöð og
brosandi. Skemmtivísitalan í himna-
ríki hækkaði mikið þegar Stulli
kvaddi en lækkaði að sama skapi í
jarðríki. Við vitum að hann er núna
brosandi með allri áhöfninni á Sig-
urvoninni í himnaríki og við sjáum
fyrir okkur hvað hann er að segja;
„Ég þekkti mömmu hans, hún var
með mér í jarðríki“.
Elsku besti vinurinn okkar. Takk
fyrir allt sem þú gafst okkur, það
kemur enginn í staðinn fyrir þig.
Minninguna um þig geymum við í
hjarta okkar að eilífu.
Elsku Þóra, Sara, Sölvi og Aron,
Guð gefi ykkur styrk í sorginni,
við munum reyna að gera það eins
og við getum.
Arnlaugur og Anna Birgitta.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Kær vinur og söngfélagi er fallinn
frá í blóma lífsins. Sturla Erlendsson
var ekki einungis góður söngmaður
og einn af meðlimum Raddbanda-
félags Reykjavíkur, hann var jafn-
framt hirðskáld kórsins. Stulli samdi
fjölda texta sem Raddbandafélagið
hefur flutt og fórst honum texta-
gerðin með eindæmum vel eins og
allt sem hann tók sér fyrir hendur.
Frásagnagáfa var Stulla einnig ríku-
lega í blóð borin og var hann því oft
fenginn til að sjá um kynningar á
skemmtunum kórsins. Þær ollu því
gjarnan að salurinn ómaði af hlátri
og var oft erfitt fyrir okkur kórfélag-
ana að setja okkur aftur í stellingar
og hefja söng. Segja má að texti hans
„Líttu á lífsins björtustu hlið“ hafi
verið einkennandi fyrir persónu
Stulla og var þessi titill gerður að yf-
irskrift tónleika Raddbandafélags-
ins vorið 2005.
Þóra og Stulli voru samhent hjón
og var sérstaklega ánægjulegt að
vera í návist þeirra á ferðalögum og
uppákomum með kórnum bæði hér-
lendis og erlendis. Það var alltaf líf
og fjör í kringum þau sem smitaðist
út í hópinn.
Elsku Þóra, börn og aðrir ástvinir,
við félagarnir í Raddbandafélagi
Reykjavíkur og makar sendum okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin um góðan félaga mun
ætíð lifa í hjörtum okkar.
F.h. Raddbandafélags Reykjavík-
ur,
Sævar Kristinsson.
Aldrei munum við félagarnir
gleyma heimsóknum okkar til Sölva
vinar okkar á Hjarðarhaganum sem
hafa verið ófáar í gegnum árin. Því
er ekki síst að þakka gestrisni þeirra
hjóna, Þóru og Stulla, sem og þeirri
endalausu gleði sem Stulli hafði
fram að færa. Hvort sem vinahóp-
urinn var að spila, skemmta sér eða
bara slappa af, þá var ósjaldan sem
Stulli blandaði sér í hópinn og
skemmti sér og öðrum, hvort sem
það var með söng eða sínum frábæra
húmor. Það er því ekki nema von að
Hjarðarhaginn hafi oft verið fyrsti
vettvangur okkar félaganna þegar
halda átti út á lífið. Smá upplifun af
glaðværð Stulla hélt manni brosandi
langt fram eftir kvöldi.
Við munum sakna þess að njóta
ekki nærveru Stulla aftur en hugg-
um okkur við þá tilhugsun að hann
sé kominn til himna þar sem hann
hefur tekið sér stöðu í englakórnum
sem vafalaust syngur dýpra og enn
fallegra fyrir vikið. Í dag kveðjum
við einstakan mann sem við munum
ávallt hugsa til með hlýhug og bros á
vör.
Ólafur Páll Johnson og
Vilhjálmur Alvar Þórarinsson.
Elsku Sturla okkar!
Það er sárt að horfast í augu við
suma daga; erfitt að sjá tilgang þess
að þú sért kvaddur á brott allt of
fljótt. Við megum samt ekki gleyma
hversu lánsöm við erum, því í hjört-
um okkar munu lifa minningar um
einstaka manneskju; fjölhæfan
mann og húmorista sem engin
venjuleg orð fá lýst. Þú hafðir lag á
að létta hverja stund með því að
koma ávallt auga á skoplegar hliðar
tilverunnar. Jafnvel í baráttu þinni
síðustu fjóra mánuði sást þú hversu
dýrmæt hver stund er; þú skapaðir
nýtt ævintýri hvern dag. Við menn-
irnir grátum í raun oft af gleði yfir
því sem er gott og fagurt í lífinu og
því vitum við að það mun ylja okkur
að hafa hlátur þinn og kæti með okk-
ur áfram þó við grátum á þessum
degi.
Nýr dagur
Morgunrökkur;
– niðamyrkur
byltist bára,
blærinn hvíslar.
Morgunskíma;
– ljósaskipti
friðsælt, fagurt,
frostið hríslar.
Morgunstjarna;
– himinblámi
hlýleg, hlustar,
hljóðlát, sölnar.
Morgunmáni;
– í dagrenningu
tindrar, tælir,
tekur, fölnar.
Morgunsólin;
– alheimsbirta
glitrar, geislar sindra.
Blíðust, blika, tindra,
tár á daggargrasi.
