Spegillinn - 01.07.1960, Blaðsíða 8

152
S PE □ I LLI N N
takið þraut, og fann upp togara-
uppboðin.
Ekki eru togarauppboð að vísu
alveg glæný frekar en annað undir
sólinni okkar, en að vissu leyti
eru þau það þó, því að til skamms
tíma hafa ekki verið boðnir upp
nema ónýtir ryðkláfar, sem menn
annaðhvort seldu aftur sem brota-
járn eða sökktu með sæmilegum
ábata, en þetta er algjörlega gengið
yfir í söguna og nú á síðustu árum
eru ekki boðnir upp nema fxnir og
fallítt togarar, sem enn eru tiltölu-
lega nýir og hægt að fiska niður-
greiðslur á, ef ekki annað. Hafa
uppboð þessi verið haldin með
hæfilegu millibili, stundum úti
undir beru lofti og við hin erfiðustu
skilyrði, svo að uppboðshaldari og
hans gestir stóðu með gaddfreðinn
sultardropa á nefinu.
Hið síðasta slíkra uppboða var
háð í Ólafsfirði norður nú ekki alls
fyrir löngu, og voru þar mættir
ýmsir nefndarmenn, bæði frá ein-
stökum útgerðarfélögum og svo frá
ríkisstjórninni, því að hún á nú á
tímum í öllum togurum, sem
keyptir eru til landsins og verður
að lokum að taka við skellum
þeim, er af þeim kunna að hljótast.
Er skemmst frá því að segja að
uppboðsdagurinn rennur uppbjart-
ur og fagur og taka gestirnir að
streyma að úr öllum áttum, og
þurftu hinir fyrstu að sjálfsögðu
að bíða eftir hinum síðustu, eins
og menn- þekkja á samkomum.
Voru allmargir þegar saman safn-
aðir í skrifstofu bæjarfógeta stað-
arins og gerðu sér það helzt til
dundurs að handleika handjárn
ein gömul og merkileg, er þar
héngu uppi á vegg, líklega við-
skiptamönnum embættisins til
varnaðar og viðvörunar. Er
skemmst frá að segja, að tveir upp-
boðsgestirnir höfðu áður en hinir
gæti litið við, fest sig saman á
handjárnunum, svo sem tíðkast í
Bretlandi um lögreglumenn og
bófa, og þótti þetta hin mesta
skemmtan. En er taka skyldi til
hinna alvarlegri starfa, var bæj-
arfógeti beðin um lykla að áhöld-
um þessum, en þá kom bara í ljós,
að slíkir fyrirfundust alls ekki, og
höfðu ekki verið til um langan
aldur. Vandaðist nú málið, eink-
um þótti það kvíðvænlegt ef annar
bandinginn færi að bjóða í togar-
ann, þá yrði hinn einnig aðili að
boðinu. Svo vel vildi þó til, að
embættið átti járnsög eina forna í
fórum sínum. Var henni nú brugð-
ið og gekk maður undir manns
hönd að skilja þessa fyrstu Síams-
tvíbura Ólafsfjarðar í sundur, og
tókst eftir langa mæðu. Hafa járn-
in nú verið send á verkstæði til
viðgerðar og verður smíðaður að
þeim viðeigandi lykill, en hafa
síðan verið föluð á Árbæjarsafnið.
Að sjálfsögðu höfðu aðrir við-
staddir af þessu hið mesta gam-
an og hafa látið svo um mælt,
að framvegis fari þeir ekki
á togarauppboð nema einhver
skemmtiatriði ekki lakari verði lát-
in fram fara x sambandi við þau.
Uppboð geta þurft á sinni viðreisn
og endurbótum að halda, ekki
síður en svo margt annað, ef þau
eiga ekki að verða leiðigjörn með
tímanum.
Borgarstúlka, sem var úti í sveit, var að
horfa á unga, sem voru nýkomnir úr egg-
inu. — Ég get nú vel skilið, hvemig þeir
hafa komizt út úr skuminni, en hinsvegar
get ég ekki skilið, hvemig þeir fóm að
því að komast inn í hana.
Maður nokkur hafði heimsótt ekkju eina
reglulega á hverju kvöldi langan tíma.
— Hvers vegna giftistu henni ekki?
spurði eirm vinur hans.
— Mér hefur oft dottið það í hug, en
hvar ætti ég þá að vera á kvöldin?
Læknirinn úrskurðaði ,að gamli ofurst-
inn þjáðist af vatnssýki. — Já, skiljið þér
.... það er of mikið vatn í líkamanum ..
Ofustinn hugsaði sig lengi um áður en
hann svaraði: — Nú veit ég það! Auðvitað
er það bölvaður ísinn í sjússunum!
/;
£<3 hef eíki' mei'ra yitf
beunzn futnd ei iala ‘
Þangað geystist nú dálítill
hópur kommúnistakvenna,
ruddist inn í salinn án þess
að taka af sér yfirhafnir og
einn af forsprökkum komm-
únista flutti þar skammar-
ræðu yfir borgarstjóra! Að
Frú Auður Auðuns geick
síðan af fundi í mólmæla-
skyni við þessa tilraun komm
únista til þcss að nota Kven-
réttindafélag íslands sem
pólilískt áróðurstæki.