Skinfaxi - 01.02.1993, Síða 23

Handboltinn:
Betur mætti búa
að börnunum
„Við í handknattleiksdeildinni
erum að búa okkur undir það að
geta tekið á þeirri stöðu, sem
upp kemur, þegar úr því verður
skorið hvort við förum upp í 1.
deild eða ekki. Ytri aðstæður
breytast töluvert ef við förum
upp í 1. deiidina,“ segir
Ásmundur Ásmundsson
formaður handknattleiksdeildar
Breiðabliks.
Handknattleikslið Breiðabliks hefur
barist hart til þess að komast upp í ].
deild að undanförnu. Liðið féll um
deild í fyrra, og stefnir nú að því að
endurheimta fyrri sess. Gengi liðsins
hefur verið upp og ofan. A sfðasta
áratug hafnaði það einu sinni í 2. sæti í
Islandsmótinu og lék jafnfram til úrslita
í bikarnum. Síðan dalaði það og hafa
menn helst kennt það ómarkvissum
vinnubrögðum í uppbyggingarstarfi
yngri flokkanna.
Forráðamenn handknattleiksdeild-
arinnar bíða, eins og fleiri, eftir nýrri og
betri aðstöðu. Milli 50 og 60 manns
stunda æfingar hjá deildinni og vildu
forráðamennirnir geta búið betur að
þeim en raun ber vitni.
„Bæjaryfirvöld hafa, að okkar mati,
sinnt illa niðurröðuninni í þau hús sem
fyrir hendi eru,“ segir Asmundur. „Það
er verið að þjarka þetta í marga mánuði
á haustin um tímana, en þess á ekki að
þurfa. Með nútíma tölvutækni á að vera
hægt að jafna þetta út miðað við kröfur
félaganna, með tiltölulega lítilli
fyrirhöfn.
Þessi hús, sem um er að ræða, eru
skólahús. Það eru dænti þess að for-
eldra- og kennarafélög hafi forgang um
bestu tímana í húsunum, þannig að
fþróttafélögin séu látin sitja á hakanum.
Þó sé ekkert nema gott eitt um það að
segja, að þessir hópar stundi íþróttir, þá
er það slæmt gagnvart nemendunum,
sem einnig eru að stunda íþróttir. Það er
stöðugt verið að gera kröfur urn sam-
felldan skóladag, en svo er hægt að láta
smákrakka stunda íþróttir í öllum hús-
um bæjarins. Þau þurfa oft að fara um
bæinn þveran og endilangan langt fram
eftir kvöldum. Þetta er ekki alveg í
samrænti við þann samfellda vinnudag
fyrir nemendur, sem alltaf er verið að
tala um.“
Upprennandi leikmenn
Ásmundur segir forráðamenn hand-
knattleiksdeildarinnar bjartsýna. Bæði
2. og 3. flokkur hafi hafnað í úrslita-
keppni Islandsmótsins og þar séu á
ferðinni góðir og upprennandi leikmenn
fyrir félagið. Áríðandi sé að haldið sé
áfram þeirri uppbyggilegu þjálfun sem
þeir þurfi á að halda. Það vilji brenna
við hjá félögunum, að skipt sé mjög ört
um þjálfara, sem leiði oft til þess að
leikmenn taki ekki þeim framförum
sem skyldi. Það sé skylda hvers félags
að hafa festu í þjálfuninni.
Kvennaboltinn hefur orðið útundan,
að sögn Ásmundar, því það hefur
hreinlega ekki verið pláss í húsunum
fyrir hann. Fyrir nokkrum árum hefði
mátt eygja von í kvennaboltanum, en
svo virtist sem áhuginn væri minni hjá
konum en körlum, alla vega hvað
handboltann varðaði.
„Við erum með nokkrar stelpur í 3.
flokki og erum að vonast til þess að
geta byggt eitthvað á þeirn þegar til
lengdar lætur. Það kemur niður á þeim
hvað þær eru fáar. En við viljum
endilega hlúa að kvennaboltanum og ná
honum á strik aftur.“
23