Spegillinn - 01.04.1967, Blaðsíða 13

Menningarmálasérfræðingur
Spegilsins
Fer á fund með þjóðhdtíðnrnefnd
Spegillinn leyfir sér hér með að
kynna fyrir háttvirtum lesendum sín-
um nýjan sérfræðing, er hann hefúr
nýskeð ráðið í sína þjónustu sem ráðu-
naut og sérfræðing í mennta- og
menningarmálum.
Þetta er ungur maður, sem heitir
Styrmir Sturla Fornólfsson. Faðir hans
var stórbóndi fyrir norðan ,hrepps-
stjóri, sýslunefndarmaður, sóknar-
nefndarformaður og meðhjálpari. —
Hann var mikill fræðimaður á alþýðu
vísu, ættfróður vel, hafði verið einn
vetur í Möðruvallaskóla og var bú-
fræðingur frá Ólafsdal.
Fornólfur bóndi var mest hrifinn af
Sturlungaöldinni í sögu íslands og
kunni mikið af Sturlungu utan að.
Þessvegna skýrði hann son sinn í höf-
uðið á þeim fræðimönnunum, Styrmi
fróða og Sturlu Þórðarsyni lögmanni.
Styrmir Sturla er geysilega lærður,
ekki eldri maður. Hann er magister
úr norrænudeild, lærði allt það um
Jón Thoroddsen, sem prófessor Stein-
grímur gat kennt honum, af prófessor
Guðna lærði hann bæjaröðina í
Stokkseyrarhreppi og að rekja Bergs-
ætt og Bolholtsætt. Nokkra tilsögn
fékk hann í knattspyrnu hjá prófessor
Bjarna Guðnasyni, en varð að hætta
því, því að nemandanum hætti til að
verða viðutan og sparka þá í alit
annað en boltann, og í slíku kasti
varð honum það á að sparka í rass-
inn á kennaranum, og lauk þar með
kennslunni. En þetta er eina námið,
sem Styrmi Sturlu hefur mistekizt.
Hann varð magister frá Norrænu-
deild, fyrir djúphugsaða ritgerð um
framættir fornkonunga á Norðurlönd-
um, og hlaut einkunnina: magister
cum egregia lande, hvað útieggist:
með miklum ágætum.
Eftir magisterspróf dvaldist Styrmir
Sturla við ýmsa fræga háskóla til
framhaldsnáms, svo sem í Uppsölum,
Heidelberg, Basel, Oxford, Cambridge
og loks Harward í Bandaríkjunum.
Hann má teljast jafnvígur á allar and-
legar menntir — talar gotnesku og
latínu eins og innfæddur. Hann kynnt-
ist ýmsum ismum í París, og er dús við
Jean Paul Sartre og Friedrich Durren-
matt.
Hér heima hefur hann um stund
unnið að ritstörfum, m. a. skrifað
blaðakrítikk um listir og menningar-
mál, og dæmir flest það, sem hann
skrifar um, niður fyrir allar hellur; er
dómharður og harðskeyttur. Hann
vinnur nú að geysimikilli doktorsrit-
gerð, er hann nefnir: „Kvennafar
höfðingja á Sturlungaöld og fram um
ár 1450“.
Þrátt fyrir óhemju lærdóm sinn, er
Styrmir léttur í málum hversdagslega,
og getur verið hæddinn og launfynd-
inn — á kostnað annarra.
Spegillinn væntir sér góðs af sam-
vinnu við jafnsnjallan mann og Styrmi
Sturlu.
Þjóðhátíð væntanleg, 1974, er nú á
hvers manns vörum, og þótti sjálfsagt
að það yrði fyrsta málið, sem Styrmir
Sturla fjallaði um á vegum blaðsins.
— Gefum vér honum hér með orðið.
Ég, Styrmir Sturla Fornólfsson, mag-
ister artium, hef ákveðið að fylgjast vel
með því, sem nú má kalla mál málanna
á menningarsviðinu.
Nefnd mikil hefur starfað að málinu,
ef starf skyldi kalla. Veltur mikið á að
vel sé valið í svo þýðingarmikla nefnd,
og hefur þetta val ekki tekizt sem skyldi,
fremur en aðrar opinberar nefndir. Til
dæmis vantar þar algerlega unga og
harðvítuga menningarvita, eins og mig,
Sigurð A. Magnússon, Ólaf Jónsson —
og mi g.
Vel er það samt valið, að hafa skáld
í æðstu embættum nefndarinnar: Ljóð-
skáld (hér má prentvillupúkinn ekki að
setja „leirskáld!) í fonnannssæti, róm-
anaskáld í ritarasæti (Þetta skáld fór
vel af stað í upphafi, því að það vann
sér verðlaun fyrir klámsögu, slíkt er
ungra skálda). Þá er leikhússtjóri nokk-
ur í nefndinni, og er ekki nema gott að
vel verði séð fyrir leiklistinni á þjóðhá-
tíðinni. Hins vegar er það ofrausn að
hafa líka leikaratitt nokkurn, sem jafn-
framt nefndarstörfum hefur leikið kláða-
gemling í Marat-Sade, ólátaleik í Þjóð-
leikhúsinu. Þá er í nefndinni banka-
stjóri nokkur svo og barnabætir norðan
af Akureyri, og loks þjóðsagnaritari af
Vestfjörðum, sem mundi eiga að standa
að 60 binda bókmenntaútgáfunni, milli
þess sem hann skiptir um stjórnmála-
flokka .... En sem sagt, þarna vantar
algerlega mestu menningarvitana, mig,
SAM, Ólaf og mig.
Ég óskaði, sem menningarmálasér-
fræðingur Spegilsins, að fá að vera við-
S p e g i 11 i n n 13