Samvinnan - 01.04.1948, Blaðsíða 9

Hér heldur erindreki S. í. S.
áfram frdsógn sinni frá Fljóts-
dalshéraði. Segir hérfrá deilda-
búa, mönnum og málefnum.
fundum Kaupfélags Héraðs-
Fundarvestir að Straumi i Hróarstuns,u
Fundarfólk að Strönd
MEÐAL SAMVINNUMANNA Á
FLJÓTDALSHÉRAÐI
EFTIR. minuisstæðar viðtökur og þessa
ánægjulegu dvöl á Skriðuklaustri, héld-
um við í næturhúminu áleiðis til náttstaðar.
Veður var hið bezta. Óli „sló í“, og eftir
skamma stund vorum við komnir að Geita-
gerði, þar sem Vigfús kvaddi okkur. Eftir
það héldurn við áfram eins og leið liggur
aiður með Lagarfljóti. Tíminn leið fljótt við
hugleiðingar um lífið og tilveruna, milli þess,
sem við Þorsteinn upphófum raust okkar og
sungum af hjartans lystisemd. Var gott að
leggjast til hvíldar á Egilsstöðum eftir langan
og ljúfan dag.
Næsta dag, föstudaginn 9. maí, var haldinn
fundur í Skriðdalsdeild. A leiðinni fram í
dalinn staðnæmdust við um stund að Ketils-
stöðum á Völlum; þekktum bæ og greiða-
sölustað. Þar var áður kirkjustaður, en er
nú ekki lengur talinn slíkur; fyrirfinnst þar
samt ennþá kirkja, þótt enginn þjóni prest-
urinn.
Að Ketilsstöðum var gott að koma, og
skemmtilegt, til Bergs bónda — bróður Þor-
steins kaupfélagsstjóra — og Sigríðar konu
hans, að ógleymdum föður hennar, öldungn-
um og öðlingnum Hallgrími Þórarinssyni.
(Hallgrímur lézt á s. 1. hausti). Seinna áttum
við þó eftir að reyna þetta betur.
Næsti áfangastaður var Stóra-Sandfell. Þar
býr deildarstjóri þeirra Skriðdælinga, Bjöm
Guðnason, ásamt bróður sínum Kristjáni, og
aldaðri móður þeirra. Á öðrum bæ á Héraði
býr bróðir þeirra, aleinn, en af miklum
myndarskap og dugnaði. Það, sem einkum
einkennir Stóra-Sandfellsbræður, fyrir utan
dugnaðinn, er einstakur þrifnaður og snyrti-
mennska í allri umgengni. Fannst mér furðu-
legt, að slíkir fyrirmyndarmenn skyldu ekki.
ennþá hafa staðfest ráð sitt.
Björn fór í ,,jeppa“ sínum til fundarins,
en þar sem hann var óvanur að aka, gerðist
Þorsteinn hans einkabílstjóri. Við Óli fylgd-
umst með á okkar fák, i humátt á eftir, og
Eftir Baldvin Þ. Kristjánsson
var strákurinn stundum að gagnrýna keyrslu-
lag frænda síns, sem hann vissi óvanari sér í
meðferð á ,,jeppum“, þrátt fyrir mikla öku-
reynslu, að öðru leyti.
Fundurinn var haldinn í samkomuhúsinu
við Arnhólsstaði, ekki langt frá kirkjustaðn-
um Þingmúla í Skriðdal. Þarna virtist kald-
hranalegra en niðri á Héraðinu, enda var
líka hálfhryssingslegt veður. En fallegur er
Þingmúlinn sjálfur; fjall á sjötta hundrað
metra yfir sjávarmál, og sést langt að, eins
Björn Kristjánsson i Grófarseli
og margir kannast við af myndum. Fólkið er
dugnaðarlegt og afkoma manna í Skriðdaln-
um sízt lakari en annarra, sem þó búa við
blíðara veðurfar, á mýkri mold.
Það er mér minnisstæðast frá Skriðdals-
fundinum, sem fór á milli Þorsteins og Snæ-
bjarnar bónda í Geitdal. Var þar sem oftar
Ijóst, að Þ. J. þekkir sína menn og jreir hann.
Gætir þess ekki hvað sízt í viðureignum á
vettvangi kaupfélagsmálanna, þar sem margt
flýgur bæði í gamni og alvöru. Nú fann
Snæbjörn að því, að í K. H. B. væri sjóður,
sem aldrei væru neinir peningar í, jrrátt fyrir
vissar álögur á kaupfélagsmenn lians vegna.
Vildi hann fá að vita, hverju slíkt sætti. Þor-
steinn lét ekki þarna frekar en endranær
standa á svörum og upplýsti, að hér væri að-
eins um að ræða afskriftarreikning vegr.a
bygginga kaupfélagsins. Snæbjörn vildi ekki
algjörlega taka þetta sem góða og gilda vöru,
og sérstaklega kæmi ekki til nokkurra mála
að nefna óbermi það, er ekki þjónaði öðrum
tilgangi, „Byggingarsjóð“ væri slíkt algjór-
lega ótækt! Þorsteinn taldi hins vegar, að
nafnið skipti engu máli; hitt væri aðalatrið-
ið, hvaða gagn reikningurinn gerði. Kom
hann þá með jretta snjalla dæmi, sem ég
held mig muna nokkurn veginn orðrétt:
„Það er nú t. d. með þig, Snæbjörn minn —
þú heitir Jressu kalda og hráslagalega nafni,
sem getur jafnvel sett hálfgerðan hroll í
mann. En Jressi áhrif liverfa strax eins og
dögg fyrir sólu, þegar maður kynnist þér. Þá
kemur í ljós þessi inndæli og hlýlegi maður,
og þá sér maður, að nafnið skiptir bara engu
máli, og Jrú ert jafngóður, hvað sem þú
heitir. .. . Eins er það með reikninginn!" —
Þessu gat Snæbjörn ekki mótmælt!
Skriðdalsfundurinn var ekki langur, þótt
hann væri skemmtilegur. Að honum loknum
héldum við niður að Ketilsstöðum, þar sem
við áttum eftir að gista þrjár næstu næturnar.
Eftir mát sáum við Þorstein í rökkrinu, með
9