Spegillinn - 01.01.1958, Qupperneq 8

6
5PEGILLINN
ARABAHÖFÐINGI
nokkur hefur fyrir nokkru látiS þá ósk
sína í Ijós við ábyrg blöð að fá ekkjufrú
Roosevelt í kvennabúr sitt. Hefur þetta
vakið viðeigandi eftirtekt og kjaftasögur
um allan heim og smartir blaðamenn leitt
ýmsum getum að þessari girnd höfðingj-
ans. Vér teljum ástæðuna einfaldlega vera
þá, að honum liefur verið farið að leiðast
lambaketið.
SOVÉTSTJ ÓRNIN
hefur frá og með nýári hækkað allveru-
lega vodkaprísana í ríkinu, en þó er tekið
fram, að þetta sé alls ekki gert með for-
þénustuna fyrir augum, eins og hér tíðk-
ast, heldur af siðferðilegum ástæðum, þar
eð „nokkur liluti þjóðarinnar“ neyti guða-
veiganna í óhófi. Af þessu má álykta: í
fyrsta lagi, að æðstaráðinu sé nú loks farið
að ofbjóða fylliríið á Krúséff, í öðru lagi,
að forsetabrennivín tíðkast ekki í Sovétt-
inu og í þriðja lagi, að Krúséff sé svo fá-
tækur, að liann muni um verðliækkunina.
Eins og af öllu þessu má sjá, er fregnin
öll liin lærdómsríkasta.
VINSTRISTJ ÓRNIN
hefur fengið sjálft Alþingi til að sam-
þykkja, að enginn ríkisstyrkur skuli fram-
vegis veittur til Kvíabryggju og megi hún
nú liætta að kalla sig Föðurtún og aftur
fara að kenna sig við kvíarnar, svo sem
tíðkaðist í tíð Klásens. Eins og öllum mun
kunnugt, hefur undanfarið verið þarna
hressingarliæli fyríir bamingsmenn þjóð-
arinnar, en þó liafa fleiri flýtt sér að borga
meðlagsskuldir sínar, til mikils uppsláttar
fyrir bæjarsjóð Reykjavíkur, og er þessu
vitanlega stefnt gegn honum. Hafa lands-
feðumir nú sent vinstristjóminni þakkar-
ávarp og segjast ætla að kjósa Þórð í bæj-
arstjóm.
í BOMBAY
austur í Indlandi hefur fimmtán ára stúlka
verið dregin fyrir lög og dóm og fundið
það til foráttu, að liún hafi með tilstyrk
sex annarra kvensna, drepið kall föður
sinn og étið. Gátu þær einhvemveginn lóg-
að kallinum, steiktu hann síðan og átu
„að viðhöfðum ýmsum helgisiðum“. Þama
sést að Indverjar em vestrænum þjóð-
um fremri. Á vesturlöndum sýnir fólk ást
sína með því að œtla alveg að éta hvort
annað, en hinir austrænu stíga skrefið á
enda og láta verða úr framkvæmdum.
HVERAGERÐI
er nú vel á vegi að verða heimsfrægur bað-
staður og lieilsulindabær, ef trúa má spá-
dómum Gísla Sigurbjörnssonar, sem und-
anfarið hefur sent þangað heilar torfur af
vísindamönnum, til þess að rannsaka þar
hveravatnið og dmlluna. Já, það má segja,
að tímarnir breytist. Einhvemtíma hefði
því ekki verið mn Ölfusið spáð, að það
ætti að verða vettvangur fyrir annarlegt
tungutal hversdagslega.
