Fálkinn - 24.11.1928, Blaðsíða 14

14
F Á L K I N N
Lárj11t.
1. Úrelt búskaparlag. 7. Var sam-
tíinis spönsku veikinni. 14. Baðstofu-
þiljum. 16. Bæjarnafn. 17. Ergir sláttu-
manninn. 19.. Stóð ekki upp. 20. Nauð-
synlegt í útreiðartúr. 22. Umhugað. 23.
Gerði dúk. 24. Hverfi. 26. Volæði. 27.
Fiskur. 28. Gamalt íslandsfar. 29. Öðl-
ast. 31. Er (fornt). 33. Bæjarnafn í
Blöndudal. 34. Beina að. 35. Eðja. 39.
Aftur. 40. Tónn. 41. Sneinma. 42.
Stund. 43. Eignarfornafn (fornt). 44.
Númer. 45. Aðsókn. 47. Ónefndur. 49.
Púki. 50. Á skinni. 52. Bæjarnafn í
Borgarfirði. 54. Ónotuð. 55. Upptök. 56.
Á skipi. 57. Sprikl. 59. Fer. 61. Matast.
62. Bandarikin. 64. Útlimur. 66. Hvað?
67. Titill. 69. Algeng valllendisblóm.
72. Þyngdarlögmál. 73. Lokka. 74.
Stöng. 75. Húsdýr. 76. Óðagot. 77. Fara
í vagni. 79. Hirta. 82. Bókstafur. 83.
Hætta. 84. Sefa. 86. Kvenmannsnafn.
87. Gælunafn. 89. Sjest i sólargeisla.
90. Gera banvænt. 92. Hærast. 94.
Rjetttrúaður. 95. Heilsuhæli.
fj) iNlmCTi i Oism (M
.. REYKJAVÍK ——
ísafirði, Akureyri og Seyöisfirði.
imimmiiiimmiiimiiiiiiiimiimiiimiiiiiiiiHiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiimt
5iðjið um
BENSDORPS
SÚ KKULAÐI
Ódýrast eftir gæðunum.
cTirQssgáta nr. 10.
1 2 3 4 5 6 B 7 8 9 10 11 12 13
10 14 1 | B 15 B 16 IH
17 18 0 19 ! 1 B 20 21 H 22 H 23
24 25 H H H 26 H Hl H 27
28 1 m 29 30 H H 31 32 B 33 1
34 1 51 35 I36 | 37 | 38 H 39
40 m m 41 H 42 1 m 43 IRi 44
m 45 46 H 47 48 Hi H 49 m 50 B
0 52 1 m
53 m 54 H 55 H H 56 m 57 B 58
59 60 m m 61 H 62 63 m 64 65 BIH 66
»7 68 m 69 70 | 71 | m 72
73 II 74 H m 75 B 76
77 m 78 HIH 79 80 HIH 81 H 82 |
83 m 84 85 « 86 1 m 87 1 88 m 89
■ 90 91 « m 92 93 m
94 1 1 1 H 95 II 1 1 1 1
Reykjarpípur.
Landsins mesta úrval.
Sent um land alt gegn póstkr.
Sýnishornalisti sendur ef óskað er.
TOBAKSVERSLUNIN „LONDON“
AUSTURSTRÆTI 1. SÍMI 1818.
Lóðrjett.
1. Anddyri. 2. Hryggur. 3. Viljugur.
4. Blóðrásir. 5. 86 lárjett. 6. Forsetn-
ing. 8. Drykkur. 9. Dregið af Dórotea.
10. Uppspretta. 11. Sundfugl. 12.
Hyggja að. 13. Uppgripa engi. 15.
Töfraslagur. 18. Fordjerfa. 20. Skanki.
21. Litur. 23. Login. 25. Væta. 27. Á
undan Eyjafjallajökli. 29. Mannsnafn
(fslendingur i Iihöfn). 30. Fljót. 31.
ísland. 32. Drambsamur. 35. Öölast. 36.
Upphafsstafir norsks þjóðskálds. 37.
Fóstra. 38. 89 lárjett. 45. Ránfugl. 46.
24 lárjett, 48. Þefarastarfsemi. 49.
Sendiboði. 50. Hlass. 51. Nudd. 53. fs-
lenskt kauptún. 58. Farvegur. 60. Borg
í Mið-Evrópu. 61. Persónufornafn.
62. Forsetning. 63. Samtenging. 65.
Snemma. 66. Skrika. 68. Ýra. 70. Mar.
71. Ilreyfist fram og aftur. 72. Fleir-
töluending. 80. Kappleikur. 81. Kynst-
ur (Reykvíska). 84. Þakhalli. 85. Kon-
ungur fuglanna. 87. Löng leið. 88. Um-
hugað. 90. Neitun. 91. Glappaskot. 92.
Gram. 93. Úttekið.
Sigurður Kjartansson
Laugaveg 20 B. — Sími 830.
Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux. 120
EINN GLÆPUR ENN Á SALISBURY-
SLJETTUNNI
ANNAÐ DULARFULLA MORÐIÐ í SAMA
MÁNUÐINUM
Efni greinarinnar var það, að fundið væri
líkið af Harry Dawson, unga manninum, sem
sagt hefði verið fyrir nokkrum dögum, að
væri horfinn. Líkið var liálfklætt, höfuðið
hræðilega útleikið, og minti mjög á meðferð-
ina á líki Bryans, sem hafði fundist skömmu
áður, örskamt frá þessum stað. Líkið fanst
bak við runna nokkra, spölkorn frá veginum,
á einhverjum eyðilegasta stað á sljettunni,
þar, sem varla komu aðrir en smalamenn,
endrum og eins. Það hefði sjálfsagt fengið að
Jiggja þar mánuðum saman, hefði ekki fjár-
hundur einn fundið það, og gelt og ýlfrað,
þangað til húsbónda hans loks grunaði, að
ekki væri alt með feldu, og kom að staðn-
um, þótt hann væri mílufjórðung það-
an ....
