Morgunblaðið - 05.07.2008, Síða 32

32 LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Heiðurshjónin á
Brúarlandi í Þistilfirði,
þau Jónas Aðalsteins-
son og Anna Guðrún Jóhannesdóttir,
eru nú bæði fallin frá. Við frænd-
systkinin vorum svo heppin að vera í
sveit hjá þeim. Það veganesti sem við
fengum á Brúarlandi hefur reynst
okkur vel.
Jónas Aðalsteinsson
✝ Jónas Aðal-steinsson fædd-
ist í Hvammi í Þist-
ilfirði 2. mars 1920.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga á Húsa-
vík 19. apríl síðast-
liðinn og var jarð-
sunginn frá
Svalbarðskirkju í
Þistilfirði 26. apríl.
Anna og Jónas á
Brúarlandi, eins og
allir þekktu þau, voru
einstök að sækja heim
og dvelja hjá. Það var
alltaf tími til að spjalla
við samferðamenn og
fjölmörg börn dvöldu
hjá þeim færri eða
fleiri sumur. Erindið
við þau hjónin núna er
að kveðja þau og
þakka fyrir okkur.
Emilía Baldursdótt-
ir orti um sveitina og
Eiríkur Bóasson hefur
gert lag við ljóðið.
Sól er í hafi og sígur að nóttu
sveitin mín blundar í kvöldskuggafrið
árniður grætur er nær dregur óttu
nú hefur svefn þaggað fuglanna klið.
Fjöllin í heiðbláan himin sig teygja
horfa þau langt yfir jarðneska fold.
Hér vaknar lífið og hér mun það deyja,
hér dafnar gróður í frjósamri mold.
Sveitin mín kær hér minn dag hef ég dvalið
draumar hér fæddust og von mín og þrá
gleði og sorgartár þú hefur talið
til þín ég vitna um dagsverkin smá.
Þegar loks hugur minn héðan vill flytja
halda til dvalar á annarri fold,
hismið að endingu á þín að vitja
eyðast og hverfa og verða þín mold.
Afkomendum Önnu og Jónasar á
Brúarlandi færum við samúðar- og
alúðarkveðjur frá okkur og fjöl-
skyldum okkar.
Jóhannes Árnason og
Sigurlaug Sigurðardóttir.
Alvöru blómabúð
Allar skreytingar unnar af fagfólki
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499
Heimasíða: www.blomabud.is
Netfang: blomabud@blomabud.is
Kveðja frá
Félagi iðn- og
tæknigreina
Sigurgestur Guðjónsson heiðurs-
félagi Félags bifvélavirkja, síðan Fé-
lags iðn- og tæknigreina (FIT) var
einn af stofnendum Félags bifvéla-
virkja hinn 17. janúar 1935. Hann
var virkur forustumaður um réttindi
iðnaðarmanna, hæglátur en traustur
maður.
Sigurgestur var ritari Félags bif-
vélavirkja 1935 til 1960, formaður
Félags bifvélavirkja frá 1960 til 1976,
Sigurgestur
Guðjónsson
✝ SigurgesturGuðjónsson
fæddist á Stokks-
eyri 5. júní 1912.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 6. júní
síðastliðinn og fór
útför hans fram frá
Fossvogskirkju 16.
júní.
í stjórn Eftirlauna-
sjóðs bifvélavirkja
1960 til 1983, hann var
til vara í trúnaðar-
mannaráði bifvéla-
virkja og Félags iðn-
og tæknigreina frá
1976 til dauðadags, í
sveinsprófsnefnd bif-
vélavirkja um árabil, í
miðstjórn Málm- og
skipasmíðasambands
(MSÍ), og í stjórn Líf-
eyrissjóðs MSÍ.
Margar sameining-
ar hafa verið innan
iðngreina síðustu ár. Fram á síðustu
ár var Sigurgestur Guðjónsson virk-
ur þátttakandi í félagsstörfum FIT,
mætti og tók virkan þátt í umræðum
á fundum félagsins.
