Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1976, Page 10

Þarna flöttu menn fiskinn og
söltuðu hann. Þorskhausar voru
hertir og seldir austur í sveitir.
Sveitamenn komu með afurðir
sínar og seldu fyrir harðfisk, herta
þorskhausa og tros. Man ég eftir
miklum lestarferðum af þessu til-
efni. Bændur komu með skinna-
vöru kjöt, smör, kæfu og annan
mat og fengu í staðinn þorskhaus-
ana, og harðfiskinn sem þá þótti
herramannsmatur.
— Menn verkuðu sinn fisk
sjálfir. Söltuðu hann og umstöfl-
uðu honum. Um vorið kom
skyldulið þessara manna, konur og
börn og rifu fiskinn upp, vöskuðu
hann og breiddu til þerris, ýmisst á
sjávarkambinum, eða upp á
hrauninu. Fiskreitir voru á hraun-
inu fram undir stríð með fram
veginum frá gamla samkomuhús-
inu í Grindavík og upp fyrir þar
sem félagsheimilið stendur i dag,
eða á því svæði sem nú stendur á
meginhlutinn af hinni nýju
Grindavík.
Á góðviðrisdögum náðu fisk-
breiðurnar talsvert út frá veginum
og fiskurinn var hvítur einsog
brúðarsæng til að sjá.
— Hver einasti maður sem
vettlingi gat valdið kom út á
fiskreitina til þess að breiða fiskinn
og taka hann saman.
Fiskvinna
og heyskapur
— I þá daga var fiskurinn yfir-
leitt fyrsta flokks, en þó kom fyrir
að ekki varð komist til þess að vitja
um netin og fiskur gat skaðast í
netunum og sá fiskur fór til neyslu
heima. Við erum nefnilega aldir
upp á trosi, og trosið var m.a. þessi
fiskur, sem ekki hentaði til út-
flutnings.
— Þessi fiskur kom aðallega á
land þegar gerði „rumbur“ en það
er orð Grindvíkinga yfir það sem
nú er almennt kallað bræla.
— Þetta sem hér er lýst, nær yfir
um það bil 15 ára tímabil einsog ég
man þetta. Svo hagaði til heima á
Járngerðarstöðum að við höfðum
dálitla grasnyt og það höfðu
reyndar flestir í Grindavík. Þegar
búið var að breiða fiskinn, þá var
keppst við til þess að komast heim í
heyskapinn. Það var þá ýmisst
verið að breiða hey eða taka það
saman, slá og raka yfir daginn, svo
seinni part dags var farið út á fisk-
reitina til þess að taka saman fisk-
inn. Svona var þetta á sólardög-
um. Þetta var gert klukkan 4—6
um eftirmiðdaginn, eftir því hvort
búist var við,,áfalli“ eða ekki. Að
því loknu var þotið heim aftur og
tekið til við heyskapinn. Þetta var
sumarvinnan hjá okkur, sem allir
tóku þátt í.
Þegar fiskurinn var orðinn
nægjanlega þurr til útflutnings, þá
var hann tekinn heim í hús og
lengi vel eða um og fram yfir 1930
voru það fiskkaupmenn sem komu
Fiskur á seilum í flæðarmálinu í Grindavík áður en bryggjurnar komu. Fisk-
urinn flýtur í seilarólunum og verið er að draga hann upp og flytja yfir á
burðarólar, einsog greint er frá í samtalinu. Á myndinni eru talið frá vinstri,
Ólafur Sigurþórsson frá Kollabæ í Fljótshlíð, sem síðar var lengi gjaldkeri
Mjólkursamsölunnar, Guðmundur Tómasson, sem einnig var ættaður austan
úr Fljótshlíð, nú látinn fyrir mörgum árum og Sveinn Sigurþórsson frá Kolla-
bæ.
194
VÍKINGUR