Elsku Þóra, Sölvi, Sara og Björk,
innilegar samúðarkveðjur til ykkar
og fjölskyldunnar allrar. Við send-
um ykkur hlýja strauma.
Áslaug og Dagbjartur
Frosti og Sigurlín.
Ég man eins og gerst hafi í gær
þegar ég hitti Stulla fyrst. Það var
haustkvöld árið 1975. Við hittumst á
þáverandi heimili Þóru og Stulla,
fyrir ofan Skákheimilið á Grensás-
vegi. Góður vinur hafði leitt okkur
saman til að sjá hvort við Stulli,
ásamt Ibbu, gætum stillt strengi
okkar saman og spilað saman í þjóð-
lagatríói. Það varð úr og ég varð
meðlimur tríósins „Við þrjú“. Við
spiluðum saman í mörg ár og seinna
urðum við Stulli svo söngfélagar í
karlakórnum Fóstbræðrum. Það brá
aldrei skugga á vinskapinn eða sam-
vinnuna enda var Stulli alveg ein-
stakur maður. Engan mann hef ég
þekkt sem gaf öðrum jafnmikið og
hann gerði; með áreynslulausri
framkomu, kímnigáfu og gífurlegri
sköpunargáfu. Stulli var nefnilega
frábær söngmaður og tónlistarmað-
ur, hagyrðingur og myndlistarmað-
ur.
Eitt af mínum uppáhaldslögum
hefur alltaf verið vísnabálkur sem
Stulli samdi um Bólu-Hjálmar við
erlent lag. Ein vísan lýsir Stulla
sjálfum jafnvel og Bólu-Hjálmari:
Listamaður laghentur og hæðnin hátt
Hjálmars-Bólu búki í.
Bændur fundu fyrir því
alveg fram í dauðans dý.
Barátta Stulla við herfilegan sjúk-
dóm var stutt en afar snörp. Hann
mætti erfiðleikunum beinn í baki og
af einstöku jákvæði eins og hans var
von og vísa, eða, eins og segir með
hans eigin orðum;
Ef dagurinn er grár og dapurleikinn hrár
þú syngja skalt og dansa lítið spor.
Og sjá þér líður vel þó að úti séu él,
því fyrr en varir aftur kemur vor.
Þó að kæri Stulli hafi þurft að lúta
í lægra haldi í þetta skiptið veit ég að
hann heldur inn í vorið á nýjar og
spennandi slóðir.
Elsku Þóra mín, Sara, Sölvi og
Björk – missir ykkar og allra ástvina
er ákaflega mikill, en ég vona að
minningin um mikinn og góðan
mann veiti ykkur styrk á þessari
stundu. Við munum halda áfram að
syngja lögin hans, njóta myndanna
hans, og orna okkur við allar góðu
minningarnar.
Haraldur Baldursson.
Kæri vinur. Nú er baráttunni lok-
ið hjá þér. Manni sortnar fyrir aug-
um og eftir situr maður og skilur
ekki hví svo góður drengur var frá
okkur tekinn. Við vorum ekki búnir
að þekkjast lengi, en á þeim stutta
tíma höfðum við gert mikið. Stundað
veiðar, bústaðaferðir, að ógleymdri
Spánarferðinni. Já, litla ferðafélagið
fór víða. Það verður aldrei samt án
þín með gítarinn, kvæðin og þennan
svakalega húmor sem átti svo vel við
okkur. Bara það að sjá þig opnaði
allar gáttir og við spunnum og vit-
leysuðumst og hlógum út í eitt. Við
gátum líka talað alvarlega saman en
það litaðist alltaf af einhverjum fífla-
gangi að lokum. Þú varst listrænn
fram í fingurgóma og ekkert stopp-
aði þig. Þú gast allt hvort sem var að
mála fínlegar myndir, setja kvist á
húsið í Landeyjum, sem við töluðum
svo mikið um, eða að byggja ykkur
Þóru afdrep fyrir austan. Allt lék
þetta í höndunum á þér. Dagarnir
sem við pabbi áttum með þér á Sig-
mundarstöðum voru alveg ógleym-
anlegir. Þú ert mín fyrirmynd.
Þóra mín, guð styrki þig og styðji
á þessari stundu. Aðstandendum
sendi ég mínar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Minning um góðan dreng lifir.
Þorsteinn Örn.
Ég kvaddi Sturlu Erlendsson
fornvin minn á kaffistofu Þjóðminja-
safnsins nú rétt fyrir jólin. Þessi lífs-
hetja og grínisti dundaði sér við að
mála, samtímis því að hann átti í bar-
daga við banvænan sjúkdóm. Þeim
bardaga lýsti hann reyndar stór-
kostlega á bloggsíðunni sinni. Ég var
svo heppinn að eignast málverk eftir
þennan vin minn og var hann að
færa mér og Halla sitt hvort verkið.
Þarna var að hittast gamalt bar-
dagagengi úr tríóinu Við þrjú. Þegar
Tríóið var og hét voru einnig háðir
nokkrir bardagar. Þá var barist með
ljóðum, með íslensku gegn ensku
eins og vopnabúrið bauð uppá miðað
við aldur og fyrri störf. Gegn mis-
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum -
mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Hægt er að
senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og votta þeim sem
kvaddur er virðingu sína án þess að það sé gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er
um, fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Minningargreinar