Stjórn Félags iðn- og tæknigreina
þakkar Sigurgesti farsælt, fórnfúst
og traust störf fyrir félagsmenn.
FIT vottar aðstandendum Sigur-
gests innilega samúð.
Hilmar Harðarson, formaður.
Ungur man ég til
trésmiðju Gissurar
Símonarsonar í slakka
við Miklatorg bernsku
minnar, skammt frá
Pólunum, sem við krakkarnir höfð-
um hálfgerðan beyg af. Þar bjuggu
nefnilega kallar sem sumir drukku
brennivín. Þar var bjó líka dónalegur
lausagönguhundur sem okkur var
heldur í nöp við.
Löngu síðar fóru leiðir mínar og
höfðingja þessarar smiðju að rekast
saman í Sundlaugunum. Gissur Sím-
onarson. af Leifsgötuhorninu birtist
mér þar sem hinn besti félagi. Hann
var þá þekktur húsasmíðameistari og
athafnamaður. Gamla verkstæðið
hans var þá löngu flutt frá Miklatorgi
og orðið að landsþekktri Glugga-
smiðjunni í Síðumúla og síðar að Við-
arhöfða.
Gissur umgekkst gjarnan aðra
menn sem væru þeir stórhöfðingjar.
Gissur Símonarson
✝ Gissur Sím-onarson fæddist
á Eyrarbakka 16.
september 1920.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum 21.
júní síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 1. júlí.
Hann var rakti ættir
okkar saman til Hauk-
dæla og kynnti mig
fyrir Ketilbirni gamla
sem forföður okkar.
Ekkert vissi ég á þeim
tíma um þennan upp-
runa minn en Gissur
var með þetta allt á
hreinu og raðaði á mig
útprentunum til jar-
teina. En hann var
ættfróður í þann tíma
og glensaði með
hversu Espólín-tölvan
sín væri góð því hún
væri með höfuðatriðið „lókal–böss“.
Gissur kynnti mig fyrir Iðnaðar-
mannafélagi Reykjavíkur, sem hann
þá farsællega stýrði og gerði okkur
Óla Björns frænda að gildum limum
þar í, okkur til ánægju og þroska.
Gissur bar eiginlega sinn innri mann
utan á sér. Hann var fríður sýnum,
réttholda, meðalhár, slétthærður,
brosmildur, prúður og höfðinglegur í
fasi. Talaði ekki öfugt orð um nokk-
urn mann en lagði gott til mála. Slík-
um manni er gott að vera með og þeir
gera aðra menn betri með útgeislun
sinni. Þeir veljast enda gjarnan til
forystu þar sem fleiri koma saman.
Sannaðist það á Gissuri.
Gissur var fæddur jafnaðarmaður
af þeirri yfirtegund eðalkrata, sem
geta vel tjónkað við forstokkaða
íhaldskurfa eins og mig með hæfilegu
háði og breskættuðum „understate-
ments“. Félagslyndur var Gissur, sat
í bygginganefnd Reykjavíkur og
skipaði forystusveitir félagasamtaka
iðnaðarmanna. Var hann enda
sæmdur Fálkaorðunni í tíð Kristjáns
Eldjárns.
Í Sundlaugunum var góður fé-
lagsskapur með fólkinu sem þar pott-
aði sig daglega. Gissur Gluggi, eins
og við kölluðum hann okkar á milli,
og Bryndís konan hans til sex ára-
tuga voru þarna lengi með okkur.
Pottflokkurinn fór um tíma í „exk-
úrsjónir“ og „menningarvísittir“,
bæði í fyrirtæki og á heimili meðlima
og var sveitasetur Gissurar og Bryn-
dísar heimsótt á sumardegi. Frá
þessum góðu dögum eigum við ein-
stakar minningar um glaðværð og
hlátrasköll.
