Morgunblaðið - 05.07.2008, Blaðsíða 29

✝ GuðmundurJón Helgason
fæddist í Lamb-
húskoti í Þórkötlu-
staðahverfi í
Grindavík 10. febr-
úar 1921 Hann
andaðist á Hjúkr-
unarheimilinu
Víðihlíð í Grinda-
vík, föstudaginn
27. júní síðastlið-
inn. Foreldrar
hans voru hjónin
Helgi Jónsson frá
Hraunkoti í
Grindavík, f. 21. mars 1886, d.
15. okt. 1979, og Guðfinna
Hjálmarsdóttir frá Þórkötlustöð-
um í Grindavík, f. 14. okt. 1893,
d. 29. maí 1980 Systkini Guð-
mundar voru, Magnús, f. 3. júlí
1918, d. 28. sept. 1993, Guðrún,
f. 21. ágúst 1925, d. 5. mars
2002 og Helga, f. 5. okt. 1933, d.
9. júlí 1997.
Guðmundur kvæntist 3. des-
ember 1949 Þorgerði Guðnýju
ir, f. 1973 og Ómar, f. 1978. e)
Bragi, f. 12. jan. 1957, kvæntur
Önnu Soffíu Haraldsdóttur, börn
þeirra eru Erna Rós, f. 1976,
Guðný Rut, f. 1979 og Gunnar
Örn, f. 1992. f) Þorgeir, f. 30.
okt 1960, kvæntur Hildi Há-
konardóttur, börn þeirra eru
Svanhildur Guðbjörg, f. 1987,
Brynjar Freyr, f. 1990 og Helga
Guðný, f. 1998 , fyrir átti Þor-
geir dóttirina Vigdísi Elvu, f.
1980. g) Guðbjörg Lilja, f. 4. maí
1962, gift Einari Einarssyni,
börn þeirra eru Helgi, f. 1986,
Bjarni, f. 1991 og Elín Ósk, f.
1994. Langafabörnin eru 25.
Guðmundur byrjaði ungur til
sjós, hann var á togurum á
stríðsárunum og var í siglingum.
Hann var einn af stofnendum
Hraðfrystihúss Þórkötlustaða
h/f og var það hans starfsvett-
vangur. Fyrst var hann bílstjóri
í mörg ár, ásamt því að hann sá
um síldarsöltun á haustin, þá
tók hann við verkstjórn í salt-
fiskverkun og sinnti því í nokk-
ur ár eða þar til hann varð út-
gerðarstjóri og hann gegndi því
starfi þar til hann hætti að
vinna er hann komst á aldur.
Útför Guðmundar fer fram frá
Grindavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Guðmundsdóttir, f.
9. júlí 1926. Börn
þeirra eru a) Guð-
mundur, f. 27. mars
1947, kvæntist Guð-
laugu Þórdísi Guð-
mundsdóttir, þau
skildu, börn þeirra
eru, Þorgerður
Guðný, f. 1970, Elva
Björk, f. 1975 og
Guðmundur Geir, f.
1978, d. 1993. b)
Margrét Guðfinna,
f. 18. apríl 1949 ,
giftist Gylfa Hall-
dórssyni, d. 25. nóv. 2006, börn
þeirra eru Hörður, f. 1968, Ás-
grímur, f. 1971 og Guðbjörg
Gerður, f. 1974. c) Helgi, f. 22.
apríl 1950 , d. 30. nóv. 1984,
kvæntist Guðrúnu Kristins-
dóttur, synir þeirra eru Guð-
mundur Jón, f. 1970, Kristinn, f.
1972 og Davíð f. 1978, d) Her-
mann, f. 23. sept. 1952, kvæntur
Guðnýju Guðmundsdóttur, syni
þeirra eru Birgir, f. 1970, Vign-
Mig langar til að minnast
tengdaföður míns Guðmundar, sem
er nú fallinn frá og kominn á þann
stað þar sem við trúum að við för-
um öll að lífsgöngu okkar lokinni.
Ég kynntist Guðmundi fyrst
þegar ég kom til Grindavíkur að-
eins 15 ára gömul og var ég þá
mikið á heimili þeirra í Borgarholt-
inu. En nokkrum árum seinna lágu
leiðir okkar Helga sonar hans sam-
an og ég fluttist til Grindavíkur
þar sem við byggðum okkur heim-
ili og eignuðumst við 3 syni.
