Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.1940, Blaðsíða 11

þó skattheimta allmjög þolanlegri í Danmörku
en hér. Og forsætisráðherra Norðmanna hefir
tilkynnt, að ríkisstjórn Noregs muni taka vin-
samlega afstöðu til samskonar krafa norskra
sjómanna.
Að lokum vil ég leiðrétta það ranghermi,
sem fram hefir komið í umræðum um þetta
mál: að sjómenn sjálfir hafi fallist á það, að
stríðsáhættuþóknunin yrði aðeins að hálfu leyti
undantekin skatti til ríkissjóðs og sveitarsjóða.
Á sjöunda hundrað skipverja á 34 íslenzkum
skipum, sem voru í siglingum til annarra
landa, þegar mál þetta var þæft á Alþingi,
sendu þinginu eftirfarandi áskorun og yfir-
lýsingu:
„Undirritaðir skipverjar á------skora hér
með á Alþingi:
Höfrungor
Grein þá, sem hér fer á eftir, hefir dr.
Bjarni Sæmundsson verið svo vingjarn-
legur að rita fyrir Víkinginn. Er hann
allra manna fróðastur um líf og háttu
dýranna við strendur landsins, og kann
blaðið honum beztu þakkir fyrir grein-
ina.
Sjófarendur, sem siglt hafa víða um höf,
munu kannast við höfrungana, sem ásamt hnís-
unni eru smæstu hvalategundir jarðarinnar.
Flestir eru þeir sjávardýr aðeins, en í stórfljót-
um hitabeltisins, eins og Amazónfljóti, Congó
og Ganges eru nokkurar tegundir. Eins og aðr-
ir hvalir eru þeir mest yfirborðsdýr, sem elta
bráð sína, síld og ýmsa aðra smáfiska yfir-
borðsins, oft par og par, í stórum, stundum
feiknastórum ,,vöðum“ (eins og það er nefnt).
En það sem hefir gert þá sérstaklega vel þokk-
aða af sjófarendum er það, hve hændir þeir
oru að skipum, sem sigla um úthöfin. Þeir
fylgja þeim oft langar leiðir og sýna þá fá-
Að sýna sjómannastéttinni þá viðurkenn-
ingu og það réttlæti, að undanþiggja með
öllu frá skatti til ríkis og bæja, stríðs-
áhættuþóknun, slysa og dánarbætur til
sjómanna og aðstandenda þeirra.
mótmælum vér því, að það sé eigi að okkar
vilja, að flutt hefir verið á Alþingi frv. til laga
um að öll stríðsáhættuþóknun til sjómanna sé
undanþegin skatti til ríkis og bæja“.
Það má telja alveg víst, að á næsta þingi
verði flutt tillaga um breytingu þe.irra laga, er
hér um ræðir. Má gera sér vonir um, að nú
verði litið á málið nokkuð öðrum augum en
síðast, því allir sjá, að áhættan við sigling-
arnar vex með degi hverjum.
Dr. Bjarni Sœmundsson:
dæma sundþol og sundfimi, leika sér jafnvel
að því að hringsóla í kringum skip á fullri
ferð, líkt og fýlar eða albatrosar, en halda
sig einkum framan undir kinnungum skipsins,
2 og 2 eða fleiri í hóp, hvorir sínum megin við
stefnið, í boðaföllunum, sem ferð skipsins ger-
ir, rétt eins og þeir vildu nota sér framsókn-
ar aflið í þeim, til þess að létta sér sundið.
Svona geta þeir haldið sér tímunum saman, þó
að skipið fari sínar 18—20 sjóm. á vöku eða
meira, jafnvel allt að 30 eða enn fleiri (eins og
tundurspillar). En einkennilegast er það, að
helst lítur út fyrir, að þeir þurfi ekki að reyna
neitt verulega á sig á þessari feikna ferð, því
ofan að séð, virðast þeir renna sér sundtaka-
laust áfram, eins og þeir væru ósveigjanlegir
viðarbolir, kreppa sig aðeins, þegar þeir kafa
og fetta sig þegar þeir koma upp ; en sannleik-
urinn mun sá, að þeir nota sér framrás boða-
fallanna við stefnið og sveifla um leið halan-
um og hinum mikla sporði með feikna tíðum
smásveiflum upp og niður, svo að á hreyfing-
VÍKINGUK
11