Fálkinn


Fálkinn - 24.11.1928, Blaðsíða 14

Fálkinn - 24.11.1928, Blaðsíða 14
14 F Á L K I N N Lárj11t. 1. Úrelt búskaparlag. 7. Var sam- tíinis spönsku veikinni. 14. Baðstofu- þiljum. 16. Bæjarnafn. 17. Ergir sláttu- manninn. 19.. Stóð ekki upp. 20. Nauð- synlegt í útreiðartúr. 22. Umhugað. 23. Gerði dúk. 24. Hverfi. 26. Volæði. 27. Fiskur. 28. Gamalt íslandsfar. 29. Öðl- ast. 31. Er (fornt). 33. Bæjarnafn í Blöndudal. 34. Beina að. 35. Eðja. 39. Aftur. 40. Tónn. 41. Sneinma. 42. Stund. 43. Eignarfornafn (fornt). 44. Númer. 45. Aðsókn. 47. Ónefndur. 49. Púki. 50. Á skinni. 52. Bæjarnafn í Borgarfirði. 54. Ónotuð. 55. Upptök. 56. Á skipi. 57. Sprikl. 59. Fer. 61. Matast. 62. Bandarikin. 64. Útlimur. 66. Hvað? 67. Titill. 69. Algeng valllendisblóm. 72. Þyngdarlögmál. 73. Lokka. 74. Stöng. 75. Húsdýr. 76. Óðagot. 77. Fara í vagni. 79. Hirta. 82. Bókstafur. 83. Hætta. 84. Sefa. 86. Kvenmannsnafn. 87. Gælunafn. 89. Sjest i sólargeisla. 90. Gera banvænt. 92. Hærast. 94. Rjetttrúaður. 95. Heilsuhæli. fj) iNlmCTi i Oism (M .. REYKJAVÍK —— ísafirði, Akureyri og Seyöisfirði. imimmiiiimmiiimiiiiiiiimiimiiimiiiiiiiiHiiniiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiimt 5iðjið um BENSDORPS SÚ KKULAÐI Ódýrast eftir gæðunum. cTirQssgáta nr. 10. 1 2 3 4 5 6 B 7 8 9 10 11 12 13 10 14 1 | B 15 B 16 IH 17 18 0 19 ! 1 B 20 21 H 22 H 23 24 25 H H H 26 H Hl H 27 28 1 m 29 30 H H 31 32 B 33 1 34 1 51 35 I36 | 37 | 38 H 39 40 m m 41 H 42 1 m 43 IRi 44 m 45 46 H 47 48 Hi H 49 m 50 B 0 52 1 m 53 m 54 H 55 H H 56 m 57 B 58 59 60 m m 61 H 62 63 m 64 65 BIH 66 »7 68 m 69 70 | 71 | m 72 73 II 74 H m 75 B 76 77 m 78 HIH 79 80 HIH 81 H 82 | 83 m 84 85 « 86 1 m 87 1 88 m 89 ■ 90 91 « m 92 93 m 94 1 1 1 H 95 II 1 1 1 1 Reykjarpípur. Landsins mesta úrval. Sent um land alt gegn póstkr. Sýnishornalisti sendur ef óskað er. TOBAKSVERSLUNIN „LONDON“ AUSTURSTRÆTI 1. SÍMI 1818. Lóðrjett. 1. Anddyri. 2. Hryggur. 3. Viljugur. 4. Blóðrásir. 5. 86 lárjett. 6. Forsetn- ing. 8. Drykkur. 9. Dregið af Dórotea. 10. Uppspretta. 11. Sundfugl. 12. Hyggja að. 13. Uppgripa engi. 15. Töfraslagur. 18. Fordjerfa. 20. Skanki. 21. Litur. 23. Login. 25. Væta. 27. Á undan Eyjafjallajökli. 29. Mannsnafn (fslendingur i Iihöfn). 30. Fljót. 31. ísland. 32. Drambsamur. 35. Öölast. 36. Upphafsstafir norsks þjóðskálds. 37. Fóstra. 38. 89 lárjett. 45. Ránfugl. 46. 24 lárjett, 48. Þefarastarfsemi. 49. Sendiboði. 50. Hlass. 51. Nudd. 53. fs- lenskt kauptún. 58. Farvegur. 60. Borg í Mið-Evrópu. 61. Persónufornafn. 62. Forsetning. 63. Samtenging. 65. Snemma. 66. Skrika. 68. Ýra. 70. Mar. 71. Ilreyfist fram og aftur. 72. Fleir- töluending. 80. Kappleikur. 81. Kynst- ur (Reykvíska). 84. Þakhalli. 85. Kon- ungur fuglanna. 87. Löng leið. 88. Um- hugað. 90. Neitun. 91. Glappaskot. 92. Gram. 93. Úttekið. Sigurður Kjartansson Laugaveg 20 B. — Sími 830. Kaupum lifandi refi og allar íslenskar skinnavörur. íslenska refaræktarfjelagið. Sími 1221. Símnefni: Fux. 120 EINN GLÆPUR ENN Á SALISBURY- SLJETTUNNI ANNAÐ DULARFULLA MORÐIÐ í SAMA MÁNUÐINUM Efni greinarinnar var það, að fundið væri líkið af Harry Dawson, unga manninum, sem sagt hefði verið fyrir nokkrum dögum, að væri horfinn. Líkið var liálfklætt, höfuðið hræðilega útleikið, og minti mjög á meðferð- ina á líki Bryans, sem hafði fundist skömmu áður, örskamt frá þessum stað. Líkið fanst bak við runna nokkra, spölkorn frá veginum, á einhverjum eyðilegasta stað á sljettunni, þar, sem varla komu aðrir en smalamenn, endrum og eins. Það hefði sjálfsagt fengið að Jiggja þar mánuðum saman, hefði ekki fjár- hundur einn fundið það, og gelt og ýlfrað, þangað til húsbónda hans loks grunaði, að ekki væri alt með feldu, og kom að staðn- um, þótt hann væri mílufjórðung það- an .... Daniel tók ofan gleraugun og greip síma- tólið. — Þetta verður að athuga frá okkar sjón- armiði og það strax, játaði hann. Vilduð þjer fara út til bóksalans á horninnu og kaupa kort