Ungur að aldri kvaddi Helgi
okkar þennan heim eftir stuttan en
erfiðann sjúkdóm, þá fann ég best
hvað ég átti gott að eiga góðan
tengdaföður því Guðmundur var
mikið góður og hjálpsamur okkur
drengjunum, hann fylgdist alltaf
með öllu sem strákarnir tóku sér
fyrir hendur og var stoltur af þeim
á sjónum. Hann fylgdist alltaf með
öllu í sambandi við fiskiríið fram á
síðasta dag.
Hann naut þess að vera öllum
stundum með börnunum sínum og
barnabörnum og gleðjast á góðum
stundum.
Þegar ég og seinni maðurinn
minn eignuðumst dóttur okkar þá
fór hún að kalla hann afa sinn og
Gerðu ömmu sína einsog bræður
hennar. Því var vel tekið og það
var alltaf komið fram við hana
einsog hún væri eitt af barnabörn-
um þeirra, og voru þau henni hlý
og góð.
Okkur öllum hefur þú verið góð-
ur og hlýr.
Nú þegar við kveðjum þig, elsku
Guðmundur, veit ég að þú ert kom-
inn til hans Helga míns, foreldra
þinna og systkina, sem geyma þig
og leiða á þeim stað sem við hitt-
umst öll á að lokinni þessarar jarð-
vistar.
Ég bið góðan Guð að varðveita
elskulega konuna þína, börnin þín
öll, barnabörn og ástvini alla.
Þó kveðji vinur einn og einn
og aðrir týnist mér,
ég á þann vin, sem ekki bregst
og aldrei burtu fer.
Þó styttist dagur, daprist ljós
og dimmi meir og meir,
ég þekki ljós, sem logar skært,
það ljós, sem aldrei deyr.
Þótt hverfi árin, líði líf,
við líkam skilji önd,
ég veit, að yfir dauðans djúp
mig Drottins leiðir hönd.
Í gegnum líf, í gegnum hel
er Guð mitt skjól og hlíf,
þótt bregðist, glatist annað allt,
hann er mitt sanna líf.
(Margrét Jónsdóttir.)
Megir þú hvíla í friði, elsku Guð-
mundur.
Guðrún, Þórarinn
og Jóhanna Ásta.
Elsku afi minn. Þegar við kom-
um í heimsókn til þín 22. júní sl.
var ég nokkuð viss um að við vær-
um að hitta þig í síðasta skipti. Því
ákvað ég að fara aftur upp á elli-
heimili til þín og ég sat hjá þér og
hélt í hönd þína og kyssti þig í síð-
asta sinn. Þetta er mjög dýrmætur
dagur fyrir mig því orð fá því ekki
lýst hve heitt mér þótti vænt um
þig, afi minn. Síðast liðið ár hafði
heilsu þinni hrakað mjög mikið, en
alltaf náðir þú þér aftur þangað til
núna að loksins fékkstu hvíldina
þína. Hann Helgi þinn tekur vel á
móti þér og hugsar um þig fyrir
okkur.
Ég hef alltaf verið mikið hjá þér
og ömmu í gegnum árin og eru það
mjög dýrmætir tímar. Þið voruð
alltaf svo góð við mig og er ég ykk-
ur mjög þakklátur fyrir það. Það
var ósjaldan sem ég fékk að fara
með ykkur í alls kyns ferðir, úti-
legur og bíltúra og síðan var alltaf
svo gott að vera hjá ykkur í Borg-
arhrauninu. Eftir að ég og Reimar
eignuðumst Viðar Erni fannst þér
ennþá skemmtilegra að fá okkur í
heimsókn, því þú elskaðir lítil börn
svo mikið.
Með þessum fáu orðum kveð ég
yndislegan afa. Ég mun sakna þín.
Megi guð vera með þér og einnig
passa hana ömmu mína.
Þín,
Guðný Rut.
Elsku afi minn, nú ertu loksins
búin að fá hvíldina sem þú varst
farinn að þrá. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa setið hjá þér um
stund á fimmtudaginn því að á
föstudaginn lagðir þú upp í ferðina
sem bíður okkar allra. Þrautum
þínum er lokið og er ég viss um að
nú gengur þú um himnaríki með
þeim ástvinum sem á undan eru
farnir. Missir ömmu er mikill en
það er stór hópur afkomenda sem
styður hana og veitir henni styrk.
Þú munt lifa áfram í minningum
okkar og þar er af nógu að taka.
