Skinfaxi - 01.02.1993, Blaðsíða 27

Mikill áhugi á handbolta
- segir Einar Gunnar Sigurðsson landsliðsmaður á Selfossi
Einar Gunnar í hinum œsispennandi úrslitaleik Selfoss við Val.
„Áhuginn á handbolta hefur auk-
ist alveg rosalega í tenglum við
velgengni liðsins hér. Eg þjálfa
stráka, sem eru 15-16 ára og það
mæta upp undir 30 á hverja æf-
ingu. Þetta eru ótrúlega margir
miðað við að það eru 4000 íbúar
hér á Selfossi. Svona er þetta í
flestum flokkum. Það eru 25-35
krakkar á hverri æfingu," sagði
Einar Gunnar Sigurðsson
landsliðsmaður og leikmaður í
handknattleiksliði Selfoss.
Selfyssingar hafa verið í eldlínunni
að undanförnu og eru enn. Þeir léku til
úrslita í bikarkeppninni á dögunum, þar
sem þeir urðu að lúta í lægra haldi fyrir
Val. Þeir voru svekktir eftir þann leik,
töldu að ekki hefði „verið samræmi í
hlutunum," eins og Einar Gunnar orð-
aði það. „Það er það sem manni svíður
sárast,“ sagði hann, „en það þýðir
ekkert að vera að gráta það.“ Nú berjast
Selfyssingarnir til þrautar í I. deild
íslandsmótsins og ætla sér stóra hluti.
Einar Gunnar er ,,innfæddur“
Selfyssingur og starfar sem trésmiður á
staðnum. Hann hefur spilað handbolta
frá því í 8. bekk í gagnfræðaskóla, eða í
um 8 ár. Hann hefur komið víða við,
byrjaði í frjálsum íþróttum, en var
einnig í blaki og körfubolta. Svo fór
hann yfir í handboltann og þar hefur
hann verið að gera góða hluti síðan.
Hann á nú að baki yfir 60 landsleiki, en
í landsliðið var hann fyrst valinn 1991.
Ekki er langt síðan að handboltinn
hófst til vegs á Selfossi. íþróttahúsið
þar var reist 1978 og þar með fór
boltinn að rúlla í þess orðs fyllstu
merkingu.
„Þá var farið að æfa handbolta af
miklum krafti og við sem erum núna að
spila í meistaraflokki, erum hinir fyrstu
sem spila í meistaraflokki ungmenna-
félagsins hér. Við erum fyrsta kynslóðin
sem kemur upp hér. Það er því engin
hefð sem liggur að baki.
Það var dekrað svolítið við þessa
árganga, það er að segja minn árgang
og þá sem voru árinu og tveim árum
eldri en ég. Menn voru að vonast til
þess að við myndum sýna einhvern ár-
angur, og það hefur okkur tekist.
Á seinni árum höfum við svo fengið
menn til okkar til að auka breiddina. En
kjarninn er að sjálfsögðu frá Selfossi.“
Samrýndur hópur
Einar Gunnar sagði hið góða gengi
Selfossliðsins fyrst og fremst byggjast á
því hve hópurinn væri samrýndur.
„Þegar við náum okkur saman, þá
getur fátt stöðvað okkur nema kannski
Valur,“ sagði hann og hló. „Svo hefur
hinn almenni áhugi á íþróttinni hér á
Selfossi mikið að segja. Við höfum
frábæra áhorfendur sem fylgja okkur út
um allt og stappa í okkur stálinu. Ef við
spilum t.d. í Reykjavík þá koma allt að
300 manns með okkur á leiki. Það eru
ekki mörg lið sem státa af slíkum
stuðningi. Þegar við spiluðum á Ak-
ureyri í undanúrslitum í bikarnum, þá
leigðu stuðningsmennirnir sér heila
Fokker-vél og skelltu sér norður. Svona
nokkuð gefur manni aukinn kraft.
Selfyssingarnir koma einnig á lands-
leikina til að sjá sína menn og hvetja
þá.
Ekki má gleyma bæjarfélaginu, sem
er mikið með okkur í þessu. Við finnum
þennan mikla stuðning við bakið á
okkur og það er líka stór hluti af vel-
gengninni.
Mórallinn í liðinu er alveg frábær.
Við erum með mjög góða „karaktera"
sem standast þetta mikla álag, hafa
alltaf gaman af þessu og hrífa aðra með
sér.
Nú ætlum við að reyna að komast
eins langt og við getum í úslita-
keppninni í Islandsmótinu. Við lentum í
2. sæti þar í fyrra. Við erum orðnir
dálítið leiðir á þessu 2. sæti! “
Meira pláss
Einar Gunnar vék aftur að þeim
mikla handboltaáhuga sem ríkti á Sel-
fossi.
„Málið er, að við höfum ekki nógu
mikið pláss fyrir alla þá krakka sem
vilja æfa. Við höfum bara eitt íþróttahús
og það dugir engan veginn til.
Nú eru stelpurnar líka farnar að láta
til sín taka. Kvennahandboltinn lá alveg
niðri í eitt ár. Svo var ákveðið að reyna
að rífa hann upp. Það voru fengnar
stelpur sem voru í honum áður og
einnig nokkrar úr íþróttakennaraskól-
anum, til þess að styrkja liðið og fá
meiri breidd. Þetta hefur gengið ágæt-
lega og þær eru um miðja deild núna.
Svo erum við náttúrlega að reyna að
byggja upp yngri flokkana og fá ekta
Selfyssinga í þetta.
Það hefur verið rætt um nýtt íþrótta-
hús. Því fyrr sem það kemur þeim mun
fleiri möguleikar eru fyrir hendi. Mér
finnst bæjaryfirvöld ekki vera nógu
hörð í að gera Selfoss að alvöru hand-
boltabæ. Efniviðurinn er fyrir hendi, en
það vantar betri aðstöðu. Eg held að
það sé miklu betra að vita af krökk-
unum úti í íþróttahúsi heldur en ein-
hvers staðar að slæpast á götunni."
27