yfir Wiltshire. Jeg ætla að síma eftir vagni. — Ætlið þjer að tala við Scotland Yard? spurði hún. Hann hugsaði sig um. — Jeg held ekki, svaraði hann — ekki strax. Þeir myndu taka málið eins og embættismenn eru vanir að gera og ekki kæra sig neitt um hnýsni einstaklinga.. Fyrst ætla jeg, að minsta kosti, að líta á það sjálfur. — Já, við skulum gera það, tautaði Ann. Daniel hleypti brúnum. — Salisburysljettan er mjög afskekt og lítt bygð, sagði hann, — og maðurinn sem við erum að elta, er hættuleg- ur. Jeg held yður væri ráðlegra að bíða hjer. —■ Það var leiðinlegt, svaraði hún, — af því, að jeg ætla með yður. Ilann hleypti brúnum aftur. — Jeg fer eftir hálftima, sagði hann. — Jeg get verið húin innan þess tíma, svaraði hún. Hann dró símatólið hetur að sjer.. — Far- ið þjer þá og náið í kortið, sagði hann. Vagn- inn er tilbúinn. Þau átu hádegisverð í Amesbury, og eftir að Daniel hafði athugað kortið nálcvæmlega, ákvað hann að hafa þar aðalstöð sína. Inni í veitingahúsinu voru nokkrir innlendir og ameriskir ferðamenn og fáeinir fornfræð- ingar, og athugaði Daniel menn þessa alla með eftirtekt. Eftir máltíðina fór hann sjálf- ur til að taka vagn sinn út úr skúrnum, og lónaði dálitla stund i húsagarðinum og reyk- skálanum. Þegar þau lögðu af stað i rann- sóknarferð sína, síðdegis, var hann dálítið áhyggjufullur. Ann spurði einskis, heldur sat grafkyr og horfði fram yfir sig. Hann benti henni á Stonehenge og hinar miklu her- búðir, er þar voru í nánd. — Hjer um slóðir álíta menn, sagði hann, — að einn eða fleiri dátar úr herbúðunum sjeu sekir. Þeir hafa á sjer hálf misjafnt orð hjer í nágrenninu. — Það gæti náttúrlega verið rjett, sagði Ann. Þau óku áfram góðan spöl enn. Þetta var síðdegis í maimánuði og hin mikla víðátta til allra hliða hafði á sjer kyrðarsvip. Á grund- unum sáust sauðkindur, og einstaka litfagurt blóm skaut kollinum upp úr grasbreiðunni, einstöku trjálundar sáust, sem höfðu á sjer öðruvísi grænan lit, himininn var heiður og veðrið kyrt og lygnt. Kyrð ríkti yfir öllu, og ekkert var, sem minnti á, að neinn sorgar- leikur hefði þar fram farið. Engu að siður fór hrollur um Ann er fjelagi hennar stöðvaði vagn sinn fyrir aftan tvo aðra vagna, sem biðu á vegarbrúninni, og benti á lítinn trjá- lund hjer um bil mílu vegar frá þeim. — Þarna fannst víst líkið af unga mann- inum, sagði hann. Hi'm starði fast i áttina, sem hann benti i."— Hvað er verið að gera þar? spurði hún. — Þetta eru víst aðeins forvitnir gestir, svaraði hann. — Lögreglan hefir þegar lokið við sitt verk, svo jeg býst við, að nú sje- frjáls aðgangur fyrir almenning að skemta sjer. Hann fór í vasann á ökukápu sinni, dró upp kiki og athugaði söfnuðinn um hríð. Síðan staklc hann kíkinum í vasann aftur og ók hægt burt. Hjerumbil mílu fram, stað- næmdist hann við krossgötur. Hann benti henni og sagði: — Þarna er skurðurinn þar, sem Richard Bryan og vagninn hans fundust. — Hvernig vitið þjer það? spurði luin, for- vitin. — Jeg spurðist fyrir í Amesbury, sagði hann. Það var auðvelt að finna staðinn, rjett hjerna við krossgöturnar. Hann steig út úr vagninum, gekk að merkistaurnum og athug- aði hann vandlega um hríð. Svörðurinn í kring var hreyfður, og staurinn hafði auð- sjáanlega dottið og verið rjettur við aftur. — Ef einhver hefði gaman af þvi að leika á ferðamenn, sagði hann, er það hægur vandi. Lítið þjer á. Hann sneri staurnum. Leiðin til Brunting- ford — þorps, sem þau voru nýfarin hjá — lá nú, eftir því, sein staurinn sagði til, eftir götunni, sem annars virtist liggja út á eyði- legu heiðina og ekki annað. — Þetta er býsna einfalt, eins og þjer sjáið, sagði hann. Lengra þarna frammi, inni í rjóðri, er hús. Hver ferðalangur, sem væri i óvissu, myndi eðli- lega spyrjast fyrir þar, og það hafa, að mínu

x

Fálkinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fálkinn
https://timarit.is/publication/351

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.