Stúdentablaðið - 28.07.1976, Blaðsíða 11

Stúdentablaðið
11
Rangfærslum hnekkt
Hér ætla ég að hrekja beinar
rangfærslursem greinarhöfundur
prýöir ritsmiö sina með. Hann
talar m.a. fjálglega um, aö
„nokkrir stúdentar með össur
Skarphéöinsson i broddi fylking-
ar...” hafi staðið að þinghúsför-
inni. Hér er mjög orðum hallað.
Stúdentar voru i minnihluta á
þingpöllum, en mikiU meirUiluti
mótmælenda var úr öðrum fram-
haldsskólum. En með þvi að af-
laga þennan atburð og kenna
stúdentum um, leggst greinarhöf-
undur á sveif með þeim öflum,
sem hafa frá valdatöku vinstri
manna i Háskóianum lagt allt
kapp á að sverta stúdenta i aug-
um alþýðu. Hann kennir þvi aug-
ljóslega upprunans.
Þá staðhæfir Magnús, að náms-
menn hafi „beitt þingverði og lög-
regluþjóna ofbeldi”. Þetta er
rangt. Við ræðu mina var mikil
þröng námsmanna á þingpöUum.
Það olU þvi' glundroða, er fjórar
eða fimm óeinkennisklæddar ver-
ur hófú að ryðjast inn eftir pöllun-
um með stunum og blæstri og
veltu m.a. bekk um koU i æðisinu.
Mjög var þvi erfitt um vik, að
vikja fyrir þessum óróamönnum,
auk þess sem sú siðvenja rikir á
tsiandi, að þæfast sem best fyrir
þeim sem með ofbeldi hyggjast
ryðja sér braut. Og hið eina sem
þessum mönnum var gert til ó-
hægðar, var að fólk þæfðist fyrir
þeim, enda erfittað vikja islikum
þrengslum.
i annan stað fuUyrðir Magnús,
að þarnahafi „likamsmeiðingar”
átt'sér stað. Hér er um mjög al-
varlega ásökun að ræða, og ég
skora á hann að finna þessum
ummælum stað, en reynast ella
sá maður að biðjast afsökunar á
orðum sinum.
Þá fullyrðir hann, að náms-
menn hafi raskað starfsfriði Al-
þingis með athæfi sinu. Hér er ein
rangfærslan i viðbót. Þegar ræðu-
höld okkar hófust, hafði þingfor-
seti slegið I bjöllu sina, til merkis
um frestun þingfundar. Þingsköp
voru þvi ekki rofin, og þvi ekki
framið lögbrot. Og þar eð lögbrot
var ekki framið, er sýnt, að lög-
gæslumenn voru ekki hindraðir i
starfi. Magnús bitur þama i
skottið á sjálfum sér i rökleiðslu
sinni.ogsýnirenn á ný, að lögmál
rökvisinnar er i höndum hans
undirorpið sama stirðleUca og
beiting sannleikans.
Þá er að geta, afr greinarhöf-
undur telur, aðatburðirnir i þing-
inu hafi gerst i óþökk alls þorra
stúdenta og „hnekkt áliti þjóðar-
innar á stúdentum”. Nú er mér
ekki fullkunnugt um „álitþjóðar-
innar á stúdentum”, en tel vist,
að vaði „þjóðin” i þeirri villu, að
stúdentar séu flestir af kaiiber
Magnúsar og fylgifiska hans, þá
sé það álit heldur óburðugt. Eitt
af markmiðum þessarar greinar
er einmitt að forða sliku. Hitt er
jafnvi'st, ef mari..* ummæli
fólks, að mótmæli okkar i sölum
Alþingis mæltust vel fyrir meðal
almennings, vafalitið vegna þess
álits, sem þingið hefur aflað sér
fyrir starfshætti sina. Og væri
vinsældum þessa atburðar og
réttmæti skotið undir atkvæði
innan Háskólans má heita öruggt,
að fylgjendur hennar næöu langt
út fyrir flokkslinur vinstri
manna.