Undanfarna daga hefur hugur
minn reikað aftur til þess tíma er
ég var lítil stelpa og vandi komur
mínar til ykkar ömmu í Borgar-
holtið. Það kom fyrir að ég kom til
ykkar á morgnana og náði ykkur í
rúminu. Þá þurfti ég alltaf að
spyrja um koppinn sem þú áttir
undir rúmi og stundum stríddir þú
mér og sagðir að við gætum farið
saman að tína kríuegg og haft
koppana okkar á höfðinu. Þá gætu
kríurnar ekki goggað í okkur. Mér
fannst þetta mjög sniðug hug-
mynd. Ég man líka þegar þið
amma komuð heim eitt kvöldið og
gáfuð mér fallegt glas með mynd-
um af krökkum. Það var bara ein
kvöð sem fylgdi glasinu, ég mátti
ekki tyggja mjólkina úr því. Ég
hafði nefninlega tekið upp þann
ósið að tyggja allt sem ég drakk.
Börnin mín eiga líkar margar góð-
ar minningar um langafa og þegar
þið bjugguð á Höskuldarvöllunum
fannst þeim mjög spennandi að fá
að fara ein í heimsókn til ykkar því
það var svo stutt að fara. Ég man
líka hvað þú varst glaður þegar
Elvar Geir kom upp í Víðihlíð með
leikskólanum og settist í fangið á
þér og kyssti þig. Hann var svo
montinn að hafa þekkt einhvern
þarna. Svona gæti ég haldið enda-
laust áfram en ég læt þetta duga
og kveð þig með söknuði.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þorgerður Guðný
Guðmundsdóttir.
Elsku afi minn, þegar ég sest
niður og skrifa nokkur orð um
minningu þína kemur margt upp í
hugann minn, þá sérstaklega hvað
þú varst glaður og með skemmti-
legan húmor um lífið og tilveruna.
Það var alltaf svo gaman að fylgj-
ast með þér þegar ég kom með
drengina mína, þú lifnaðir allur við
og varst svo glaður að sjá þá, þú
varst svo mikill barnakarl. Elsku
afi minn, ég veit að þú ert kominn
á betri stað þar sem þú ert fær um
að ganga og gera það sem þig
langar til án þess að vera upp á
aðra kominn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við söknum þín mikið, megi Guð
geyma þig.
Erna Rós og fjölskylda.
Elsku langafi minn, ég sakna þín
mikið, þú varst svo góður við mig
og litla bróðir minn. Við söknum
þín.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni
sitju guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
Þínir strákar,
Bragi Snær og Jón Breki.
Elsku frændi,
en frændi var það nafn sem við
krakkarnir hennar Helgu systur
þinnar frá Stafholti kölluðum þig
alltaf, alla okkar tíð.
Það var ekki sjaldan að við sem
börn í Stafholti sátum á tröpp-
unum þegar frændi fór fram hjá á
vörubílnum að keyra úr löndun,
stoppaði og leyfði okkur að sitja í.
Alltaf var pláss þó hann ætti sjálf-
ur sjö börn. Þessar ferðir eru í
huganum sem bestu ferðalög.
Hugurinn reikar til þess að farið
var í jólakaffi í Borgarholt til
frænda og Gerðu. Hápunkti var
náð þegar farið var í kjallarann og
allur barnaskarinn fékk kók í
flösku og hana heila. Ekki
skemmdi fyrir ef bátarnir höfðu
siglt til útlanda og til var konfekt
og ávextir úr dós.
Flest okkar systkinanna áttum
okkar fyrstu spor á vinnumarkaði í
fyrirtækinu sem frændi var eig-
andi að. Þar hittumst við daglega
og áttum samskipti til margra ára.
Og þar sem foreldrar okkar og
hans áttu alltaf heima í sama húsi
voru samskipti mikil, morgunkaffi
á laugardögum, mikið skrafað og
allir höfðu gaman af.
Spilandi Manna og hlátrasköllin
glumdu og slegið í borðið. Síðan
farið yfir spilamennskuna og ekki
allir sáttir við úrslitin.
Þú varst alltaf svo mikill barna-
kall að krakkarnir drógust að þér.
Og næsta kynslóð, börnin okkar,
þekkja þig ekki heldur nema sem
Frænda.
Guð geymi þig elsku frændi.
Alda og Hallgrímur.
Kæri vinur.
Þá er komið að hinstu kveðju,
þeirri kveðju sem við öll munum
einhverntímann kveðja. Ég var 15
ár þegar ég kom fyrst á heimili
ykkar Gerðu. Fallegt og hlýlegt
heimili, og þið voruð einstök hjón.
