Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1940, Qupperneq 1

STÓfTlRHHRBLRÐIÐ
UIKIH6UR
ÚTGEFANDI: FARMANNA- OG FIS KIM A N N AS A M B AN D ÍSLANDS
II. árg., 3.—.4 tbl. Reykjavík, febrúar 1940
Málgagn sjómanna
Blöðin.
Það má með sanni segja, að blaða- og bóka-
útgáfa hjá oss íslendingum sé með afbrigðum
mikil, þegar tekið er tillit til þess, hve þjóðin
raunverulega er fámenn í stóru landi. Stjórn-
málaflokkarnir í landinu eiga sín málgögn,
sem mestmegnis ræða hin opinberu mál, er
varða stjórnarfarsleg og pólitisk málefni, en
nú er svo komið, að nærri hver stétt í landinu,
félög og jafnvel einstakar stofnanir hafa talið
það nauðsynlegt að eiga sitt sérstaka málgagn
— málum sínum til framdráttar og stuðnings.
Sjómannastéttin, sem svo mjög kemur við
líf og hag þjóðar vorrar, sat lengi vel hjá í
þessum efnum, o-g fulltrúar hennar, sem drápu
niður penna í baráttu fyrir málefnum sjó-
farenda, áttu þá ekki annan vettvang að flýja
á með greinar sínar, en blöð hinna póli-
tísku flokka. — Það blað, sem að vísu var
til og1 ræddi mál sjávarútvegsins, gat ekki
fullnægt kröfum sjómanna í þessum efn-
um — fyrst og fremst vegna þess, að
það var lítið útbreytt — átti of fáa lesendur
og efni þess með þeim hætti, að sjómenn gátu
ekki fundið þar viðunandi'stað greinum sínum.
Fyrir rúmum tveim árum síðan var horfið
að því að helga einn dag ársiiis sjómannastétt-
inni, starfi hennar og lífi í baráttunni við
hinn úfna sæ, og þeim kröfum, sem hún legg-
ur fram þjóð vorri til framgangs og blessunar.
I sambandi við þennan dag ,,Sjómannadaginn“
fundu sjómenn sig réttilega knúða til blaða-
útgáfu, og þegar frá leið varð þeim ljóst, að
hér dugði ekki að leggja árar í bát, heldur
varð það sýnilegt, að sjómenn, ekki síður en
aðrar stéttir landsíns, þurftu að eiga sitt mál-
gagn og á þann hátt skapa sér hinn sanna og
rétta vettvang fyrir hin mcrgu málefni sín. í
þessum efnum hefir á síðasta ári „sjón orðið
sögu ríkari“, þar sem blaðakostur sjómanna
nú er sennilega orðinn meiri en nokkrar ann-
arar stéttar í þjóðfélaginu með útgáfu ,,Vík-
ings“, „Sjómannsins“ og „Ægis“, sem þó,
gagnvaírt htnum blöðunum, stendur höllum
fæti sem málgagn sjómanna. Að vísu er ekki
nema gott eitt um það að segja, að vegur sjó-
manna á þessu sviði sé orðinn breiður og auð-
farinn, en „vandi fylgri vegsemd hverri“ og
þeir, sem bera hag sjómanna fyrir brjósti í
þessum efnum sem öðrum, ættu vissulega að
athuga það gaumgæfilega, hvort ekki er hægt
að koma betra skipulagi á blaðakost sjómanna
en nú er.
Dreifing kraftanna.
Víkingurinn vill ræða þetta mál við sjómenn
án allrar hlutdrægni, og út frá sjónarmiði
því, sem hann álítur sannast og bezt fyrir hag
allra sjómanna. En hann vill strax í þessu sam-
bandi mótmæla óverðugum köpuryrðum í síð-
asta tölubl. Ægis, sem áreiðanlega fá engan