Tildrög mótmælanna
Það, sem orsakaði mótmæli
námsmanna á pöllum Alþingis
hinn 17. mai sl.' var i fyrsta lagi,
að mjög erfitt var um vik að
framkvæma „hefðbundin” mót-
mæli. Það stafaði af þvi, að rikis-
valdið hafði af kænsku sinni frest-
að lögfestingu frumvarps um
námslán fram á mitt próftimabil
og þvi raunverulega knúið okkur
til andmæla af þessu tagi, ef mót-
mælt skyldi á annað borð. t öðru
lagi töldu námsmenn freklega
gengið á rétt sinn, þegar ráðherra
kippti frumvarpsgerðinni úr
höndum nefndar, sem hafði starf-
að að endurskoðun námslánalaga
um hartnær tveggja ára skeið.
Með þvi var miklu starfi — og fé
— á glæ kastað, auk þess sem hin
lýðræðislega starfsaðferð var
gróflega brotin. Það var þvi ekki
óeðlilegt að námsmenn svöruðu i
sömu mynt.
Þvi var ákveðið að einn úr hópi
námsmanna flytti ræðu á pöllum
Alþingis við afgreiðslu frum-
varpsins. Með þvi hugðumst við
vekja rækilega athygli á andstöðu
námsmanna, enda ekki vanþörf
á, þar sem vissir fjölmiölar höfðu
básúnað það meðal fjöldans, að
frumvarp ráðherra væri grundað
á vilja námsmanna. Slikt var að
sjálfsögðu hrein blekking.
Sá möguleiki vofði yfir að að-
gerð, sem þessi spillti að ein-
hverju leyti þeirri samúð, sem
okkur hafði tekist að vinna mál-
stað okkar meðal fólks. Eftir
mikla yfirvegun komumst við að
þeirri niðurstöðu, að slikt myndi
ekki gerast. Að þvi hnigu þau rök,
að mikillar andúðar hafði gætt á
þvi er menn töldu slæíeg vinnu-
brögð Alþingis. Það almenna álit
speglaðist m.a. i umræðum
manna og skrifum fjölmiðla. Sá
háttur sem námsmenn höfðu á
andmælum sinum var þvi likleg-
ur til að njóta skilnings meðal
fjöldans, sem gat i honum séð
nokkra túlkun á eigin afstöðu til
Alþingis. Að námsmenn hafi met-
ið stöðuna ré"tt, má-m.a. greina af
lesendadálkum blaðanna, sem
þrútna vanalega af bræði, þyki
stúdentar of stórhöggir, — sbr. 1.
des. ár hvert, — en létu litið á sér
kræla af þessu tilviki.
Ællun okkar var að flytja á-
varpið við lok annarrar umræðu.
Til þess hefðum viðe.t.v. þurftað
hefja ræðuhöldin áður en þing-
fundi var frestað. Það reyndist þó
nauðsynlegt, og þingsköp voru
þvi ekki rofin. Lengra hefðum við
aldrei gengið. i grein Magnúsar
eru ummæli min frá Stúdenta-
ráðsfundi þó sett i heimasmiðað
samhengi, sem gefur til kynna að
námsmenn séu reiðubúnir til
hvers kyns lögbrota, málstaðnum
til framdráttar. Ég vil leggja á-
herslu á, að það er a lrangt, og þar
hefur sú árátta sem Magnús er
haldinn til að hagræða staðreynd-
um borið skynsemina ofurliði
eina ferðina enn.
