Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1942, Side 21

Á skipum þessum uxu upp dugandi og
framsæknir sjómenn. Margir skipstjóranna
urðu landsþekktir afla og atorkumenn. Fyrir
utan þá, sem þegar hafa verið upptaldir, má
nefna: Þorstein Eyfirðing, sem fyrst reri úr
Bolungavík, en var síðan skipstjóri á ,,Sóley“
og nú eigandi ,,Fróða“. Hann var svo fiskinn
að það var sagt, að hann þyrfti eklci nema
reka hendina í sjóinn og bragða á, þá fyndi
hann hvar fiskur væri undir. Jóhann Eyfirð-
ing bróðir hans, Halldór Samúelsson, Guðjón
frá Bakkaseli, bræðurna Halldór, Guðmund
og Helga Benediktssyni, Halldór Sigurðsson,
Guðmund Magnússon, Jón Barðason, Einar á
Eyri, Guðmund frá Eyri, Magnús Vagnsson,
og þá ekki sízt Guðmundana þrjá, Guðmund
úr Tungu, Guðmund Þorlák og Guðmund
Júní, sem árum saman hafa verið hinir hinir
ókrýndu aflakóngar mótorbátanna.
Guðm. Jónsson, Tungu.
Guðmundur Jónsson úr Tungu er þeirra
elztur. Hann hefir lengst af verið skipstjóri
á ,,Freyju“. Reyndar ekki alltaf hinni sömu
,,Freyju“; hann kærir sig ekki um skip með
öðru nafni. Fyrst lengi á Isafjarðar ,,Freyju“
Karls Olgeii'ssonar, og núna síðast á sinni eig-
in ,,Freyju“, línuveiðaranum í Reykjavík.
Guðmundur er maður sístarfandi og unnir
sér aldrei hvíldar. Sennilega hefir enginn ís-
lenzkur skipstjóri á sambærilegu skipi, sært
upp eins mikinn fisk úr sjó um æfina og hann.
Hvort sem um þorsk, síld eða hákarl hefir
verið að ræða.
Guðmundur Þorlákur Guðmundsson byrj-
aði formennsku 1912 á 6 tonna bát og var
með fjóra báta á undan ,,ísleifi“, en skip-
stjórn sína á ísleifi hór hann með því að
vera aflahæstur ísfirzku bátanna. Hann hef-
ir aldrei brugðist síðan, til þessa dags. Hann
var svo glöggur og djarfur til sóknar, að ekki
þótti vit að róa ef hann gerði það ekki. Guð-
21
Guðm. Þ. Guðnuindsson.
mundur Þorlákur er að mörgu leyti einstakur
maður, og alla hans skipstjóratíð hefir það
aldrei komið fyrir að honum hafi nokkurn-
tíma hlekkst á, þrátt fyrir mikið kapp, og
veður öll válynd.
Hið minna fiskiskipst.jórapróf hefir alltaf
verið hnappelda um fætur Guðmundar, eins
og annarra ísfirzkra skipstjóra. Hann hugðist
að taka próf af Stýrimannskólanum í Reykja-
vík. veturinn 1918, en var svo óheppinn, að
skólanum var lokað á miðjum tíma vegna
hinnar mannskæðu influenzu. Síðan hefir
hann ekki gefið sér tíma til þeirra hluta. —
Línuveiðarinn ,,Ilafþór“, var keyptur undir
Guðmund og fengin fyrir hann undanþága
til að vera með hann. En þegar Guðmundur
komst að því, að undanþágan var bundin við
þetta eina skip, og ekkert annað, reiddist
hann, og hefir síðan ekki viljað vera með
stærra skip en réttindi hans leyfa. Hann lét
smíða mótorbátinn ,,Jón Þorláksson“ 1935,
og hefir verið skipstjóri á honum síðan og'
gert hann út frá Reykjavík, og síðustu vertíð
(1941), gaf enginn hásetum sínum hér meiri
hlut en Guðmundur Þorlákur.
Guðmundur Júni Ásgeirsson er yngstur
Guðmundanna. Á Isafirði var það venja að
piltar byrjuðu sjómennsku með eldamennsku.
En Guðmundur Júní segist aldrei hafa verið
kokkur, og aldrei stýrimaður. Hann byrjaði
sjóróðra við ísafjarðardjúp þegar hann var
12 ára og fékk 300 króna hlut fyrsta sumarið
í Þernuvík. Síðan hefir hann séð mikla pen-
inga koma og fara. Á stóru bátunum byrj-
aði hann fyrst á ,,Gylfa“ og síðan á ,,ísleifi“
hjá nafna sínum. Tók síðan við skipstjórn,
fyrst á „Ármanni", sem kallaður var „Fjósa-
rauður“, svo á Sóley, Gissuri hvíta og ótal
skipum öðrum, að landsins stærstu línubát-
um, og hefir honum alltaf gengið vel. Ein-
VÍKINGUR