Já, Guðmundur minn, þú varst ein-
stakur maður, maður sem mér
þótti alltaf og mun alltaf þykja
vænt um. Sál þín var falleg og þú
varst mér alltaf góður, takk fyrir
það, og takk fyrir að vera afi Vig-
dísar minnar, hennar sál er falleg
eins og þín. Mín braut var ekki
alltaf bein, en ég veit að þú hugs-
aðir alltaf fallega til mín, og fylgd-
ist með mér, takk fyrir það. Ég
kveiki á kerti, ljósið er til þín, og
ég bið góðan Guð og englana að
vernda þig og lýsa upp veginn á
nýjum brautum.
Elsku Gerða mín og öll fjöl-
skyldan, Guð gefi ykkur líka ljós.
Minningin lifir.
Þín
Hekla Birgisdóttir.
Kæri mágur.
Það væri ekki rétt til orða tekið
að segja að kveðjustund þín hafi
komið mér á óvart svo lengi höfum
við vitað hvert stefndi.Við höfum
átt langa og trausta samleið gegn-
um lífið og er gott að minnast þess.
Þegar við kynntumst höfðuð þið
Gerða byggt ykkur gott hús sem
þið skírðuð Borgarholt og gerðuð
það af svo mikilli fyrirhyggju að
aldrei þurfti að tala um plássleysi
þótt börnin yrðu mörg. Við Helga
systir þín hófum okkar búskap í
íbúðinni sem þið höfðuð búið í hjá
foreldrum þínum í Stafholti. Sam-
gangur var auðvitað mikill milli
fjölskyldnanna og börn okkar
Helgu hændust fljótt að þér. Þó að
segja megi að þú hafir átt fullt hús
af börnum áttir þú alltaf nóga
hlýju handa fleirum og hlaust að
launum sæmdarheitið „frændi“ og
aldrei nefndur öðru nafni af okkar
börnum en frændi í Borgarholti.
Það var líka alltaf gott að leita til
þín ef svo bar undir og margan
greiðann gerðir þú okkur er við
síðar byggðum hús okkar við
Mánagerði.
Oft rifjuðum við upp ferðalög
sem við áttum saman fjórir í Híta-
rvatn og á Arnarvatnsheiði. Sér-
staklega var fyrsta ferðin í Híta-
rvatn minnisstæð. Þá þurfti að
ganga langan veg að skála og bera
hafurtaskið. Veðrið var eins og
best gerist á sólarströnd og enginn
okkar hafði litið þennan stað áður.
Nokkuð var áliðið kvölds er við
komum í skálann svo við ákváðum
að líta aðeins á bátinn og vatnið og
fara svo snemma til veiða að
morgni. Þegar við komum upp á
hálsinn blasti vatnið við spegilslétt
og glampandi og þessi fíni bátur
bundinn í flæðarmálinu. Auðvitað
urðum við að prófa bátinn og rér-
um út á vatnið og lögðum upp árar.
Eftir örstutta stund vakti svo mik-
ið í kringum bátinn að það var lík-
ast suðu í grautarpotti. Þetta
kveikti nú heldur betur í okkur og
ákváðum að sofa nú ekki fram að
hádegi. Fyrir klukkan sex morg-
uninn eftir voru allir tilbúnir í góð-
an róður og vorum fljótir á miðin.
Nú brá svo við að hvergi kraumaði
og urðum við ekki varir fyrr en
eftir hádegi. Að þessu var oft hleg-
ið. Nú rifja ég þetta ekki lengur
upp með ykkur því ég er einn eftir
af þessum fjórum. Svona er lífið.
Þú varst einn af eigendum Hrað-
frystihúss Þórkötlustaða og vannst
þar stærsta hluta starfsævinnar.
Það var traust og gott fyrirtæki
hér áður fyrr og naut mikillar virð-
ingar og var eitt af burðarstólpum
atvinnulífs í Grindavík.
Þér tókst að höndla það sem
flestir sækjast eftir í lífinu, góða
og trygga vinnu, góðan lífsföru-
naut sem skapaði þér sérstaklega
hlýtt og notalegt heimili. Og síðast
en ekki síst hóp af góðum, mann-
vænlegum börnum sem þið komuð
til góðs þroska. Hvers óskum við
frekar ? Ég vil að lokum þakka þér
samveruna um leið og ég votta
Gerðu, börnum ykkar og öðrum
ættmennum og vinum dýpstu sam-
úð.
Bogi G. Hallgrímsson.
Guðmundur Jón
Helgason
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ 2008 29
Elsku langafi,
ég elska þig og mun sakna
þess að koma til þín á elli-
heimilið, leggjast upp í til þín
og borða kex með þér.
Þinn prakkari,
Viðar Ernir.
HINSTA KVEÐJA