„Kommarnir” i
Stúdentaráði
Vökumenn reyna tíðurn að
berjaþað innifólk, aðhinn vinstri
sinnaði meirihluti Stúdentaráös
sé gerður af gailhörðum komm-
únistum. Ennfremur hafi þeir þá
hugsjón eina að leiðarljósi, að
teyma hinn fávisa lýð á sanaeyr-
um yfir eyðimörkina til fyrir-
heitna landsins. Þetta kallar
Magnús Asgeirsson „eyðimerk-
urgöngu marxisman” i greinar-
stúf sinum. Nú hygg ég, að eftir
lestur á grein hans, gangi fólk
þess ekki dulið, að sé til einhvers
konar eyðimörk i Háskóla ís-
lands, þá sé landfræðileg stað-
setning hennar án tvimæla hægra
megin hinnar pólitisku þrætulinu.
Menn taka þvi staðhæfingum
Magnúsar með nokkurri varúð.
Eigi að siður tel ég rétt að upp-
lýsa á þessum vettvangi, að sam-
starf vinstri aflanna i Háskólan-
um spannar allar götur sem
liggja vinstra megin Sjálfstæðis-
flokksins. Það er að visu rétt, að
Karl gamli Marx á nokkur itök
meðal fulltrúa i Stúdentaráði, en
það er ekki verra. Samvinnu-
stefnan er þar einnig á kreiki eins
og viðar. Sem dæmi má taka, að
varaformenn ráðsins hafa gjarn-
an verið framsóknarmenn. Sið-
asti framkvæmdastjóri ráðsins
var til að mynda Gylfi Kristins-
son, endurskoðandi Sambands
ungra framsóknarmanna. Og það
þarf beysnari bóg en Magnús As-
geirsson til að telja mér trú um,
að Marx gamli hafi knúið þar
dyra á eyðimerkurrölti sinu.
Að lokum langar mig til að
drepa litillega á meint „trúðsleg
fiflalæti” sem Magnús þessi eign-
ar mér. Mér þykir vænt um, að
þær ákúrur sem ég hef sett þess-
um piltum á vettvangi háskóla-
pólitikurinnar hafi borið þann ár-
angur, að þeir hafa nú kveinkað
sér opinberlega. En hegðun
þeirra og málarekstur er oftlega
þess eftiis^ð nauðsyn ber til að
hirta þá eíns og'önnur brekabörn.
Það hefur reynst mér ljúfur
starfi. Þvi miður hefur mér ekki
auðnast að eiga orðastað við
Magnús Asgeirsson vegna fyrr-
greindrar orðfæðar mannsins, en
— ég hlakka til....
Össur Skar phéðinsson
-V 'f ? i
• •
Ossur og
slagsmálasveitin
Formaður Stúdenta-
ráðs Háskóla islands,
össur Skarphéðinsson
reit þann 10. júli all
harðorða grein i
Morgunblaðið vegna
umræðna um hina frægu
slagsmálasveit stú-
denta. Gerðist strákur
all ósvifinn ekki sist i
garð undirritaðs og er
han þvi varla svara-
verður. í grein sinni
reynir stráksi að sann-
færa lesendur um sak-
leysi sitt og félaga sinna
af þeim verknaði sem
þeir frömdu á þingpöll-
um i vor.
1 greininni kom skýrt fram að
össur vanmat dómgreind þjóðar-
innar er hann lýsir þvi með mikl-
um ákafa að aögerðirnar á þing-
pöllum hafi hlotið jákvæðar mót-
tökur hjá almenningi. Þarna
skjátlast össuri hrapalega þvert
á móti drógu aögerðirnar úr
samúö þjóðarinnar meö náms-
mönnum og undir niðri veit össur
það þó nú berji hann hausnum við
steininn.
Grein össurar Skarphéöinsson-
ar er að mestu byggð á persónu-
legu aurkasti til undirritaðs en
einmitt sllkur málflutningur hef-
ur löngum verið hjartfólginn
skoðanabræðrum hans i H.I., ef
má skrif þeirra i Stúdentablaöið
undanfarin ár. Þetta ætti því sið-
ur en svo að koma á óvart.
