Fálkinn - 24.11.1928, Qupperneq 12

12
F Á L K I N N
$krítlur.
— Hvað á jeg að gera, Jóna. Jeg
á kost á að giftast ríkum manni, sem
mjer þykir ekkert vænt um, en svo
get jeg líka giftst inanni sem jeg
elska, en hann á ekkert til. Hvorn á
jeg að taka?
— I.áttu ástina ráða, —■ og kyntu
mig svo ríka manninum.
Einu sinni komu iijón inn á veit-
ingahús og báðu um mat. I>au fengu
sína kotellettuna hvort.
Maðurinn fór að horða, en konan
sat og horfði á hann og snerti ekki
á sínum mat. Þjónninn fór að halda,
að frúin hefði eitthvað út á matinn
að setja, og spurði hana hvort svo
væri.
— Nei, nei. Jcg er aðeins að bíða
eftir jiví að maðurinn minn verði bú-
inn, svo jeg geli fengið tanngarðinn
hans lánaðan.
Maður nokkur ofan úr Kjós kom til
lieykjavíkur og varð fyrir jivi óhappi
að tapa úrinu sinu á Vesturgötunni.
Honum var ráðlagt að fara til lög-
reglunnar og tilkynna jietta, og það
gerði liann. Nokltru seinna kemur
liann aftur til bæjarins of> sjer j)á, að
búið er að grafa langan skurð eftir
Vesturgötunni. Hann bregður sjer á
lögreglustöðina og segir:
— Mikið liafið þið haft fyrir úrinu
ininu blessaðir, en varla skil jeg að
þið þurfið að grafa dýpra.
Vopn Adam-
sons á grimma
hunda.
Arii) 1070 er amma hœtt aö re</jn œfint(jri.
i’uri)' fslahdsineistari i hahsundi.
Iljer kemur nú myndin af konunni ijðar, herra stórkaupmaður.
nona að ijður líki hún iiel. Listgáfan er aieiga mín.
— Imð er engin skömni að fwi að vera fátiekur.
■leg
- Jeg er alveg örvinglaður. Konan
mín er strokin með bifreiðarstjóran-
um ininum.
—- Vertu ckki að taka það nærri
jijer. Jeg get útvegað |>jer nýjan bif-
reiðarstjóra undir eins í dag.
— Heyrðu mamma, hversvegria eru , , , .
brúðarkjólarnir altaf hafðir hvitir? ,
Það er vegna ]>ess, að livíti lit-
urinn táknar gleði og liamingju, dreng-
ur minn, en svartur litur táknar sorg
og raunir.
— Nú. Þessvegna er brúðguminn
náttúrlega svartklæddur.
Iluernig stendur á þui
að kuenfólkinu iísl suona
Jeg vœti vasaklútinn
minn i bensíni og "uo luilda
l’ier að jeg eigi bil.
Iluað mundirðu gera, Sigurbjörn ef jeg dytti
Jeg mundi hlaupa til nœsta bœjar og fá hjálp.
En það er suo langt til bæja lijerna.
Hvað gerir það til. Heldurðu að jeg mundi telja eftir
mjer að hlaupa langt. ef svo mikið hegi við?
— Segðu mjer, elsku George, hef-
irðu nokkurntfma verið ástfanginn fyr
en í mjer?
— Vitanlega hefi jeg verið það, ást-
in mín. Heldurðu að mjer detti í hug,
Ijörnina? að nota jafn fallega stúlku eins og
þig fyrir tilraunadýr.