Spegillinn - 01.07.1960, Blaðsíða 7

S P E G I LLI N N
151
(jtóandli 'ókefttffltaHalítf
Það er engin von, að þeir sem
aldir eru upp við rímnakveðskap
og sagnalestur sem einu skemmt-
un, séu mjög kröfuharðir um fjöl-
breytni í skemmtanalífi á efri árum,
en slíkum er bara farið mjög að
fækka í landinu og nýjar kynslóðir
koma í þeirra stað, sem krefjast
síaukinna nýjunga. Nú semstendur
eru dægurlögin helzti arftaki rímn-
anna og textunum svipar reyndar
til þeirra bvað leirburð snertir,
sláandi langsamlega út á því sviði
bæði erfiljóð og sábna, og er þá
langt til jafnað. Er jafnvel svo
komið að einlægir unnendur skáld-
skapar eru í örvæntingu sinni
farnir að heimta atóm framan við
þessar skáldskapargreinar, segjandi
sem svo, að verra geti það að
minnsta kosti aldrei orðið. En sem
betur fer virðist vinsældum dægur-
laganna heldur fara hnignandi, og
má nefna því til sönnunar, að í
síðustu tíð þykir nauðsynlegt að
láta fegurðardrottningar — fyrr-
verandi, núverandi eða tilvonandi
— flytja þau, í þeirri veru, að gæj-
arnir, sem oft eru lítt skáldlega
sinnaðir, muni láta nægja að
hafa eitthvað fyrir augað og ekki
taka það svo sérlega nauið þó að
fegurðardrottningamar hafi verið
valdar í myrkri.
botninn í þetta Hermann minn.
Vertu ævinlega blessaður og sæll
og skilaðu kveðju til kunningj-
anna.
Þinn einl.
Jón Jónsson.
P.S. Guðrún mín biður kærlega
að heilsa til þín með beztu þökk-
um fyrir móttökumar í vor.
Sami.
Eins og plagar að vera þegar
einhver afturför eða stöðnvm gerir
vart við sig í þjóðlífinu, rísa upp
einhverjir þjóðhollir menn og hug-
myndaríkir og leitast við að sporna
við afturförinni. Gildir þetta ékki
hvað sízt um skemmanalífið, að
klókir menn eru alltaf að finna
einhver ný ráð til að auka fjöl-
breytni þess. Þannig er áberandi,
hve margir leikflokkar hafa risið
upp á síðustu árum, sem ferðast
um landið og þéna með því minnst
þreföldum tilgangi: Ávinna sjálf-
um sér aura, auka listræmma
með þjóðinni og stuðla að jafnvægi
x byggð iandsins, sem er nú líklega
það allra bezta af þessu þrennu.
Sem dæmi um áhugann má nefna,
að stundum er skipt um nafn á
gömlu og útgengnu leikriti og bor-
ið fram fyrir sveitamanninn með
nýja nafninu. Eitthvert rövl var
verið að gera yfir því í blöðxmum
nýlega, að leikrit, sem einusiimi
hét „Dorothy eignast son“ heiti
nú „Lily verður léttari" og sé
slíkt hin mesta ósvinna. Mér finnst
nú lítið gera til eða frá, hvað
kvensan heitir; hitt er aðalatriðið,
að í báðum tilfellunum hefur hún
verið kas, svo að allir ættu að geta
verið ánægðir, enda eru það ekki
nema einangraðar hjáróma raddir,
sem geta verið þekktar fyrir að
vera að pípa út af svona smámun-
um.
En mikið vill alltaf meira. Fólkið
heimtar brauð og leiki, engu miður
en skríllinn í Rómaborg forðum.
Hvað það fyrra snertir má segja,
að allt sé í lagi hjá okkur; engin
þurrð mun vera á hráa rúgaranum,
sem mönnum er boðið upp á, að
minnsta kosti biður enginn um
meira af honum hér í höfuðstaðn-
um, en það eru bara leikirnir, sem
fólkið heimtar æ meira af. Og til
þess að fullnægja eftirspurninni,
tóku máttarvöld vor málið í sínar
hendur, þar sem einstaklingsfram-
Gylfi Þ. Gislason og kona hans
fóru i Kíerniorcuii. 18. júni. i
hcimsókn tii Sovétrikjanna i
boði menntaniálarádhcrra Sovét-
rikjanna. ðlunu ráðherrarnir eifta
viðræður um samskipti land-
anna um nienningarmál.
^3