Nú stöndum við hinir gömlu synd-
arar eftir við lífsins Miklatorg og
horfum á eftir enn einum góðum fé-
laga á þessu vori. Dagarnir hafa ver-
ið óvenjubjartir og hlýir í Laugunum
undanfarið. Sólin hefur skinið svo
marga daga í röð, að Íslendingurinn
fer að gleyma áhyggjum hversdags-
lífsins eins og skáldið lýsti. Það er
líka bjart yfir minningunni um Giss-
ur Símonarson, sem var sannur heið-
ursmaður í sjón og raun. Það voru
gagnvegir sem hann gekk.
Við sendum fólkinu hans okkar
bestu kveðjur úr Laugum.
Halldór Jónsson.
Okkur var öllum
brugðið, ömmubörn-
unum þínum og mér,
þegar kallið kom.
Ég var á leið til Noregs til að
hitta fjölskyldu mína og við áttum
yndislega kveðjustund, mamma
mín, áður en ég fór, fyrir það er ég
þakklát. Þegar ég fór til Noregs
1977 þá trúðir þú því ekki að ég
yrði meira en eitt ár, en í Bergen
var ég í 23 ár. Alltaf var jafngaman
að koma heim til Íslands og hitta
þig. Börnin mín nutu þess ekki síð-
ur en ég og fyrir það þökkum við
öll núna. Ég er svo þakklát fyrir að
Ragnheiður
Guðnadóttir
✝ RagnheiðurGuðnadóttir
fæddist í Reykjavík
12. nóvember 1933.
Hún lést á Landspít-
alanum laugardag-
inn 31. maí síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Laugarneskirkju 5.
júní.
hafa átt þig fyrir
mömmu. Við vorum
svo lánsamar hvað
allt tókst vel hjá okk-
ur, þrátt fyrir allt.
Þegar ég var fjögurra
ára þurfti ég að fara í
heimavist fyrir heyr-
naskerta og voru það
erfiðar stundir fyrir
okkur báðar, en svo-
leiðis voru bara tím-
arnir þá. Þar var ég í
13 ár. Síðastliðin 10
ár höfum við átt gott
samband og met ég
það mikils. Við getum lengi notið
minninganna. Ferðin okkar til
Bergen með Smyrli er ógleyman-
leg, þú naust þín virkilega og það
var ekki heldur leiðinlegt að aka
norður á Seyðisfjörð, þú í fyrsta
sinn.
En lífið heldur áfram og um leið
og við kveðjum þig, elsku mamma,
amma og langamma, þá biðjum við
Guð að geyma þig.
S. Kolbrún Hreiðarsdóttir.
Elsku besta amma,
það er erfitt að lýsa
því hversu mikið við
söknum þín. Þú varst
svo yndisleg og góð,
alltaf tilbúin til að hlusta og rétta
hjálparhönd. Við eigum ótal margar
góðar minningar um þig og afa. Öll
sumrin í Garðinum og jólaboðin er
Guðfinna Jónsdóttir
✝ Guðfinna Jóns-dóttir fæddist á
Meiðastöðum í
Garði 25. janúar
1930. Hún lést á
heimili sínu 31. maí
síðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Útskálakirkju
10. júní.
eitthvað sem við mun-
um ávallt geyma. Það
er erfitt að sætta sig
við hversu skyndilega
þú fórst. Ef maður
flettir upp orðinu
amma í orðabók þá
væri mynd af þér.
Alltaf tilbúin að
prjóna lopapeysur á
alla vini og vanda-
menn allrar fjölskyld-
unnar svo ekki sé
minnst á alla staflana
af flatkökum sem þú
gerðir fyrir okkar.
Dugnaður þinn og kraftur átti sér
enga hliðstæðu, þú varst sannkölluð
kjarnakona, eitilhörð og silkimjúk.
Okkur er það minnisstætt þegar
við strákarnir stálumst út á tanga
við Garðskagavita eitt kvöldið. Við
vorum að leika okkur á flæðiskeri
þegar þú komst að leita að okkur.
