Skinfaxi - 01.02.1930, Síða 8

32
SIÍINFAXÍ
unnlð viö [lað, að vera
íslendingur?
Velurinn 1924—25 hét Geisli, blað eldri
deildar U. M. F. Eyrarbakka, verðlaun-
uin fyrir beztu ritgerð, er lionum bærist,
um ofangreint efni. Verðlaunin hlaut þá-
verandi formaður yngri deildar félagsins,
Eirikur J. Eiríksson, 13 ára gamall. Það
er ritgerð hans, sem hér fer á eftir. Bið
eg menn að hafa það í huga, er þeir lesa
greinina, að hún er eftir barn. Hún er
birt hér, bæði vegna efnis þess, er liún
fjallar um, og sem sýnishorn af unglinga-
Er rétt að geta þess, að sýnishornið er
e k k i einstakl í sinni röð.
Eiríkur Júlíus Eiríksson fæddist í Vestmannaeyjum 22. júli
1911, utan hjónahands. Hann ólst upp lijá móður sinni og
foreldrum hennar á Eyrarbakka, greindu fólki. Vorið 1927
þýddi hann, þá á 10. ári, skátasöguna „Eg lofa ....“, úr
dönsku. Kom hún út haustið eftir. Eiríkur stundaði gagn-
fræðanám utan skóla, en situr nú í 4. bekk Menntaskólans
í Beykjavík. Mynd sú, er hér fylgir, er tekin af Eiríki sama
ár og ritgerð þessi er samin.
Greinin er prentuð hér eius og Eiríkur gekk frá henni 1925.
Skal eg lýsa yfir því, að mér er nákunnugt um, að hann naut
alls engrar hjálpar né aðstoðar við að seinja hana.
A. S.
Menn hafa látið sér þau orð um munn fara, að
ísland væri ekki liæft til mannabyggða, sökum þess,
að íbúarnir gætu ekki lifað góðu lífi af gæðum lands-
ins. Þetta er að miklu leyti rangt. Menn eru þarna
í rauninni að kenna landinu það, sem þeim er sjálf-
um að kenna. Drotlinn bauð í upphafi mönnunum
að gera sér jörðina undirgefna, og drottna yfir dýr-
um láðs og lagar. Þetta stóra verkefni befir mann-
kynið leyst yfirleitl vel af hendi, — ef til vill bezt
Hvaí er
vínnu U. M. F. E.