Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1939, Blaðsíða 12

Stutt leiðrétting
Herra erindreka, Kristjáni Jónssyni frá Garð-
stöðum, hefir mislíkað það, að ég ritaði smá grein
til hans í septemberblað Víkings. Ég lét þar í
ljós þá skoðun, að það væri næsta óviðfeldið er
fulltrúar sjómanna litu hornauga til nýrra um-
bótahreyfinga, er upp kæmu innan sjómanna-
stéttarinnar, og jafnvel lýstu því yfir opinber-
lega, að þær ættu næsta lítinn tilverurétt, sbr.
grein hans í Ægi, 8. tbl. þ. á.
Til þess að kveða niður þessa skoðun mína,
ritar K. J. langa grein í bændablaðið „Tímann"
16. f. m., er hann kallar „Um Fiskifélagið og
fyrirkomulag þess“.
Finnst mér þessi flutningur hans milli blaða
dálítið einkennilegur. Hyggst erindrekinn, með
aðstoð bændablaðsins, að ná til fleiri sjómanna
og útgerðarmanna, því að það eru þeir, fyrst
og fremst, er hafa áhuga fyrir Fiskifélaginu og
málum þess, eða vildi Ægir ekki hýsa þessa síð-
ustu „framleiðslu“ hans? En ekki meira um það.
Af því að K. J. hefir alveg misskilið grein
mína, verð ég að biðja „Víking“ aftur fyrir
örstutta athugasemd.
Ég hélt því fram, að það kæmi úr hörðustu
átt, er starfsmenn Fiskifélagsins sýndu hinu ný-
stofnaða Farmanna- og fiskimannasambandi
andúð, með því að lýsa því yfir í málgagni fé-
lagsins, að það ætti ekkert erindi á vettvang
fiskveiðimanna, vitandi þó, að langflestir stuðn-
ingsmenn þess, eru starfandi fiskimenn. Þetta
skilur K. J. á þá leið, að ég sé að ávíta hann fyrir
bersögli hans um kyrrstöðu Fiskifélagsins. En
því fer fjarri. Við erum þar nokkurn veginn
sammála. En einmitt vegna þess, hvernig ástatt
er um félagið, ber starfsmönnum þess að taka
fegins hendi hverri umbótaviðleitni sem fram
kemur meðal sjómanna og útgerðarmanna,
reyna að hagnýta þær fyrir félagið, en ekki sýna
þeim andúð eins og hér átti sér stað. Þá spyr
K. J. hvort mér detti í hug, að Farmanna- og
fiskimannasambandið geti öðlast skilyrði á við
Fiskifélagið, til framdráttar fiskimönnum, með
þeim fjárráðum sem það nú hefir, hvað þá, ef
þau verði aukin. Og telur síðan upp ýmislegt í
því sambandi. Ég vil, á þessu stigi málsins, engu
spá um það, hve mikil áhrif F. F. S. I. getur
fengið á útvegsmál þegar fram líða stundir. Það
er enn sem barn í reifum, sem lítt hefir látið á
sér bera. En það skal telcið fram, að því fer
fjarri, að sambandinu sé stefnt gegn Fiskifélag-
inu. Aðsóknir þær, sem K. J. hefir orðið fyrir
við lestur „Víkings", munu svipaðs eðlis og hjá
hinum fræga presti þar vestra fyrir mörgum ár-
um. Nei, sambandsfélagar hafa enga löngun til
bess að rýra Fiskifélagið, þvert á móti, þeir hafa
allmikla löngun til þess að koma í það nýju fjöri
eldra höndum, en. varð að liggja rúmfastur í
tvær vikur.
Eftir þrjár vikur komumst við loks til Isa-
fjarðar með Vestu gömlu. Ekkert vissi eigandi
skipsins um strand þess, fyrr en við komum.
Á því tímabili var hvorki um síma né póstferðir
að ræða.
Eftir þetta fór ég fyrst nokkra róðra, sinn
með hverjum, en réðist síðan sem stýriipaður
á Gunnar, eign Ásgeirsverzlunar, með Sturla
Fr. Jónssyni skipstjóra. öflúðum við vel um
sumarið. Varð þénustan góð og rættist betur úr
en á horfðist.
VÍKINCUE
20