Skinfaxi - 01.02.1930, Side 17

SKINFAXI
41
Uppdrátt þenna mætti svo ljósniynda og gefa hann
út á bréfspjaldi. Eftir að þessu verki er lokið, sem
vonandi verður að vori, þá liggur næst fyrir hendi
að liefja nýrækt, og hana í stórum stíl.
Yér getum ekki vonazt eftir þroskavænlegum slcógi
i náinni framtið, ef vér gróðursetjum þar ekki minnst
5—7 þúsund trjáplöntur árlega, næsta áratug a. m. k.
Eg get ekki stillt mig um, i þessu sambandi, að
minnast orða lir. K. Iieltnes, skólastjóra eins hezta
garðyrkjuskóla Norðmanna, er hann ræddi við mig
um skógrækt á íslandi: „Þið eigið að gróðursetja,
og um fram allt að gefast eklci upp. í dag, til dæmis,
gefa börnin liér í Ulvíkurhéraði sveitinni sinni 70.000
kr. — Það er skógræktardagur harnaskólanna.“ — Eg
innti liann nokkru frekar um, við hvað hann ætti, og
honum varð ckki skotaskuld úr því, að skýra mál sitt.
Nú kvað hann ekki skógarhögg í Noregi vera leng-
ur rekið sem rányrkju. Nú eru norsku skógarnir rækt-
aðir. I Úlvíkurhéraði sagði skólastjóri, að liöggvið væri
árlega fyrir nál. 70.000 kr., en ekkert tré væri
höggvið, nema að tryggt væri að ung tré væru gróður-
sett í stað þeirra, er féllu. Þetta verk annast börnin
á skógræktardaginn, og eftir 70—80 ár eru það ungu
trén, sem gefa arðinn.
Ilún er athygliverð, þessi glæsilega frásögn skóla-
stjóra, á hvern hátt hörnin vinna að viðhaldi norsku
skóganna.
Ef dæma má eftir afskiftum U. M. F. af Þrasta-
skógi, síðan þeir eignuðust hann, verður varla sagt,
nema um einn þeirra, að liann liafi tekið einstöku
ástfóstri við reitinn. Maður þessi er Aðalsteinn Sig-
mundsson, áður skólastjóri á Eyrarljakka, nú ritstjóri
Skinfaxa. Aðalsteinn hefir unnið í Þrastaskógi sum-
ar eftir sumar, nú síðustu 0 árin. Þar hefir hugsjóna-
maðurinn fórnað starfskröftum sínum, þögull og óeig-
ingjarn. Eg hefi ofl gengið með Aðalsteini um þess-