Morgunblaðið - 23.01.2007, Síða 33

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. JANÚAR 2007 33
rétti, þó orðin bitu misvel, enda
skildist ekki alltaf ádeilan. En
drýgstu bardagameðulin bruggaði
Stulli með gríninu sínu sem var engu
líkt. Þar var enginn hugrakkari.
Eitt af því síðasta sem hann bað
mig um að gera var að klára þýð-
inguna á ljóði Högna Stefáns um
morgunbrotin. Það er þungt að
botna gamlan alþýðuóð, ætlaðan
þjóðlagatríói til bardaga sem háður
var fyrir þrjátíu árum. En þó þýð-
ingin sé ekki lengur kórrétt, þá má
notast við lagið. Von mín um lengra
líf Stulla rættist ekki, svo hann náði
ekki að líta yfir þetta áður en hann
fór. Ég vona að hann fyrirgefi mér
það.
Mærður er morgunn
mildur af sólu
og síðustu sorgum
er sofnuðu í gær.
Döggin af drýpur
deigvotum stráum,
við vonanna víkur
vaknaði sær.
Morguninn vekur manninn til dáða
mikil er vonin í byltingar tíð.
Aflið og kraftur ungra fékk ráða,
auðgaði lífið listgyðjan blíð.
Skrifaði tónlist, skrifaði leikrit,
skrifaði ljóðið og myndir í bland.
Fullhuga lagðist í framkvæmd og
brauðstrit,
frumvinnslu úr hafi, nytjaði land.
Morgunn í lífi, morgunn í verki
morgunn að kveldi, kveðjum hvern dag
Drengurinn trausti, drengurinn sterki
drenglyndur grínast sitt síðasta lag.
Myrkvaðan morgun
mildaðu sóla,
sefaðu sorgir
og svæfðu í sæ.
Tárin af tekur,
treganum léttir,
Guð friðinn gefur
enn græt ég og hlæ.
Elsku Þóra og börn. Megi æðri
máttur gefa ykkur styrk.
Björn Þráinn.
Kynni okkar Sturlu hófust þegar
við urðum kollegar í rekstri fisk-
vinnslufyrirtækja.
Sturla hafði þá ásamt bróður sín-
um Kristni stofnað fyrirtækið Ísfold,
sem þeir bræður ráku í fjölda ára,
fyrst í Reykjavík en síðan á Eyr-
arbakka.
Þeir bræður voru ætíð mjög nánir
og milli þeirra ríkti djúp vinátta og
traust.
Við Sturla urðum síðar nánir sam-
starfsmenn í félags- og hagsmuna-
baráttu okkar í fiskvinnslunni þegar
Sturla gekk til liðs við Samtök fisk-
vinnslu án útgerðar, SFÁÚ.
Þar var hann fljótlega kosinn til
trúnaðarstarfa í stjórn samtakanna,
þar sem við störfuðum saman í mörg
ár. Það samstarf varð farsælt, enda
hafði Sturla svo margt gott fram að
færa.
Hann var vel máli farinn og átti
gott með að greina þau atriði sem
mestu máli skiptu í hverju umfjöll-
unarefni. Hann hafði því ætíð eitt-
hvað gott til málanna að leggja. Og
þar sem hann hafði þar að auki fal-
lega rithönd lá það beint fyrir í huga
okkar félaga hans að hann tæki að
sér starf ritara í stjórninni. Það starf
annaðist hann svo í mörg ár með
miklum ágætum.
Sturlu var margt vel til lista lagt.
Hann var góður söngmaður, var
starfandi í karlakór til hins síðasta
og lék í hjómsveit á sínum yngri ár-
um.
Þá var hann vel hagmæltur og ófá-
ar urðu þær vísurnar sem við heyrð-
um hann kasta fram við hin ýmsu
tækifæri, stundum þegar við höfðum
beðið hann um það. Aldrei stóð á
honum að leysa slíkt verkefni og það
gerði hann ætíð með prýði.
Og þegar við félagarnir glöddumst
saman var Sturla ætíð hrókur alls
fagnaðar.
Hann var glæsimenni bæði í hátt-
um og í útliti og mikill húmoristi með
sérstaklega góða frásagnargáfu.
Hann kunni manna best þá list að
segja gamansögur á þann hátt að
þær urðu sérstaklega skemmtilegar
í hans frásögn. Við félagarnir í
SFÁÚ eigum því margar ánægjuleg-
ar minningar frá samverustundum
sem við nutum með Sturlu.
Enn þær stundir verða því miður
ekki fleiri. Fráfall hans, langt um
aldur fram, var okkur öllum harma-
fregn.
Það segir sína sögu bæði um
mannkosti Sturlu og meðfædda
hæfileika hans, að eftir að hann
veiktist alvarlega í haust þá byrjaði
hann að mála myndir og hélt mál-
verkasýningu nú í byrjun desember.
Það seldust allar myndirnar.
Í rauninni er óhætt að fullyrða að
Sturla var fjölhæfur listamaður, þótt
hann veldi sér annan starfsvettvang
í lífinu.