Málefnaleg umræða manna af
sama sauðahúsi össur Skarp-
héðinsson er nokkuö sem þeir
hafa að margra dómi litt haft i
hávegum undanfarin ár þó þar
séu undantekningar.
Össur Skarphéöinsson kallar
undirritaðan óbeinum orðum lyg-
ara og telur hann sendisvein ein-
hverra utanaðkomandi afla.
Þetta er trúlega einhver sálarleg
hjálp össuri oghans siðastahald-
reipi. En meb þvi að hrópa
þjófur, þjófur er hugsanlegt aö
hann vinni samúð manna sem
ókunnir eru málavöxtum.
Strákur ættiþó að varast ósannar
fullyrðingar þvi upp komast svik
um siðir.
Sú hugmynd Ossurar að Vaka
geri út menn til að hefja aurkast
eða niðurlægja skólafélaga sina
og kunningja er svo fráleit og vit-
laus að undrun sætir að össuri
detti slikt i hug.
Reyndar vaknar sá grunur hjá
undirrituðum að þeir sem sliku
haldi fram viðhafi þannig vinnu-
brögð sjálfir.
Innan Vöku hef ég aldrei orðið
var viö sllk vinnubrögð hvað sem
össur segir og ég get fullvissað
alla um að þeir sem raunverulega
meta lýðræðisleg og drengileg.
vinnubrögð framar öllu eins og
félagsmenn Vöku muni ekki taka
upp hinn nýja siö sem össur
smjattar svo mjög á. Hinu per-
sónulega skitkasti til undirritaðs
visa ég svo til föðurhúsanna og
votta össuri Skarphéðinssyni að
eeins vorkunn fyrir þá málefnan-
legufatækt sem fram kemur hjá
honum.
össur geipar mjög um sam-
vinnumenn i hópi fylgissveina
sinna. Ensliktættistráksiaðláta
vera. Það er öllum Háskóla-
stúdentum vel kunnugt að sam-
vinnumenn I hópi össurar hafa
lítt haft áhrif á gang mála undan-
farin ár, þeir hafa brotnað undan
oki marxismans og gerst auð-
sveipir marxiskum foringjum.
1 Vöku er rétti staður sam-
vinnumanna en ekki þar sem lið-
ræðið er fótum troðiö eða þvl
hagrætt eftir þörfum. I Vöku eru
fyrst og fremst lýðræðissinnar
sem láta pólitiska stundarhags-
muni lönd og leið.
Jafnframt þvi sem formaður
SHl eránægðurmeð verknað sinn
ogfélaga sinna á þingpöllum I vor
hlýtur hann að vera ánægður með
orð sin á Stúdentaráðsfundinum
28. júni „ Viö heföum gripiö inn I
þingfund ef þess heföi þurft”.
Stráksi hlýtur að geta staðið við
þessi orð eða hvað skyldu þau
þýða?
Stúdentum við H.l. hefúr verið
gert margt gott i gegnum árin af
alþingi og þeir hafa oft veriö
hafðir á oddinum við hátiðlegustu
tækifæri islensku þjóðarinnar,
stundum jafnvel of mikiö aö
sumra dómi. Það væri þvi hinn
versti minnisvaröi sem þeir
reistu sér ef þeir gripu inn l þing-
fund stöðvuöu hann og vanvirtu
þannig löggjafarsamkundu þjóð-
arinnar.
Súfullyrðing össurar að ég hafi
hagrætt sannleikanum á frjáls-
legan hátt er lygi sem strákur
ætti aðsjá sóma sinn i að draga til
baka.
Ég ætla mér ekki frekar að elta
ólar við óþekktarangann össur
Skarphéðinsson en vona að jafn
skynsamur strkákur og össur er
sjái nú að sér og láti leifar
bernskuáranna hin „ trúöslegu
fiflalætf’ sigla sinn sjó.
