Spegillinn - 01.01.1958, Síða 14

ÁUKKFmDVR I
!'f HREVPSNEFNDimi
(Á fundinum eru aðeins mættir
fjórir hreppsnefndarmenn, hinir
gátu ekki komið vegna búsanna,
og það gleymdist að boða vara-
menn í tæka tíð).
Oddvitinn: „Ég segi þá fundinn
settan. Það verður að hafa það,
þótt við séum ekki nema fjórir".
Úthreppingur: Ætli það sé ekki
fjandans nóg? Fundurinn tekur
vonandi þeim mun styttri tíma.
Hundahreinsunarmaðurinn: Ég
leyfi mér að draga í efa, að þetta
sé lögmætur fxmdur, þar sem ekki
eru mættir tveir þriðju hlutar
hreppsnefndarinnar.
Formaður nautgriparæktarfélags-
ins: Það skiptir í sjálfu sér ekki
höfuðmáli að mínu viti að fundur
sé lögmætur, heldur hitt, að eitt-
hvað sé sagt af viti og til gamans.
Oddvitinn: Við göngum þá til dag-
skrár án frekari málalenginga. Það
eru aðeins tvö mál á dagskrá; eldi-
viðarkostnaðurinn við barnaskól-
ann og fyrirkomulagið á irmheimtu
nautstolls. Ég legg til að við ræð-
um þessi tvö mál sitt í hvoru lagi
og byrjum á eldiviðarkostnaðinum.
Orðið er þá laust ef þið viljið segja
eitthvað um hinn sívaxandi eldi-
viðarkostnað í heimavistarskólan-
um.
Úthr.: — Börnin hafa kvartað
mjög um kulda í skólanum. Ég tel
allsendis óforsvaranlegt að börnin
skuli fá naglakul og kuldabólgu í
tímunum.
Form. nautgr.fél.: — Það eru ein-
göngu börn úr úthreppnum, sem
hafa kvartað. Ég tel að þau hafi
engan rétt til að fá kuldabólgu,
umfram önnur börn.
Hundahreinsarinn: Já, ég skal
ekki um það segja, en hitt veit ég,
að strútótta tíkin skólaráðsmanns-
ins hefur verið með niðurgang í
allan vetur.
Úthreppingur: Þarna sjáið þið.
frá Reykjavíkurbréfum Bjama Ben. Ég
kalla þig bara göban d8 geta komizt
til þess arna, svona í mi’Sri sláturtíS-
inni. Héfian er allt bœrilegt aS frétta
l. s. g. LuSvík er hættur aS leika sér
á& skeljum á hól og er nú búinn afi
koma þeim á flot — ekki þurfiS þiS
afi skammast ykkar fyrir hann í stjórn-
inni. Os Eysteinn er búinn aS afgreiSa
tekjuhallalaus fjárlög, meS því snild-
artrikki afi svissa bara verstu og
stærstu útgjaldaliSunum yfir á nœsta
ár, og næsta ár veröur þeim svo aftur
svissaS yfir á þar nœsta ár og svo
áfram, þangáö til til einhverntíma
kemur að því afi íhaldiS komist í
stjórn, há fœr þáö á sig alla súpuna,
og svo begar sú súpa er étin efia kom-
in fyrir kattarnef á annan hátt, tök-
um viö völdin aftur. En þetta gení-
alítet Eysteins hefur þó eina skugga-
hliff, sem jafnvel Hanníbal gat ekki
óráö fyrir, og er hann seigur með
órana. Síöan fjárlögin komu út, hefur
ekki linnt bréfaskriftum til mzn frá
útlandinu, og öll hljófía bréfin upp á
eitt og þaö sama: áó fá Eystein lán-
áöan, þó ekki vœri nema stuttan úma,
til þess áö koma fjármálum ríkjanna
í betra horf. Þá kemur líklega áó því,
á& vi ö förum aS þéna á Eysteini, því
aö leigan er há fyrir svona faglegar
leiöbeiningar, ekki sízt á fjármálasviSó-
inu.
Svo eru nú bœjarstjórnarkosningar
á döfinni hér, og fara aS þesSu sinni
fram eftir nýjum lögum, sem viö
bjuggum til á síSasta þingi, og svo
höfum viS sett laumukomma á list-
ann okkar til aSó drýgja ÞórS meö; þér
œtti d8 líka þdö, ha? Og smölunin
gengur vel hjá okkur; seinast talaöi
hann Faraldur, sem er okkar dugleg-
asti smali, vifi nokkra Ungverja. sem
eru staddir ....
— Ertu spinnvitlaus, mannandskoti!
æpti Hermann nú, ög vaknaði eins
og af dvala. — Þú ert beinlínis að
gera grín að manninum, sem við verð-
um fyrir alla muni að hafa góðan. að
minnsta kosti fram yfir bæjarstjórnar-
kosningar. Maður skyldi halda, að þú
hefðir eámið þetta blinda'ugafullur! Ög
svo minnistu alls ekki á heimspóli-
tíkina, fremur en hún væri ekki til.
— Nei, herra, sagði ég. Þú getur
reitt þig á. að ég var aldeilis blánk-
edrú þegar ég samdi þetta, og ef eitt-
livað er að því, eru þaö sennilega kyn-
órar frá hitabrúsanum, sem ég var
meÖ í vasanum, þegar þetta var ritað,
einliversstaÖar uppi í ljósvakanum.
— Svei mér ef mér er ekki skapi
næst að gefa íhaldinu þig aftur, sagði
Hermann. — Maður getur ekki einu-
sinni notað þig til ómerkilegustu skít-
verka . . .
— Á ég að skrifa Lása prívatbréf
og segja honum, hvað þú kallar bréfa-
skiptin við hann? spurði ég.
— Nei, ég meinti ekkert með þessu.
sagði Hermann. — Ekki fer ég að of-
urselja þig íhaldinu. Ég veit, að þínir
hæfileikar njóta sín ekki nema í
stjórnaraöstöðu.
— Nei. mér er beinlínis áskapað að
vera stjórnarmegin. sagði ég. — Og
ég veit að þú þekkir svoleiðis áskapan-
ir, Hermann minn, er það ekki?