Og þannig tók hann veikindum
sínum af miklu æðruleysi og karl-
mennsku, eins og hans var von og
vísa og stóð sig sem hetja til hins síð-
asta.
Við félagarnir í SFÁÚ kveðjum
Sturlu Erlendsson með miklum
söknuði. Við munum ætíð minnast
þessa góða drengs með virðingu og
þakklæti í huga.
Fyrir mína hönd og félaga í SFÁÚ
sendi ég eiginkonu Sturlu, Þóru,
börnum hans, systkinum og fjöl-
skyldu allri okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Minningin um góðan dreng mun
ætíð lifa í hugum okkar.
Guð blessi minningu Sturlu Er-
lendssonar.
Óskar Þór Karlsson.
Ég sé þig fyrir mér hávaxinn,
grannan og glæsilegan með ljósa
hárið niður á axlir. Cortínueiganda
með meiru sem stormaðir inn í líf
minnar kæru vinkonu, einn logn-
molludag, fullur af væntingum og
ástfanginn upp fyrir haus. Þú komst
ekki einn, heldur fremstur í flokki
frábærra félaga sem allir lumuðu á
einstökum húmor og skrautlegum
uppátækjum sem krydduðu lífið og
tilveruna. Ekki óraði mig fyrir því þá
að þú, þessi langi sláni, ættir eftir að
verða einn af mínum albestu og
tryggustu vinum.
Við Þóra vorum bara 15 ára, ung-
ar og saklausar með allt lífið fram-
undan. Eftir örstutt kynni við þenn-
an hávaxna húmorista hvarflaði að
vinkonu minni að það væri ekki
tímabært að sökkva sér of djúpt í há-
alvarlegt samband svona ung að ár-
um, svo það runnu á hana tvær grím-
ur. „En hann á Cortinu!…“ varð mér
þá að orði. Ekki grunaði mig þá að
þessi orð mín ættu eftir að fylgja
mér næstu áratugina, réttara sagt
var ég rækilega minnt á það með
reglulegu millibili að ég væri að ei-
lífu ábyrg fyrir þessu hjónabandi.
Alltaf í góðlátlegu gríni sagt en á
fimmtugsafmæli Þóru hélst þú tölu
þar sem þú þakkaðir „Helgfríði Ís-
landssól“ fyrir hversu hamingjuríkt
þetta hjónaband hefði verið. Ham-
ingjuna skópuð þið ykkur sjálf, ég
varð aðeins þeirrar gæfu aðnjótandi
að fá að fylgjast með henni í gegnum
árin.
Hugurinn hvarflar til baka. Land-
eyjarnar, Hjarðarhaginn, Skorra-
dalurinn, Sigtún og svo mætti lengi
telja. Þar fyrir utan fjölmargar eft-
irminnilegar ferðir í sumarhús eða
útilegur hér og hvar, þar sem þú
komst vopnaður gítarnum og svo
voru raddböndin þanin til hins ýtr-
asta. Þess á milli hlegið og hlegið
enn meira! Þér tókst ævinlega að sjá
spaugilegu hliðar tilverunnar og að
gera hversdagslega hluti að þvílík-
um gamansögum að allir veltust um
af hlátri. Hvernig var það ekki með
þau Höllu og Fjalla-Eyvind í sinni
háskaferð yfir hálendið? Þar naut
sín hvað best húmorinn og
stráksskapurinn í fari þínu. Fyrir
okkur hjónin eru þetta dýrmætar
stundir og óneitanlega er sárt til
þess að hugsa að þær marki nú liðna
tíð. Um leið eru þær mikill gleðigjafi
í safn minninganna.
Þú varst mörgum mannkostum
gæddur, afburðagreindur, með ein-
staka kímnigáfu, einlægur, hreinn
og beinn, sannkallað tryggðatröll
með hlýtt hjarta. Félagslyndur,
vinamargur og listamaður af guðs
náð. Mátti þar einu gilda hvort um
var að ræða ljóðlist, sönglist eða
myndlist, allt var þetta þér leikur
einn. Þú varst líka sjálfum þér sam-
kvæmur og barst höfuðið hátt þegar
erfiðir tímar gengu í garð. Andinn
var hugumstór, fullur af lífsvilja og
baráttuþreki sem kom ekki síst fram
í kjarki þínum við að halda myndlist-
arsýningu á Ægissíðunni í byrjun
desember. Sú reisn sem þú bjóst yfir
á þessum erfiðu tímum kom einnig
berlega í ljós í þeirri kímni sem þú
skrifaðir á blogginu og var orðið
partur af daglegri athöfn að opna og
lesa. Með því sýndir þú okkur þann
kjark sem er okkur öllum til verð-
ugrar eftirbreytni.
Þær fregnir sem við fengum ný-
verið komu því sem þruma úr heið-
skíru lofti. Við hittumst um áramótin
og kvöddumst með kossi og bros á
vör, ákveðin í að hafa bjartsýnina að
leiðarljósi. Þú stefndir að því að
munda pensilinn til enn frekari
verka. Aldrei hvarflaði að mér þá að
þetta yrði í síðasta sinn sem við hitt-
umst yfir góðu spjalli. Með dyggum
stuðningi þinna nánustu varst þú bú-
inn að heyja harða baráttu og umvaf-
inn hlýju þeirra, hvarfst þú á braut.