Daniel tók ofan gleraugun og greip síma-
tólið.
— Þetta verður að athuga frá okkar sjón-
armiði og það strax, játaði hann. Vilduð
þjer fara út til bóksalans á horninnu og
kaupa kort yfir Wiltshire. Jeg ætla að síma
eftir vagni.
— Ætlið þjer að tala við Scotland Yard?
spurði hún. Hann hugsaði sig um. — Jeg held
ekki, svaraði hann — ekki strax. Þeir myndu
taka málið eins og embættismenn eru vanir
að gera og ekki kæra sig neitt um hnýsni
einstaklinga.. Fyrst ætla jeg, að minsta kosti,
að líta á það sjálfur.
— Já, við skulum gera það, tautaði Ann.
Daniel hleypti brúnum. — Salisburysljettan er
mjög afskekt og lítt bygð, sagði hann, — og
maðurinn sem við erum að elta, er hættuleg-
ur. Jeg held yður væri ráðlegra að bíða hjer.
—■ Það var leiðinlegt, svaraði hún, — af því,
að jeg ætla með yður.
Ilann hleypti brúnum aftur. — Jeg fer
eftir hálftima, sagði hann.
— Jeg get verið húin innan þess tíma,
svaraði hún.
Hann dró símatólið hetur að sjer.. — Far-
ið þjer þá og náið í kortið, sagði hann. Vagn-
inn er tilbúinn.
Þau átu hádegisverð í Amesbury, og eftir
að Daniel hafði athugað kortið nálcvæmlega,
ákvað hann að hafa þar aðalstöð sína. Inni
í veitingahúsinu voru nokkrir innlendir og
ameriskir ferðamenn og fáeinir fornfræð-
ingar, og athugaði Daniel menn þessa alla
með eftirtekt. Eftir máltíðina fór hann sjálf-
ur til að taka vagn sinn út úr skúrnum, og
lónaði dálitla stund i húsagarðinum og reyk-
skálanum. Þegar þau lögðu af stað i rann-
sóknarferð sína, síðdegis, var hann dálítið
áhyggjufullur. Ann spurði einskis, heldur
sat grafkyr og horfði fram yfir sig. Hann
benti henni á Stonehenge og hinar miklu her-
búðir, er þar voru í nánd.
— Hjer um slóðir álíta menn, sagði hann,
— að einn eða fleiri dátar úr herbúðunum
sjeu sekir. Þeir hafa á sjer hálf misjafnt orð
hjer í nágrenninu.
— Það gæti náttúrlega verið rjett, sagði
Ann.
Þau óku áfram góðan spöl enn. Þetta var
síðdegis í maimánuði og hin mikla víðátta til
allra hliða hafði á sjer kyrðarsvip. Á grund-
unum sáust sauðkindur, og einstaka litfagurt
blóm skaut kollinum upp úr grasbreiðunni,
einstöku trjálundar sáust, sem höfðu á sjer
öðruvísi grænan lit, himininn var heiður og
veðrið kyrt og lygnt. Kyrð ríkti yfir öllu, og
ekkert var, sem minnti á, að neinn sorgar-
leikur hefði þar fram farið. Engu að siður fór
hrollur um Ann er fjelagi hennar stöðvaði
vagn sinn fyrir aftan tvo aðra vagna, sem
biðu á vegarbrúninni, og benti á lítinn trjá-
lund hjer um bil mílu vegar frá þeim.
— Þarna fannst víst líkið af unga mann-
inum, sagði hann. Hi'm starði fast i áttina,
sem hann benti i."— Hvað er verið að gera
þar? spurði hún.
— Þetta eru víst aðeins forvitnir gestir,
svaraði hann. — Lögreglan hefir þegar lokið
við sitt verk, svo jeg býst við, að nú sje-
frjáls aðgangur fyrir almenning að skemta
sjer. Hann fór í vasann á ökukápu sinni, dró
upp kiki og athugaði söfnuðinn um hríð.
Síðan staklc hann kíkinum í vasann aftur og
ók hægt burt. Hjerumbil mílu fram, stað-
næmdist hann við krossgötur. Hann benti
henni og sagði: — Þarna er skurðurinn þar,
sem Richard Bryan og vagninn hans fundust.
— Hvernig vitið þjer það? spurði luin, for-
vitin.
— Jeg spurðist fyrir í Amesbury, sagði
hann. Það var auðvelt að finna staðinn, rjett
hjerna við krossgöturnar. Hann steig út úr
vagninum, gekk að merkistaurnum og athug-
aði hann vandlega um hríð. Svörðurinn í
kring var hreyfður, og staurinn hafði auð-
sjáanlega dottið og verið rjettur við aftur.
— Ef einhver hefði gaman af þvi að leika
á ferðamenn, sagði hann, er það hægur
vandi. Lítið þjer á.
Hann sneri staurnum. Leiðin til Brunting-
ford — þorps, sem þau voru nýfarin hjá —
lá nú, eftir því, sein staurinn sagði til, eftir
götunni, sem annars virtist liggja út á eyði-
legu heiðina og ekki annað. — Þetta er býsna
einfalt, eins og þjer sjáið, sagði hann. Lengra
þarna frammi, inni í rjóðri, er hús. Hver
ferðalangur, sem væri i óvissu, myndi eðli-
lega spyrjast fyrir þar, og það hafa, að mínu