Magnús Asgeirsson
,, V élritunarmistök
99
„How I love to track dov/n
those liars” I. F. Stone
Magnús Asgeirsson á hér a
opnunni tvær greinar: sú fyrri
„Slagmálasveit stúdenta” birtist
i Mogganum þann 1. júli: sú
seinni kom aftur til Stúdenta-
blaðsins þann 19. júli og er i raun
úrdráttur greinar sem Magnús
átti i Mogganum þann 17. Vegna
þeirrar greinar er rétt að gera
nokkra athugasemd.
Magnús hringdi hingaö á
siðasta degi skilafrests og til-
kynnti að hann hefði efni i blaðið.
Var honum svarað að hann skyldi
þá koma þvi hingað á skrifstofu
Stúdentablaðsins. Hann taldi öll
tormerki á þvi, hann væri við
vinnu, hvort hann mætti senda
greininá ipósti. Ég tjáðT honum
aö það væri i lagi. Tveim dögum
siðar skrifar Magnús um
Stúdentabíaðið: „Enhonum (þ.e.
össuri) er eins ljóst og mér aö
greinar sem fulltrúar úr minni-
hluta Stúdentaráðs hafa ritað til
birtingar i Stúdentablaðinu
undanfarin ár hafa yfirieitt ekki
fengið eðlilega fyrirgreiðslu eins
og greinar manna úr meirihlut-
anum hafa fengið.” (Tilv. lokið).
Ég krefst þess að Magnús þessi
Asgeirsson sanni þessi ummæli
sin með beinum tilvisunum i
starfstima minn hér á blaðinu frá
i april 1975. Geti hann það ekki
lýsi ég hann inannorösniðing.
Vökumenn hafa i minni tið fengið
yfrið nóg af tækifærum til að birta
sin skrif i þessu blaði. Það hefur
frekar staöið á þvi að þeir hafa
ekki getað druUast til aö skila
skrifum sinum á tilteknum tima.
Mætti þar til nefna grellin dæmi
frá skilafresti vegna kosninga-
blaðs i mars i vetur.
Nú, siðan i þessari sömu
greinarsubbu sem er hér i
,,betri”útgáfu en þeirri sem birt-
ist i Mogganum 17. júli. Magnús
segir:
„Hefur ritstjórum Stúdenta-
blaðsins oft á tiðum þótt meira
um vert að koma inn greinum um
erlenda byltingarforingja, Marx
ogannað þess hattar, en greinum
sem snerta okkur sjálf, þ.eþ
hagsmuni stúdenta og hreina
islenska stúdentapólitik. Um
þverbak keyrði þó aðmig minnir
1974 þegar fuUtrúar úr meirihluta
Stúdentaráðs tóku sig til og
skrifuðu eigin orð, iangar setn-
ingarogeigin athugasemdir inn i
miðjar greinar sem skrifaðar
voru fyrst af fulltrúum Vöku”
(Gilv. lokið, Leturbreyting. eru
Stúdentablaösins.) Það er öllum
leyfilegt að koma hingað og leita
að þessari grein. Þarna eins og
viðar fer Magnús með hreina
lýgi. ,,um þverbak keyrði þó aö
mig minnir ”Enda birtist kurteis-
lega á innsiðu þann 21. júli i fyrr
nefndum Mogga: „Athugasemd.
Þau vélritunarmistök uröu hjá
höfundi greinarinnar „Slags-
málasveitini eyðimörkinni”,sem
birtust i Mbl. 17. júli, að i stað
„skrifuðu eigin orð, langar
setningar og athugasemdir inn i
iniðjargreinar” átti að koma hjá
greinum. Velvirðingar er beðið á
þess.um mistökum. — m.á. ”
(Leturbreytingar eru Moggans).
Eins og Magnús sagði sjálfur i
grein sinni þann 17. júli i Mogg-
anum: „Ég eri nefndri grein kall-
aður óbeinum orðum lygari og
trúi nú hver sem vill”! Kæru les-
endur, gjörið svo vel.
Páll Baldvinsson.