Við sjáum þig standa syngjandi í
stefninu á Sigurvoninni og erum
sannfærð um að þaðan lítur þú til
okkar, glaðbeittur og glettinn. Alltaf
flottur, stór og stæðilegur. Þannig
viljum við minnast þín, þakklát fyrir
að hafa fengið að eiga svona dýr-
mætan vin.
Ég lít út um gluggann
og lygni
svo aftur augum
í mildu skini mánans
sé þá fyrir hugskotssjónum
svipmyndir birtast
og endurspila allar
mínar uppáhalds senur
Þú
í essinu þínu
dansandi flottur og fágaður
geislandi af húmor og hlátrasköllum
stjarna meðal stjarna
það er minning mín um þig
Þú
sem sigldir gegnum lífsins stríðu strauma
þér var að lokum vaggað í svefn
af blíðri báru
sem bar þig í aðra veröld – ofar skýjum
Svo opna ég augun
og horfi á mánann
– hálfan
– háleitan
– og glottandi út í annað
hann er að hlæja með þér
og mig langar svo að vita – hjartans vinur
hvað þú varst að spauga
– einmitt núna
(Þorgerður Mattía.)
Elsku Þóra, Sara, Sölvi, Björk og
aðrir ástvinir. Einlægar samúðar-
kveðjur til ykkar allra. Vonandi eiga
minningarnar um góðu stundirnar
eftir að ylja ykkur og sefa um leið
sárustu sorgina.
Helga, Ásgeir og börn.
✝
Elskulegur bróðir okkar,
EYJÓLFUR MAGNÚS JÓMUNDSSON,
Örnólfsdal,
Þverárhlíð,
lést miðvikudaginn 17. janúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn
25. janúar kl. 14.00.
Ketill Jómundsson,
Guðrún Jómundsdóttir,
Margrét Jómundsdóttir,
Örnólfur Hlíðar Jómundsson,
Kristinn Rafn Jómundsson,
Iðunn Jómundsdóttir.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÁRNI KRISTMUNDSSON,
lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnudaginn
21. janúar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Juanita Balani Kristmundsson,
Ragnhildur C.J. Árnadóttir,
Valborg C.J. Árnadóttir,
Lárus S. Árnason, Valborg F. Níelsdóttir,
Kristmundur Árnason, Ragnhildur Jónsdóttir,
Úlfar Árnason, Ágústa Rut Sigurgeirsdóttir.
✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON,
Logafold 113,
Reykjavík,
lést í London sunnudaginn 21. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Tómas Guðmundsson, Sigurbjörg Ásta Magnúsdóttir,
Margrét Guðmundsdóttir, Sigurður Skúlason.
✝
Elskulegur sonur minn, bróðir og mágur,
VALÞÓR SIGFINNSSON,
Stórulág,
Hornafirði,
lést á Landspítala Fossvogi sunnudaginn 21. janúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Sigurbjörg Eiríksdóttir,
Eiríkur Sigfinnsson,
Sigurður Sigfinnsson, Jóhanna S. Gísladóttir,
Páll Sigfinnsson.
✝
Okkar ástkæri faðir, stjúpfaðir, tengdafaðir, bróðir,
afi og langafi,
SVEINN HAUKUR VALDIMARSSON
hæstaréttarlögmaður,
andaðist á Roðasölum sunnudaginn 21. janúar.
Jarðarför auglýst síðar.
Valdimar Sveinsson,
Herdís Sveinsdóttir,
Sveinn Andri Sveinsson, Erla Árnadóttir,
Finnbogi Rútur Arnarson, Þórunn Hreggviðsdóttir,
Kolbrún Valdimarsdóttir, Grímur Valdimarsson,
afabörn og langafabörn.
✝
Maðurinn minn og faðir okkar,
HANNES BJÖRN KRISTINSSON
efnaverkfræðingur
frá Akureyri,
lést á heimili sínu í New Jersey mánudaginn
1. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Jóhanna Hermannsdóttir,
Helgi Hermann Hannesson,
Jón Kristinn Hannesson,
Herdís Hannesdóttir,
Agnes Hannesdóttir.
✝
Eiginkona, móðir, fósturdóttir, systir og mágkona,
KOLBRÚN HAFSTEINSDÓTTIR,
lést á heimili sínu laugardaginn 20. janúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
29. janúar kl. 13.00.
Blóm eru afþökkuð, en þeir sem vilja minnast hinnar
látnu eru beðnir um að láta SOS Barnaþorpin
njóta þess.
Magnús Gunnar Baldvinsson,
Tinna Ýr Ingólfsdóttir,
Stefán Yngvi Finnbogason, Hólmfríður Árnadóttir,
Leifur Stefánsson, Tone Marit Torgeirsdóttir.