í FÆREYJUM
em rússneskir síldveiðimenn orjðnir því-i
líkir aufúsugestir hjá innfæddum mönnum
og konum, að Dönum er farið að ofbjóða
og óttast að missa eyjaskeggja austur fyrir
járntjald þá og þejgar. Fleimm ofbýður
þetta en Dönum og oss. Þannig segir Tím-
inn (og eyðir til þess dýrmætu plássi, sem
hægt væri að rífa niður heilt mannvirki
fyrir íhaldinu á, í sambandi við kosning-
arnar): „.... Og nú hafa Rússar meira
að segja boðizt til að taka Færeyinga í
læjri og kenna þeim rússneskar veiðiað-
ferðir“. Finnst oss þetta einkar lymskulega
orðað, því að vitanlega er þarna átt við
kvenfólkið.
DANSKENNARAR
í Bretlandi inu mikla hafa gert hálfgerðan
aðsúg að Margréti prinsessu fyrir það, að
hún hefur látið sig hafa það að rokka og
tjútta á dansleikum undanfarið og þannig
aukið vinsældir þessara dansa, en þeir hafa
þá ónáttúru að lærast á tíu mínútum og
þurfa engir kennarar þar nærri að koma.
Er því vá fyrir dymm hjá stéttinni. Oss
finnst málið vandasamt. Ef prinsessan get-
ur rokkað og tjúttað af sér hjartasorgina,
sem blöðin liafa svo mjög gert að umræðu-
efni, ætti henni að vera það sízt of gott,
og vitanlega mundi nú enginn fara að
skæla þótt danskennurum fækkaði eitthvað
ofurlítið.. Sem sagt, vandamál. •
HERMANN
lét þess getið í nýársræðu sinni — sem sner-
ist mest um efnahagsmál — að verið væri
að rannsaka hag ríkisins og svo lands-
manna, en ekki nefndi hann, hvenær því
verki yrði lokið. Kannske þurfa hagfræð-
ingar að lifa eins og aðrir menn, en mörg-
um mun samt þykja þetta hin ónauðsyn-
legasta ráðstöfun, þar sem nærri muni
mega fara um hag ríkis og landsmanna, án
þess að nokkur liag^fræðingur komi þair
nærri.
MARIA CALLAS
hin alkunna söngkona hefur látið sig hafa
það, þegar hún átti að fara að syngja í
einni óperu í Róm og forsetinn var þegar
mættur með fleira stórmenni, að missa
röddina, eða öllu heldur líklega þykjast
liafa misst hana. Varð forsetinn og stór-
mennin að gera svo vel að snauta heim við
svo búið, en María litla hafði gaman af.
Vér hyggjum Maríu litlu þama hafa verið
að mótmæla fyrir sitt leyti því snobberíi,
sem víða viðgengst, að vera að innlima það
í leikhúskrítíkur, hvort forsetinn er við-
staddur sýninguna eða ekki, og er hún þá
ekki út af eins vitlaus og vér höfum hing-
að til lialdið hana vera.
ÞÝZKA MYNTSLÁTTAN
liefur nýskeð gefið út þrjá peninga með
sviðakjamma af Adenáer á. Eru þeir úr
gulli og einkum ætlaðir söfnurum, sem
þurfa að smúla undan skatti. Þegar þetta
fréttist liingað til lands, liljóp ríkisstjóm
vor til og birti ýtarlega skýrslu í heimilis-
blaðinu Lögbirtingi' um efnasamsetningu
íslenzkrar myntar, og era góðmálmamir
eir og nikkel þar svo yfirgnæfandi, að lítill
vafi getur á því leikið, að vér höfum ein-
livem harðasta gjaldeyri í heimi.
Á SJÁLFAN JÓLADAGINN
vildi svo slysalega til, að eldur varð laus
í jólatré einu hér í höfuðstaðnum, er svo
grunsamlegur þótti. að lögreglan kvaddi
Rafmagnseftirlit Ríkisins, til þess að úr-
skurða orsök eldibrandsins. Þaut eftirlitið
upp frá jólaketinuu og sá jafnskjótt, að
hér var um íkveikju að ræða frá svoköll-
uðu englahári, sem hafði leitt straum með
áðurnefndum afleiðingum. Verður nú fyr-
irskipað, að framvegis skuli ekki koma
hingað til lands nema sköllóttir jólaenglar.