Sjómannablaðið Víkingur - 01.07.1976, Side 44

t
HORFNIR FELAGAR
t
Það má segja, að við vinir, sam-
starfsmenn og félagar Bjarna Páls-
sonar höfum verið helzt til rólegir
og siðbúnir að minnast þessa sam-
ferðamanns okkar og eftirminni-
legu persónu úr okkar hópi, sem
fórst um aldur fram af slysförum í
starfi sínu á hafi úti aðeins 61 árs
gamall — slysförum sem voru
sorgleg en lítið rædd — ólík hinni
rólegu og skynsamlegu yfirvegun
sem var alla tíð einkennandi í fari
þessa látna félaga.
Mín fyrstu kynni af Bjarna voru
ekki fyrr en 1933. Þá var Bjarni að
ljúka járnsmiðanámi í hf. Hamri í
Reykjavik. Þá kom hann að máli
við mig og bað mig að kynna sér
möguleika á því hvort unnt væri
að fá að reyna að taka Vélstjóra-
skólann á einum vetri, sagðist
vera nokkuð vel undirbúinn í al-
mennum fræðum og langaði til að
reyna þetta ef nokkur tök væru á.
Ég taldi þetta útilokað eftir því
sem okkar ágæti (gamli og góði)
skólastjóri M. E. Jessen hafði inn-
prentað okkur á árunum
1924-1925 þegar ég var undir hans
handleiðslu, en þá var það að hans
sögn algjör skilyrði að nemend-
ur Vélstjóraskólans væru tvo vetur
i skólanum til þess að ganga undir
próf.
Mér leizt strax vel á þennan
unga og framsækna mann og lof-
aði að ræða þetta mál við okkar
gamla og góða skólastjóra, en gaf
honum að því er mig minnir litlar
vonir um árangur.
M. E. Jessen tók þessu máli hins
Bjarni Pálsson,
vétstjóri frá Hrísey
F. 27.6. 1906
0. 17.2. 1967
vegar betur en ég hafði búizt við og
virðist hafa breytt um óbreytan-
legan einstefnuakstur á þessu sviði
og svar hans var á þá leið, að „ef
þessi ungi maður treystir sér til að
fylgja mér í báðum deildum skól-
and þar sem ég kenni og taka svo
próf í öllum greinunum án þess að
fylgjast með þeim daglega má
hann gjarna reyna, en þetta verður
erfitt.“
Bjarrn tor svo í skólann og lauk
prófi með prýði. Þarna var enginn
meðalmaður á ferðinni, góð und-
irbúningsmenntun (ekkert skyldu-
nám) ástundun, gáfur og dugnað-
ur. Mun Bjarni eiga met á þessu
sviði og þótti Vélstjóraskóli íslands
á þessum árum þó nokkuð erfiður
viðureignar á tveim árum fyrir
allflesta meðalmenn.
Eftir vel heppnað vélstjórapróf á
mettíma var Bjarni nokkurn tíma
vélstjóri á togurum, varðskipum
og hjá Ríkisskip en undi ekki lengi
við hið tilbreytingarlitla og ein
hliða starf og fór í land, braut allar
brýr að baki sér eins og fleiri sem
þótti vélgæzla ekki nógu mikil
fullnæging starfsorku ungs og
framsækins manns. Hann hafnaði
öllum hinum mörgu lífstíðar-
tryggingum sem vélstjórastéttin
var vissulega búin að tryggja sín-
um meðlimum, fór í land til þess
að njóta lífsins, leiður á að horfa á,
þreifa á og smyrja sömu legurnar,
sömu stangirnar dag og nótt.
Hann gerðist forstjóri frystihúss
í heimabyggð sirini, Hrísey, og
síðar kaupsýslumaður. Hann náði
fljótlega umboðum fyrir heims-
þekkt fyrirtæki á Norðurlöndum,
Englandi, Þýzkalandi og í Banda-
ríkjunum, enda málamaður góður,
vel menntaður, „sjarmerandi" og
persóna sem hvarvetna vakti at-
hygli.
Þrátt fyrir þetta varð umboðs-
mennska hans aldrei nægilega já-
kvæð og hvarf hann aftur að vél-
stjórastarfinu, sem sannarlega
virðist henta betur mönnum sem
komnir eru yfir miðjan aldur en
linum yngri sem vilja (og þurfa að
a að) njóta hinna töfrandi fjöl-
228
VÍKINGUR