Skinfaxi - 01.06.1922, Síða 1

(i. BLA.1)
BEYKJAYÍK, JÚNÍ 1!)22.
XIII. llt
Bannlögin,
Síðan íslenska þjóðin fékk viðurkent
sjálfstæði sitt af Dönum, hefir hún átt
því láni að fagna, að eiga ekki í illdeil-
um við neitt erlent vald, þangað til á síð-
astliðnu ári. þá hófst þrætan við Spán-
verja um toll af íslenzkum saltfiski, sem
fluttur er til Spánar, og þá kröfu Spán-
verja, að vér afnemum bannlögin, ís-
lendingar. Vér höfum beðið herfilegan
ósigur um sinn, þó að með öllu sé ekki
útkljáð málið. Alþingi hefir leyft inn-
flutning á svonefndum „léttum vín-
um“ um eitt ár, en vér njótum á meðan
„beztu tollkjara" á Spáni. Verður svo
samið á ný að ári liðnu.
Skinfaxi leggur að þessu sinni engan
dóm á, hversu vel valdhaíar þjóðar
vorrar hafi haldið á málstað íslands, né
heldur hvort þær raddir séu sannar, er
telja, að síðastliðið ár hafi verið illa not-
að til varnar gegn erlendu kúguninni og
vanrækt að leita styrks hjá þeim stór-
þjóðum heimsins, er hefðu bæði vilja og
mátt til að rétta oss, afskektu smáþjóð-
inni, bróðurhönd í slíku alheims-siðgæð-
ismáli, sem bannmálið er. Sá dómur, er
sagan mundi kveða að slíkum valdhöf-
um, yrði líka óbærilega þungur. Sagan
geymir bæði „sæmd og sæmdarmorð“.
Svo vel vill til, að það skiftir ekki
mestu máli, heldur hitt, hverja stefnu
nú skuli taka, því að enn er oss gefinn
ársfrestur, sem mestu skiftir að sé not-
aður rétt. Hverja stefnu eigum vér ung-
mennafélagar þá að taka, og hvað get-
um vér gert ?
Starf vort er að ala upp hrausta og
siðaða kynslóð. Vínnautn er ósamrým-
anleg þeirri stefnu. Bannlögin hafa nú
í nokkur ár verið einskonar skjólgarður,
og þrátt fyrir allar tilraunir bannfénda
gert afarmikið gagn. Nú er sá garður
brotinn. Vínflóðið steypist yfir landið,
ægilegra en nokkru sinni áður. Margir
eru þeir, sem telja, að „beztu tollkjör-
in“ hafi verið og verði langtum of dýru
verði keypt með afnámi bannlaganna.
Sé það rétt, þá er hér um mikið sæmdar-
morð að ræða.
Vér ungmennafélagar tökum ekki
beinan þátt í stjórnmálum. En þegar um
slík velferðarmál er að ræða, sem þessi,
þá getum vér ekki orða bundist. Vér er-
um kringum fjögur þúsund talsins,
dreifðir um öll héruð, og Skinfaxi er
hugmiðill vor. Hann mun gefa gætur að,
hvað gerist í þessu máli og geta þess.
Félögin úti um land halda iðulega fundi
og samkomur. þau gera sér ljóst, hvað
nú hefir gerst og gerist, hvílíkt siðferði-
legt skipbrot um er að ræða, ef nema
skal úr gildi bannlögin. Vér vekjum al-
þýðu til umhugsunar um málið, og
fyrsta krafan verður sú, að þetta ár
verði notað eins og auðið er til þess að
leita styrks hjá vinum vorum meðal
stórþjóðanna. Önnur krafan er sú, að
það þing, sem um málið fjallaði síðasta
vetur, sé leyst upp og efnt til nýrra