Náttúrufræðingurinn - 1963, Blaðsíða 5

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
147
4. E. rhabdocarpa Schwaegr. (1. mynd
A) er algengasta tegund hér a£ ættkvísl-
inni Encalypta (Klukkumosar). Þessi ætt-
kvísl er auðþekkt á hinni sérkennilegu
hettu, sem er ekki eins hjá neinum öðr-
um mosurn.
5. E. alpina Sm. er ekki talin fullgild
íslenzk teguncl í B.I., þótt hennar hefði
verið getið liéðan af Lindsay (E. commu-
tata), því engin eintök fundust í söfnum.
Þessa tegund fann ég 1962 í fjallinu Hesti
í Djúpadal í Eyjafirði.
6. Pottia heimii (Hedw) Fúrnr. hefur
fundizt á nokkrum stöðum við sjávarsíð-
una.
7. Stegonia latifolia (Schwaegr.) Vent.
(Pottia latifolia í B.I.) er mjög sjaldgæf
tegund, sem aðeins hefur fundizt við
Eyjafjörð.
8. Desmatodon cernuus (Húb) Br.Eur.
virðist vera víða með sjó í Eyjafirði, en
er ófundinn annars staðar.
9. D. latifolius (Hedw.) Brid. er víðar
en virðist, þó sjaldgæfur.
10. ITortula obtusifolia Schleich. er í B.I. getið frá tveim fund-
arstöðum á Suðurlandi, Drangshlíð og Fljótshlíð. Eintök frá þess-
um fundarstöðum eru ekki til í Náttúrugripasafninu hér, svo
ekki get ég fullyrt neitt um það, hvort hér er um rétta nafngrein-
ingu að ræða eða ekki. Rétt þykir mér þó að taka þessa fundi með
varúð. Þessir fundarstaðir eru báðir á því svæði, sem Tortula
muralis vex á, og úr Mýrdalnum hef ég fengið Tortulu, sem
brugðið undir smásjá virðist vera T. obtusifolia, en við nánari
athugun er um greinilega T. muralis að ræða. Þessarar tegundar
hefur verið getið frá einum fundarstað í Skandinavíu, en sá fund-
ur er dreginn nokkuð í efa.
11. T. muralis Hedw. hefur fundizt á nokkrum stöðum á svæð-
inu frá Mýrdal og vestur á Reykjanesskaga.
12. T. ruralis (Hedw.) Crome (2. mynd) er algengasta tegund
1. mynd.
A. Encalypta rhabdocarpa
11. Tortula subulata.