Þér var nú ekki sama þegar þú sást
okkur langt frá landi og þegar farið
að flæða að. Þú stóðst við vitann og
skipaðir okkur að fara strax í land
og keyrðir svo á eftir okkur þar
sem við hjóluðum eins og litlar
hræddar kanínur heim í hús. Þegar
heim var komið þá brostir þú yfir
strákapörunum og gafst okkur
heita skúffuköku og mjólk. Svona
varstu, alltaf tilbúin að siða okkur
til og kenna okkur reglur lífsins en
alltaf svo blíð. Við kveðjum þig með
söknuði, elsku amma og biðjum að
heilsa afa.
Hún bar þig í heiminn og hjúfraði að sér.
Hún heitast þig elskaði’ og fyrirgaf þér.
Hún ætíð er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf.
Hún er íslenska konan, sem ól þig og þér
helgaði sitt líf.
Með landnemum sigldi’hún um svarrandi
haf.
Hún sefaði harma. Hún vakti’er hún svaf.
Hún þerraði tárin. Hún þerraði blóð.
Hún var íslenska konan, sem allt á að
þakka vor þjóð.
Ó! Hún var ambáttin hljóð.
Hún var ástkonan rjóð.
Hún var amma, svo fróð.
Ó! Athvarf umrenningsins,
inntak hjálpræðisins,
líkn frá kyni til kyns.
Hún þraukaði hallæri, hungur og fár.
Hún hjúkraði’og stritaði gleðisnauð ár.
Hún enn í dag fórna sér endalaust má.
Hún er íslenska konan, sem gefur þér
allt sem hún á.
Ó, hún er brúður sem skín!
Hún er barnsmóðir þín
eins og björt sólarsýn!
Ó! Hún er ást, hrein og tær!
Hún er alvaldi kær
eins og Guðsmóðir skær!
Og loks þegar móðirin lögð er í mold
þá lýtur þú höfði og tár falla’á fold.
Þú veist, hver var skjól þitt, þinn
skjöldur og hlíf.
Það var íslenska konan sem ól þig og
gaf þér sitt líf.
En sólin, hún sígur, – og sólin, hún rís, –
og sjá: Þér við hlið er þín hamingjudís,
sem ávallt er skjól þitt, þinn skjöldur og
hlíf:
Það er íslenska konan, – tákn trúar og
vonar,
sem ann þér og þér helgar sitt líf.
(Ómar Ragnarsson.)
Hvíl í friði,
Brynjar og Sigurður James.
Elsku mamma,
tengdamamma og
amma. Okkur langar
að minnast þín í fáum orðum í þökk
og einlægni.
Þú varst manneskja sem alltaf
varst til staðar þegar þín var þörf,
alltaf til í að hjálpa þegar þess þurfti,
skilningsrík, ráðagóð, einstaklega
drífandi, hreinskiptin og réttlát
manneskja.
Þrátt fyrir löng og erfið veikindi
stóðst þú þig alltaf eins og hetja, þú
varst svo tillitssöm að þú vildir ekki
að við værum að hafa áhyggjur af
þér. Baráttuþrek þitt var einstakt,
þú varst alltaf til í að prófa eitthvað
nýtt og taka þátt í lífinu, jafnvel sein-
ustu dagana varstu farin að láta þig
Jóna Birta
Óskarsdóttir
✝ Jóna Birta Ósk-arsdóttir fædd-
ist í Jaðri í Þykkva-
bæ 16. október
1934. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut sunnu-
daginn 1. júní síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Fossvogskirkju 10.
júní.
dreyma um góða
Spánarferð með fjöl-
skyldunni. Þú hefur
verið okkar stoð og
stytta. Það var gott að
fá að verða samferða
þér í lífinu.
Við eigum eftir að
sakna þín mikið.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta
skalt.
(Vald. Briem)
Þinn sonur, tengdadóttir og
barnabörn,
Sigurður Hreinsson,
Bryndís H. Guðmundsdóttir,
Anna Sesselja,
Guðmundur Andri og
Steinunn Ósk.