Skinfaxi - 01.11.1929, Qupperneq 11

SKINl-AXI
107
ljóst, að marktniði ungmennafjelagsskaparins verður
ekki betur náð en með því, að fá fjelaga hans til að
neita sjer um eitthvað, og þá er fyrst og fremst sjálf-
sagt að þeir neiti sjer um það sem er þeim skáðlegt.
Þeir menn standa utan ungmennafjelagsskaparins vegna
þess, hvað þungur kross það sje að gerast bindindis-
maður, hafa efalaust ekki gert sjer þetta ljóst:
Til þess að gerast ungmennafjelagi sem treysta má
til þess, að halda í heiðri lög fjelagsskaparins, verður
að krefjast einhverrar sjálfsalneitunar og sú sjálfsaf-
neitun verður að vera sýnilegt tákn.
Ef tnaður athugar þetta enn nánar, ketnst maður
fljótlega að þeirri niðurstöðu, að það sé ekki stór
krafa sent gerð er til einstaklinga fjelagsskaparins með
bindindisákvæðinu. Það er tvent í senn, til hagsmuna
fyrir þjóðarheildina og einstaklingsins sem ákvæðið
kemur fram við, og sannað er það, að bindindi getur
hver óspiltur sæmilega vilja sterkur maður haldið, án
þess að það verði honum nokkurntima til óþægittda.
Manni verður því á að álykta, að þeir menn, sem ekki
vilja leggja á sig að geiast bindindismenn til að verða
ungmennafjelagar og vinna að hugsjónum fjelagsskap-
arins og framförum hans, eigi lítið erindi inn í fjelögin,
og muni ekki líklegir til að vinna honum mikið gagn.
Þá er hitt atriðið, að bindindisheitið sje brotið.
Það er sorglegt að svo skuli vera, en það sýnist
þó ekki ráðíð til að koma í veg fyrir brot að afnema
heitið. Öll lög hljóta að verða brotin af þeirri ein-
földu ástæðu að þau eru til og þó dettur víst engum í
hug að halda því fram að afnetna skuli öll lög. Það
er ekki Ijóður á lögunr ungniennafjelagsskaparins að
þau eru brotin, lreldur á þeim íjelögum sem gera það.
Það má öllum til að vera fjóst.
Ef breyta ætti lögunr ungnrennafjelaganna þannig,
að þau væru aldrei brotin, yrði blátt áfram aö afnema
þan alveg. Jeg vil í þessu sambani benda ungmenira-
fjeíoguin á, þvi til þeirra eru þessi orð fyrst og fremst