Spegillinn - 01.09.1947, Side 7

SPEGILLINN
149
Fékk 1 — eina —
síld í Kollaíirði.
Bátar liafa undanfarið
ieitað síldar hér á Faxaflóa,
en orðið lítið varir, utan
einu sinni, svo sem gelið
var i Vísi þá.
Á þriðjudag fór vb. Ægir
frá Akranesi upp i Kolia,-
fjörð með reknet og rcyndl
þar. Bar förin þann árang-
ur, að ein síld fékkst í netin!
Þót’t aflinn liafi ekki orðið
meiri, telja menn þó, að sild
muni vera að ganga hér í
ftóann og firði inn af hon-
um.
VANDAMÁL DAGSINS
„Vorsins friður vorsins þrá“
vakti fyr í sálu minni,
hlustaði þó einatt á
allt er stjórnin birta kynni
sendimönnum sínum frá,
sumum austur í Rússíá,
aðrir voru Attlee hjá
einfaldir í þjónkun sinni.
Afrek þeirra ansi klén
okkur hérna heima virtist,
en allt í einu í útvarp birtist
Bjarni Ben.
Þó þeir svelti liti um álfur
eigi varla spón á disk
engir éta íslands fisk
ekki jafnvel Stalín sjálfur.
Áki þessum einkavin
ætlað hafði þunnildin
og öreigunum í hans ríki
á þeim skyldi vömbin kýld.
nú æpa þeir og enskir lordar
íslands síld.
Hlustaði ég hljóður á
hundurinn hvar grafinn lá.
Ó kei sagði ég allt í lagi
eins og jafnan fyr
hagfræðingar hafa sagt
liöfuð sitt að veði lagt
útflutningur okkar verður
áttahundruð milljónir.
Undir niðri uggur bærðist,
eins og kannske er von,
í angist minni upp ég hringdi
Árna Friðriksson.
En Árni varðist allra frétta,
aflagt kvaðst hann hafa að spá,
úr háum söðli ei hafði að detta
hugsaði ég, en sagði ei þá.
Las ég um í öllum hlöðum
er nii síld í stóruin vöðum.
fullar eru allar þrær
eitthvað 100 skip í gær,
nú skal lifað hæ og hó
og hjartað örar sló.
Enginn friður engin hvíld
allir fiska síld.
„Dimmt er á dökkumiðum
djúpur er úfinn sær“,
kuldahrolls ég kenni,
kaffi skammtað var í gær,
tómar eru allar þrær,
ömurlegt á flestum sviðum.
Hark er nóg í heimsins glaumi
hrekk ég upp af ljúfum draumi.
Nú á að fara að skammta skó,
skrattinn hafi það þó.
Konan orðin örg og fýld.
Bræla yfir öllum sjó
og engin síld.
Skjálfandi ég allur eigra
eins og strá í landnyrðing,
nefndin á ennþá eftir
eina tilkynning.
Kveða skyldi ég napurt níð,
nú er hún öll í töluliðum,
upptrekkjandi á öllum sviðum
er það taugastríð.
Greini ég hvergi gæðavottinn,
í gremju sagði ég við drottinn:
..Þarna sérðu kannske livað J>að
kostar að skammta síld“.
Grímur.